Bravo Chaser - geen zeepaardje dus.

En je hebt wel zin om in gallop te gaan - en met je blote voetjes op het kouwe steen te staan....!

En morgenochtend weer...joeppieee...!

Ja! Ik zit gewoon nog steeds na te denken.... wat een toeval dat ik gewoon z'n schoenen niet aan had gedaan omdat ik 'even' in de bak zou rijden...
Als ik naar buiten ga met Chaser heeft ie z'n renegades aan!
Jaaaaaaa.... ik wilde het altijd nog weleens proberen, maar dat was er sinds vorig jaar niet meer van gekomen. Vorig voorjaar liep hij gewoon nog gevoelig. Dus onderweg toch weer z'n schoenen aangedaan.

Ik had dit na al die jaren gewoon niet meer verwacht. Had daar ook geen problemen mee...
Nou, misschien mag ik de voorzichtige conclusie trekken dat ie z'n schoenen helemaal niet meer nodig heeft!
Pfff.... dat zou wat wezen he??

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Neuh, geen zeepaardje... Chaser is een Tennessee (Z)Walking horse...
En z'n maatje soms een Tennessee Staking Horse....



Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Mooi he, Wil, geweldig verhaal weer...
Vooral voor hem het allerfijnst natuurlijk, en jij mag trots zijn !

Wow wat goed, wie had dat gedacht! Jij nog wel het laatst; je schreef er recent nog over, dat hij altijd hoefschoenen zou moeten blijven dragen. In principe en in theorie moet het natuurlijk ook kunnen, hoewel je altijd denkt dat jouw eigen ouwe vertrouwde knol die je van haver tot gort kent, een uitzondering is. Niet dus! Gaaf hoor!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Het is mogelijk dat de kou/regen/wind de spieren verstijft, waardoor het hele paard minder zal bewegen terwijl beweging juist voor een artrosepaard belangrijk is. In dat geval zou ik kiezen voor een deken.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Leuk he?? Ik merkte het onderweg al... in galop over het asfalt. OK, dat kán nog.
Maar hier is ook het asfalt bezaaid met steentjes.
Zeker aan de zijkanten....

Aan het begin van de dirtroad naar hier, eigenlijk om Ruth een lol te doen... zei ik: ga maar in galop naar huis... ik kom wel!
En dat is echt een heel rotsig pad. Eigenlijk voor Chaser altijd een crime.
Maar nee hoor.... Chaser dacht, holladiee.... ik ga mee!
En hij deed het echt zélf.
Zelfs het pad naar boven, waar je dus tegen ons huis aanrijdt, over stenen en later grind.... zelfs dat laatste stukkie moest met 'n noodvaart.
Hihi.... we zijn nog nooit in al die 11 jaar niet... zo ónbeschaafd thuisgekomen....

(Ouwe gek..... )

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op vrijdag 22 oktober 2010, 21:26:

Das juist - Waar een Wil is, is een weg..!

Veel plezier er mee en gefeliciteerd.

Ik herinner me Chaser enkel als "THE GENTLEMAN"
and a gentleman walks and never run
maar tradities zijn om aan de kant te gooien toch !

Vrees dat Chaser tóch 'n beetje de Portugese mentaliteit overgenomen heeft...
( 't grind ligt IN de garage)

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.