Spirithorses schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 9:14:
>
>
> Je allereerste reaktie dient te zijn dat jij jezelf niet laat
> overbluffen dus geef dat paard een opdracht, zet hem/haar gelijk een
> aantal passen naar achteren (adem laag, gronden, schouders en navel naar
> het paard toegekeerd, touwtje zwiepen ofhoedanook) en laat em daar maar es
> bedenken waarmee-ie bezig is. Blijf met jouw lichaam naar hem toegekeerd
> en houd hem daar even op de plek, wijs bijvoorbeeld met je arm als een
> hond die je op de plaats wilt houden. Houd dit moment kort en binnen een
> aantal seconden. Het heeft geen zin om dit een minuut te laten duren, zo
> lang denkt een paard niet.
> Er is hier namelijk altijd een oorzaak voor en
> bedenk dat wanneer een paard 'dominant' is, dat in 9,9 van de 10 gevallen
> een reaktie op de eigenaar is. Paarden zijn zelden dominant, als ze geen
> leiding/duidelijkheid krijgen nemen dan zelf maar de leiding.
>
> Groet, Pien
Een hele goeie reactie, zoals gewoonlijk van jou
Ik zal de situatie kort uitleggen. Ik werk met Rappa aan lengtebuiging op advies van de fysiotherapeut omdat haar spieren verkrampt waren tgv problemen in verleden.
Ze weet wat de bedoeling is en ik werk met clicker.(zie filmpje... als ie tenminste werkt)
[URL=http://s119.photobucket.com/albums/o160/frans_photo/?action=view¤t=oefeningen003.mp4][IMG]http://i119.photobucket.com/albums/o160/frans_photo/th_oefeningen003.jpg[/IMG][/URL]
Ten tijde van het filmpje was het 3 rondjes in stap en 1 in draf (net mee begonnen.) Dat bouwen we langzaam uit en we zitten nu op 2 rondjes.
Gisteren vroeg ik weer om het rondje (simpele aanwijzing), een kant deed ze wel, maar met veel hoofdzwaaien en beetje dominant gedrag . Achteraf mogelijk omdat ik de 2 dagen ervoor niet meer met haar had gewerkt en alleen mijn kop liet zien om te voeren en zij nogal voernijd heeft en wellicht geirriteerd was dat ze eerst iets moest doen.
Rondje andere kant uit vond ze na een kwart wel goed en komt naar mij toe. Ik vraag haar dus om nog een keer te gaan, ze doet het, wat boos, en komt na een paar passen weer naar binnen waarop ik haar wegstuur en dan dus gedrag ontstaat met oren in de nek, dreigen etc. Mogelijk heb ik een te grof gebaar gemaakt. Ze snaked nl niet met haar hoofd, maar gooit het in de lucht, alsof ik haar slaag ga geven (lijkt dus zelfverdediging)
Dit gedrag heb ik wel meer gezien bij haar en ik moet helaas bekennen dat ik op dat moment ff mijn hart in mijn keel voel kloppen. Zeeeeeer irritant want ik weet dat dat juist op dat moment niet mag gebeuren. Erger mij daar dan ook zelf kapot aan
Ik probeer dan zelf gewoon te blijven staan, diep adem te halen, en tot rust gekomen. En idd Pien... ik heb haar een paar pasjes achteruit gezet en laten staan.
Maar die kl*** paniekreactie van mij , die zorgt voor toch onzeker achteruit sturen van een dreigend paard (dadelijk heb ik een hoef tegen mijn kop) en die twijfel dominantie/zelfverdediging... maar goed misschien maakt dat idd niet uit.
Nadenken heb ik later overigens ook gedaan. Ik denk dat ik te grof ben geworden met hulpen vanuit onzekerheid. Stom. Maar hoe voorkom je het....Ja theoretisch weet ik het wel... maar in de praktijk.
Hoe ga ik verder om dit een volgende keer te voorkomen....
Soms denk ik... had ik maar goudvissen...
Warboel
