Volgens mij was vooral het advies te zorgen dat ze , door elkaar niet te verstaan, elkaar geen schade aandoen.
Een van mijn paarden is echt niet lief tegen honden en het is dan volgens mij toch ook die hond die moet leren uit de gevarenzone te blijven. En allebei leren dat ze respect voor de ander moeten houden. Maar dat is makkelijker gezegd dan gedaan, en ik heb het ook nog steeds niet voor elkaar en houd mn hart soms nog vast.
Ik zeg niet dat het niet kan , er zijn genoeg voorbeelden.
Maar als je hond een trap krijgt die gericht is kan dat wel een drama veroorzaken en daar werd je voor gewaarschuwd denk ik.
Ik heb al eens zo bij de DA gezeten dat ik echt dacht dat de hond eronderdoor zou gaan.
De trap recht tegen het hoofd vd hond zorgde eerst voor een fikse stuip van zeker een kwartier en pas toen we bij de DA voor de deur stonden. kwam er weer iets leven in en waggelde hij zelf naar binnen. (toch bijna 18 geworden, dat hondje)
Ik denk dat hij wel een paar dagen hoofdpijn heeft gehad, maar hij heeft er nooit van geleerd.
Liep later weer tussen de benen door zonder op het paard te letten en menigmaal kon ik hem maar net op tijd wegroepen.
Ik heb nu een grote hond die wel uitkijkt en dat gaat goed , maar ook een beagle die alleen maar aan vrete denkt en ook denkt dat er van alles te vrete is rond die benen en daar moet ik echt heel goed opletten want anders zit ik zo weer bij de DA...
Een gewaarschuwd mens telt voor twee ....

Ziggy wilt (wilde vooral) ook wel een ' dominant' gedrag vertonen als ik met hem bezig hem, maar dat is dan echt omdat ik dingen op een verkeerde manier vraag, te onzeker, te uitgesproken, onbegrijpelijk enz...
Gisteren was ik bv met hem bezig, hij schrok van het touw en trapte daar echt naar (maar ik stond aan het uiteinde van dat touw, dus hij trapte richting mij). 2 maanden geleden was ik hiervan in shock geraakt en had hij de overhand genomen. Nu ben ik gewoon rustig met het touw naar hem toegelopen, laten zien dat er niks aan de hand was en weer verder gegaan waar me mee bezig waren.
Als hij dus ' dominant' gedrag laat zien, WEET ik gewoon dat er iets in mijn vraagstelling niet klopte. En over het algemeen loopt het niet zo uit de hand dattie trapt naar het touw hoor :). Toen ik hem uit de wei ging halen, trok hij ook eerst zijn hoofd weer weg toen ik zijn halster aan wilde doen. Ongetwijfeld heb ik het dan te aarzelend gedaan, meteen opnieuw gedaan en er was geen probleem.

Maar goed, of het nou agressie of zelfverdediging is, er klopt hoe dan ook (meestal) iets niet aan je eigen houding en vraagstelling...
En dat kloppende hart, wat bij mij erg geholpen heeft is gewoon terug gaan naar oefeningen waarbij ik geen kloppend hart krijg, om er weer vertrouwen in te krijgen...

hoi iedreen,

ik weet niet of het hoord of niet maar ik wou mezelf toch even voor stellen

ik ben sara en ik ben 22 jaar, en heb op dit moment 2 katten en een hond.

van af dat ik 7 was heb ik 13 jaar lang alles gereden en gemend waar ik aan kon komen.
van schokkende slome lieverts tot tikkende tijd bommen die regelmatig af gingn
veel verzorg paarden en manges en niet altijd de beste.
ik heb een pasie voor dieren en paarden in het bijzonder
en ik ben altijd op zoek naar manieren waar op je een dier nog gelukkiger kan maken!
zo krijgen mijn hond en katten uitsluitend vers vlees en genieten ze van elke maaltijd
en was ik altijd aan het kijken hoe ik de paarden die ik reed ( meestal paarden die niet begrepen werden ) weer in even wicht kon brengen.

omdat ik helaas nooit een eigen paard heb gehad en dus nooit de kans heb gekregen het echt goed te doen, want met verzorg paarden ben je toch echt heel afhankelijk van wat de eigenaar wilt.

toch wist ik al heel snel in de paarden wereld dat de manieren die noormaal waren niet voor mijn waren!
als ik vroeger ( nog steeds hoor ) droomden over een eigen paard altijd een paar dingen die ik belanrijk vond en wou doen.
zo als: niet beslaan maar de hoefschoen aan ( wist toen nog niet van natuurlijk bekappen en het feid dat hoeven hard genoeg kunnen worden om mee over asfalt te rijden)
ik haat de stal en hou van wei, dus wei, padoch of zo met een schuilstal hoe groter de ruimten hoe beter.
paard is een kudden dier dus nooit alleen, als is het een heel klein shetje die er bij staad
zweep en sporen die hoef ik niet hoor
en dat zaldel vind ik maar ongemakelijk, rij liever zonder.
ach ja en dat bit als je maar 1 hoofdstel en 2 paarden heb en ook 2 ruiters kan er 1tje best zonder rijden hoor

helaas ben ik op dit moment even gestopt met paardrijden omdat het met mijn gezondheid op dit moment niet zo goed gaat
en er ook geen goed mange of verzorgpaarden bij mijn in de buurd zijn.
toch vind ik het leuk om altijd nieuwe dingen te leren over paarden en weet zeker dat over niet al te lange tijd een schat is die mijn leven kan komen verblijden en waar mee ik lekker kan rijden en mennen

nog even 1 ding he, ik ben echt heel erg dysdinges ( woord blind ) dus sorry voor alle spel fouten en verkeerde zinsbouw

Geertje schreef op dinsdag 26 oktober 2010, 12:53:


Ik twijfel er geen seconde aan dat het probleem bij mij ligt.
Heb idd ook gedacht om nog maar eens wat stappen terug te zetten...

Opening van dit topic heeft ook als reden mijn kennis te vergroten. Meer kennis is minder angst. Ben ik al jaren mee bezig, maar loop toch af en toe nog aardig tegen de lamp.

N.a.v. een aantal berichten hier... over de combinatie hond/paard, heb ik een fotoserie geplaatst over de vriendschap tussen Noppes en Catcher.

Ook omdat het gewoon hardstikke leuk is om vanaf de tijd dat Noppes nog 'n klein puppie was de vriendschap te zien groeien.
Het vertrouwen wat dat kleine puppie in dat grote paard stelde is ongelofelijk.
En nog steeds ziet de dagelijks begroeting + bijbehorende spelletjes er zo uit.

Noppes is inmiddels ruim een half jaar oud, zal nu zo rond de 25 kilo wegen.
Catcher is een paard wat nogal oraal is ingesteld, wil altijd iedereen het liefst helemaal aflebberen. Noppes is precies hetzelfde.... dus wordt er heel wat afgelebberd hier!



Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Kijkend naar de filmpjes, lijkt het mij dat je focus teveel ligt bij haar hoofd / voorhand. Daardoor zijn m.i. de signalen die je geeft wat tegenstrijdig. Focus op de voorhand werkt remmend; dus misschien dat ze meer ontspannen en vrijer voorwaarts gaat als je je focus, positie en lichaamstaal richt op haar achterhand zolang je haar voorwaarts vraagt?

grts,
Karen

Hoi Tineke, deze man is ook een leerling van Solinski, hij heeft zeer goeie ideeën en zijn schat aan info is een geschenk dat hij met ons deelt, helaas... ...ik ben zo allergisch voor het ego van sommige mannen.
Ik zoek altijd naar integere mensen om les aan te volgen, of anders geeft het VUURWERK . Ariane is zachtaardig en het klikt via de telefoon, geeft les in hetgeen ik zoek, maar ik ken haar niet en weet niet of ze de kunst van Solinski werkelijk beheerst. Misschien gewoon het risico nemen en de stage doen volgende zomer. Is toch zonder paard.

Nogmaals bedankt Wil

Het kan dus wel en het is heerlijk om te zien. Ik ga eens informeren wat Maya's verleden is met honden, daar leer ik wel het een en ander van. Maar ik ben ervan overtuigd dat ook een paard zich aan kan passen. Zou toch een beetje maf zijn als ze dat niet kon..!

Ik heb ze wel allemaal aan elkaar voorgesteld, zij heeft ze ook allemaal besnuffelt dus ze kent hun geur.

Vandaag - alles goed - allemaal gezellig in de wei met mooie herfstkleuren en warm weer 20 graden. Vannacht .... -1 ...Brrr

Van Harte Welkom Sara

En maak je geen zorgen over je dyslexia, ikzelf heb al zo lang geen Nederlands geschreven dat het soms ook totale puinhoop is. Je kunnen uitten en meedoen is veeeel belangrijker dan hier en daar een spelfoutje.

Fijn dat je toch op deze manier in contact kunt blijven met je geliefde paardenwereld en steeds meer leren.

Ik wens je het allerbeste met je gezondheid en hoop dat je toch af en toe eens lekker met paardjes kunt zijn, wie weet woont er een PN'er dicht bij je in de buurt.

Groetjes Marianne

Dank je Marianne. Veel zal aan het karakter van het paard en hond zélf liggen.
Ik heb hier niet veel aan gedaan. Alleen de pup introduceren en gewoon meenemen bij de dagelijkse verzorging. Noppes heeft dit echt allemaal zelf verzonnen en ontwikkeld.
Het is een ritueel geworden wat ze kennelijk beiden heel erg prijs op stellen.
Eindelijk bevrediging van al die lebberbehoefte

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.