Anja S schreef op maandag 1 november 2010, 21:23:


Heerlijk verhaal Anja, ik zie het ook helemaal voor me!!

Voor degenen die het gemist hebben: ik ben ruim 2 weken geleden met Anja mee geweest naar Eddy. Ik kende Eddy voordien alleen van dit forum en natuurlijk de enthousiaste verhalen van Anja. En tja, ik heb gezien hoe Anja enorm is gevorderd met rijden dankzij de instructie van Eddy (zie ook de video van het NK TREC van Anja). En ook heb ik al eerder ingezien dat ook ik een goede instructeur nodig heb...dus 1+1 = 2,5 uur autorijden!
Ik heb er geen seconde spijt van gehad. Eddy kende mij niet, maar zag in enkele seconden waar zo al bij mij de schoen wringt. Nog voor ik het eigenlijk zelf doorhad (voor mijn gevoel waren we immers gewoon lekker aan het bosklossen) had ik handvaten waar ik iets mee kon. En natuurlijk, ik ben anders dan Anja (kan niet zo met m'n verstand erbij rijden, misschien heb ik ook gewoon minder brains ). En ik ben al veel verder "verpest" door jarenlang eigenlijk zo maar wat te doen op die paardenrug (en dus verkeerd, veelal met mijn handen), dus het zal nog wel 100x herhaald moeten worden voor het er bij mij "in zit".

Het voelde zelfs zó goed dat ik vorige week wéér naar Eddy ben geweest, ditmaal met mijn kinderen (10 en 12 jaar oud), want zoals in een andere draad geschreven, hoop ik dat zij ook gaan kiezen voor bitloos rijden. De klik met mijn kinderen was er nog voordat de paarden gezadeld waren, ze hingen gewoon aan zijn lippen. Lol dat ze hadden! En zonder dat mijn guppies zich er eigenlijk van bewust waren reden ze bitloos weg op 2 paarden (ze zijn alleen hun eigen pony's gewend). No sweat!
Ik kan dit allemaal op één manier samenvatten: vakmanschap is meesterschap

Inmiddels heb ik Eddy gevraagd om, als Banjer hersteld is, met Banjer en mij aan de slag te gaan. Gewoon helemaal van bodem af aan opnieuw te beginnen. Banjer min of meer opnieuw beleren (en dan ook gelijk helemaal bitloos). En ik feitelijk opnieuw leren rijden, wat lastig zal zijn omdat ik ook verkeerde, maar ingesleten, dingen zal moeten afleren. Maar mijn gevoel zegt mij dat áls er iemand is die dit aan mijn verstand (of beter gevoel want ik ben meer iemand die rijdt op gevoel) kán knopen, dan is dat Eddy!

Hallo,

Sinds april heb ik een nieuw paardje gekocht. Eigenlijk had ik haar al van januari 2008 maar door persoonlijke redenen heb ik haar moeten verkopen. In maart dit jaar kreeg ik enkele nare berichten over haar te horen en heb ik de merrie gaan terugkopen.
Ze heeft veel meegemaakt. Wat precies is onduidelijk maar ze is zeker niet eerlijk behandeld geweest.
Toen we haar kochten in 2008 was ze vrij agressief. Ze had vreselijke voedselnijd, stampte gericht en was agressief in haar stal en ook een beetje in de wei en was verder ook niet te rijden. Na lange tijd werken hebben we haar gedrag wat kunnen bijstellen en was het agressieve gedrag in de wei en in stal zo goed als over, het stampen was eruit en de voedselnijd was al heel veel gebeterd. Het rijden lukte helemaal niet.
Toen ik haar verkocht was dat in goed vertrouwen en ik had niet verwacht dat de nieuwe eigenaresse haar verder zou doorverkopen. Spijtig genoeg is dat toch gebeurd en ze is toen op 1 februari dit jaar bij een vrouw terechtgekomen die de paarden op de weide liet verhongeren. Daarnaast stond ze bij een hengst en was ze drachtig geraakt. In maart kreeg ik telefoon dat als ik niet wou dat de merrie naar de slacht ging ik haar moest komen ophalen. We zijn haar toen gaan ophalen en de eerste maanden terug bij ons was ze ongelooflijk lief. Werken ging super, haar voedselnijd was volledig weg, in stal en op de weide was er totaal geen agressie meer en ik kon zelfs voor het eerst rustig aan met haar beginnen rijden.
Doordat ik mijn voet gebroken had moesten mijn zus en moeder mijn paarden gaan voederen en toen ik terug uit de gips kwam en de paarden weer zelf kon gaan doen was haar gedrag terug volledig omgeslagen. Op de weide was er geen agressie, maar in stal was ze terug agressief en ze had terug voedselnijd.
Een maand later zijn de paarden naar mij thuis verhuisd om daar voor de winter te blijven en omdat ik wou dat ze thuis zou bevallen. De eerste week was ze enorm lief en meewerkend. Toen is haar gedrag ook weer omgeslagen en de agressie was er nu terug in de stal, bij het voederen, en ook op de weide. In de stal werd er gebeten en gedreigd.
Dat haar agressie voortkomt uit angst door wat ze heeft meegemaakt weet ik al, en ik ben nu hard met haar aan het werken, maar ik zei weinig vordering en ben een beetje ten einde raad. Daarom vraag ik mij af wat jullie bij zo een paard zouden doen? Hoe zouden jullie zo'n situatie aanpakken?

Alvast bedankt dat jullie mijn lange tekst willen lezen en ik ben benieuwd hoe jullie dit zouden aanpakken.
Groetjes Steffi.

angelique hage schreef op maandag 1 november 2010, 22:46:


Zal ik jou eens zeggen wat ik denk .... zal ik? Ik denk dat die stoere, lieve Banjer helemaal niet opnieuw beleerd hoeft te worden. Ik denk dat wij het zijn!
Of je nu op "middelbare" leeftijd leert rijden of je hebt je hele leven maar wat aangerommeld en denkt op "middelbare" leeftijd de draad weer op te kunnen pakken ... het antwoord ligt in "wat wij doen!" Volgens mij is het leren "communiceren". Het paard is goed in staat om weet ik hoeveel commando's te verstaan en wij zien feitelijk niets van wat het paard ons probeert te vertellen. Neem nou dat stomme voorbeeld van mij ... Yurrien loopt echt relaxt op mijn tempo, ruim achter Indy in plaats van in haar staart ... in plaats van dat ik de boodschap snap dat hij met mij een communcatielijntje is gestart, denk ik dat hij moe is Op datzelfde moment draaft hij aan alsof hij wilde zeggen "STOMKOP!" Gelijk had hij, hahahaha ... Ik vind dat zo leuk hé ... je openstellen voor de kleinste details die ik dan nog met hulp van Eddy moet zien, maar dan toch ... je gaat er op letten, je leert het voelen ... ik wil niet bosklossen, ik wil niet als passagier maar een beetje in de rondte hobbelen, ik wil een echte ruiter worden ... een combinatie. Een volwaardige dialoog tussen mij en om het even welk paard. Dat doet recht aan het dier, vind ik.

Je schrijft het zelf al..... in de stal is het weer begonnen.
Naar buiten met dat paard, nooit meer op stal.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Steffi Hermans schreef op maandag 1 november 2010, 22:59:

bij een vrouw > terechtgekomen die de paarden op de weide liet verhongeren.


De eerste> week was ze enorm lief en meewerkend. Toen is haar gedrag ook weer


Hoe zouden jullie zo'n situatie

Analyseren wat er gebeurd is toen je zus en moeder voor haar zorgden, misschien hebben ze onbewust, en, natuurlijk ongewild, het gedrag van de boze mevrouw overgebracht op haar. Via bodylanguage en facial expressions, en misschien toch een beetje verborgen angst voor haar laten zien. Op mij komt het over dat ze gewoon boos is en denkt dat het een welles nietes spelletje is. Wel aardig - niet aardig. Haar vertrouwen is weg.

Mijn Maya had dat ook - de eerste 4 dagen gingen super - en toen gebeurde er iets ??? en een totaal andere Maya - ze had toen heel goed door dat ik toch een beetje bang van haar was - toen ik die wijsheid over 'het paard kan je gezicht en bodylanguage lezen' had ontdekt ben ik steeds met grote glimlach, positieve houding en lieve kroelewoellie woordjes op haar afgestapt - nu zijn we de beste vriendinnen - en bang voor haar ??? nooit meer.

Maya heeft 5 jaar lang 's nachts op stal gestaan en heeft nu de keus om binnen of buiten te staan. Als we 's avonds terug komen van de wei gaat ze meteen de stal in ..... jaaa ..om te kijken of er lekkertjes staan ... als ik die daar niet neerzet komt ze direkt weer naar buiten en loopt achter me aan naar de trap - zo van - Hey jij - waar zijn ze dan???

Als ze er wel staan - peuzelt ze ze op loopt die stal weer uit en gaat er de hele nacht niet meer naar toe. Er staat hooi binnen en buiten, buiten is altijd op, binnen NOOIT.
Dus het is wel duidelijk wat een paard zelf wil.

Dus als het kan, geef haar absoluut de kans die vrijheid te hebben, een rustige merry wordt ook een betere moeder. En laat iemand een filmpje maken van jullie samen, dan kun je zelf analyseren wat er gebeurd en of je wel die 'open' bodylanguage hebt die nodig is. En ook - hoe zijn de andere paarden met haar?

Hoop dat je hier iets aan hebt - Good luck!

Fijn voor je Gaby dat je weet wat het is en met een beetje TLC en 'hoef in emmer' vechten zijn jullie er zo weer boven op.

Als je de luxe hebt van met zijn tweeen te zijn. Misschien kan iemand haar afleiden door haar nieuwsgierigheid te stimuleren met iets, terwijl jij met de hoef bezig bent?

Chao

Maarre..... het was toch niet meer dan nageltjes knippen?

Anja, echt wel aandelen

Ik ga as zondag met Anja naar Eddy

Absoluut, het is gebrek aan slijtage wegwerken.
Plat gezegd is natuurlijk bekappen een systeem van werken. Anders zou ik ook nooit in exact de zelfde les op dezelfde manier iemand kunnen leren een shetvoetje te bekappen en de man/vrouw ernaast een arabier of tinker. In feite als je het leren hanteren en slijpen van het gereedschap eraf trekt ben je niet meer dan een paar uur met hoeven bezig. Maar die uren zijn wel onmisbaar, je moet namelijk het systeem aanleren.
De theorie over het bekappen is om goed tot je door te laten dringen wat je wel en niet moet doen,wat de uitzonderingen zijn, als je volgens dat systeem werkt.
Als je paarden van andere mensen gaat bekappen en daar interessant over willen kunnen lullen met gebruik van officiële termen of een voet uit elkaar wilt kunnen slopen, kun je altijd nog overwegen of daar 4 dagen voor nodig zijn.

"Go to humans for opinions, but horses for answers"

gaby verbruggen schreef op maandag 1 november 2010, 22:08:

Google maar eens op 'hoefzak'. Dat is een waterdichte zak die je om de hoef kunt knopen, verkrijgbaar bij de ruitershop, Welkoop etc. Terwijl het paard staat te weken geef je hooi, zodat de noodzaak om te lopen afneemt.
Pijnstiller helpt overigens niet bij een hoefzweer.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •