Christel Provaas schreef op dinsdag 2 november 2010, 20:08:

Nee, maar is de enige zalf die ik me kan herinneren waar Pien het over gehad heeft onlangs.

Pien wat een leuk idee, lijkt me leuk om wat meer mensen in het echt te leren kennen.

Afhankelijk van de datum kom ik ook graag. Ik neem dan mijn eigen paard mee, mits natuurlijk de weerstomstandigheden goed zijn om de weg op te gaan.

Hoe gevorderd moet je kunnen rijden? Ik vind het geweldig, maar of mijn billen het 4 uur volhouden?

Als het al mogelijk is, dan graag op een huurpaard.

Jees......... zit ik 1 avond niet op PN..... heb ik wat gemist?

Stephanie Pots schreef op woensdag 3 november 2010, 9:38:


Ik bedoel de chatsessie.........

Bel de animal communicator!

Ik zie gelijkenissen met mijn verhaal met Liz. Ook slechte achtergrond, veel angst. Door veel vertrouwen te geven, rondom haar te zijn kwam ze tot rust. Tot ik met vakantie ging en twee weken later weer terugkwam: gericht naar me willen trappen. Ook ik stond met handen in het haar.

1 grondwerksessie Wie is hier de leider. Uit je ruimte zetten. Volgen, rondje lopen met paard uit je bubbel houden. Duidelijkheid.
2 praten met je paard. Vertel haar hoe je je voelt. Lekker huilen, lachen etc.. Knuffelen. Maak niet uit of je alles fout doet, gewoon jezelf zijn.
3 tijd geven. Buiten zetten, in kudde, haar laten uitzoeken hoe het met voeren gaat. Niet tussen in gaan zitten. Voer klaar zetten terwijl zij niet in de buurt is. Vervolgens zelf laten uitzoeken hoe ze het met de andere paarden doet.
Bij ons is ook voedsel in overvloed, maar Liz is heel paniekerig als er gevoerd wordt. Plekje in kudde veroveren. Komt vanzelf goed.

Klaar.

Na punt 1 ging het direct al beter. Punt 2 is nu hoofdmoot en gaat supergoed. Geen doelen meer stellen, geniet van het moment. Wees jezelf en laat ook paard zichzelf zijn.
Ik ben nu begonnen met uitzoeken hoe en wat ik verder wil doen. Liz reageert super op het clickeren, vindt ze echt heel leuk. Maar ik zit ook vaak gewoon een bak koffie te drinken op de wei. Tijd, tijd, tijd en liefde, liefde, liefde.

Ik huur een wei van 10 000 m², heb daar zelf een schuilstal en een beperkte hooiopslag (twee weken voorraad kan erin) gebouwd. Ik betaal 700 euro voor een half jaar.
Heb twee paardjes en doe alles zelf.
De eigenaar zelf doet niets. Ik onderhoud de wei, schep elke dag stront, ga in de zomer minstens één keer per dag en in de winter twee keer per dag naar de paarden. s' Winters is dat dan berevroeg, ben dan om 6h30 al op de wei omdat ik om 7h00 moet vetrekken naar mijn werk. Sta dan ijs te breken, met water te sleuren , inloopstal uit te mesten....en moet dan nog enigszins representatief op mijn werk verschijnen ...op tijd...
Heb 3 kinderen, 2 katten, 1 hond, hamster( geadopteerd) en een man en doe het huishouden...(geen poetsvrouw of
En ja, heb ook niet altijd zin....zeker 's winters is het echt wel corvee....maar zou voor geen geld iemand anders voor mijn paardjes laten zorgen, meisjes genoeg in de buurt die vragen of zij mogen komen verzorgen....in de ruil voor rijden of zelfs zonder te mogen rijden....Ik poeier ze vriendelijk af.
Och en eenmaal op de wei is het toch heerlijk, heb altijd moeite om er weer weg te gaan.

Ik zou erg gelukkig zijn met een eigen wei, die van mij staat te koop naar het schijnt, gelukkig vraagt de boer woekerprijzen en zal het niet direct verkocht zijn.
Op eigen grond kun je toch doen wat je wil, verharding aanbrengen, kiezelpad maken, piste aanleggen...noem maar op. Nu kan ik niets van dat alles. Maar ik klaag niet want huur een ruime wei, heb een schuilstal mogen plaatsen en ben verder eigen baas..geen bemoeienissen en moet met niemand rekening houden (medehuurders).
heerlijk toch?