Anja S schreef :
> Dat is ook niet wat ik probeer te stellen. Ik heb het meer over het
> betuttelende gedrag van mensen, die kraaiend en kirrend om een paard heen
> lopen als ware het een baby (wat ik ook altijd apart gedrag vind van
> mensen naar kleine kinderen/baby's toe, maar dat terzijde) ... van 600 kg
> ... niet over een geruststellende aai over de hals of een bemoedigende
> krabbel op de schoft, maar het paard behandelen als ware hij breekbaar of
> bij het minste geringste in een diepe crisis zal belanden. Of een paard
> daar nu echt op zit te wachten?
Ik ben het geheel met je eens hoor, dat weet je ook, want daar hebben we het regelmatig over..
Ik wil een paard als paard zien en niet een of ander substituut van de partner of het kind dat er nooit was.
Maargoed, vandaag toch even de oetsjiekoetsiekoetsjie ingeschoten met Quiberon
Sinds de dood van Winner is er geen leider meer en nu hebben we Spirit de kans gegeven zijn groep over te nemen. Spirit liep al enkele jaren in de mannengroep waarin onze Henson ruin Quiberon zijn dikke dikke dikke vriend was. Totdat we gisteren de groepen gemixt hebben en Spirit Quib niet meer in zijn nabijheid duldt (de andere ruinen overigens wel). Quib is helemaal van de kaart en lijkt niet te begrijpen wat er speelt. Zo stoer en speels als hij is, daar is nu even niks meer van over en ik heb echt met hen te doen.
Het komt wel weer goed hoor, Quib vindt zijn weg wel weer, maar ik vind hem heel zielig nu.
Ik vond hem vandaag een hoog puppy - knuffelgehalte hebben en hij zocht ons steeds op ipv zijn maten....
Groet, Pien
Warboel
