Spirithorses schreef op zondag 7 november 2010, 8:24:

KNIP

Klinkt heel erg als Catcher. Idem dito. In zijn geval vrees ik toch uitprobeersels.
Het terrein met fretuh en nietsdoen niet willen verlaten.
Het nut van lopen met 'n ruiter of wandelen niet inzien. Sluit zich volkomen af en je hebt een standbeeld wat gewoon geen voet meer verzet.
Denk ook dat het altijd al in z'n karakter zat. Maar nu, omdat ze altijd samen zijn en vrij geïsoleerd leven (ik bedoel: geen verkeer, weinig mensen, geen andere paarden) het verergerd is.

Verschil is dat Catcher in z'n uppie zo is. Maar niet als er 'n ander paard, Chaser dus, meegaat! Want dan heb je geen voorwaartser paard als Catcher, werkt zich de benen uit z'n lijf voor je. En zal en moét voorop... niemand passeert hem hoor!

Ik hoef echt niet iemand zo maar op hem te zetten en te zeggen, ga maar.
Vrees dat ze het pad niet eens afkomen. Wat jij schrijft over het 'aan voelen komen' en dan proberen de voorwaartse beweging te behouden is echt heel belangrijk.
Ook vaste 'staak'punten proberen te vermijden door op dát moment eventjes iets naar links of naar rechts af te wijken, en vooral blijven zeggen dat ie zo braaf is.

Staat ie 1 keer stil... pfff.... nou, dan is tot 10 tellen echt niet genoeg hoor...
Wat nog weleens helpt is pasjes achterwaarts vragen... en van daaruit weer voorwaarts, zodat je dát weer kunt belonen.
Druk werkt niet nee.... Ze sluiten zich helemaal af. Druk werkt averechts bij zo'n paard. Gebruik je druk kan je wat het paard betreft doodvallen. Doet ie niets meer.

Is Moira ook zo'n paard die b.v. bij je vraag: voet.... eerst haar 5 sec. bedenktijd nodig heeft? Er écht over nadenkt of ze het wel of niet zal doen? Of net doet alsof ze de vraag helemaal niet begrijpt?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Nils Vellinga schreef op zondag 7 november 2010, 12:11:


Ja... en wij hebben het uitgeprobeerd omdat ik het niet wilde geloven... )
Je kunt maar tot je knieën lopen, daarna ga je onderuit. Je kunt wel lekker dobberen daar....
En vies dat dat water is! Niet qua vervuiling, maar qua smaak!
Daarna moet je ook geljk douchen.... om het zout af te spoelen anders verbrand je door de zoutkristallen op je huid.
Ook heel mooi om al die ontstane zoutpilaren te zien die hierdoor ontstaan zijn....

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Peet schreef op zondag 7 november 2010, 12:47:


Je rijdt teveel bitloos dat je vergeten bent hoe bit gereden paarden er uit zien.


Bedenk hoe haar ruglijn loopt, de blouse vertekend het beeld.
Trek een lijn tussen schouder en hak, IK vind het wel mee vallen, maar ik heb dan ook geen kennis van centert riding, noch dressuur.


Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Puur kijkend naar de houding van het paard en zoals het op de foto overkomt.

Het evenwicht is teveel naar de voorhand. Hij hangt in de teugels, veel te veel druk.

Tijd. Hoe langer je over die 150 m doet, in galop (waarbij de gang constant moet zijn, geen galop wissels)( tussen 27 en 33.8 seconden = resp. 1 tot 30 punten)
Gelijk als zo snel mogelijk stappen, waarbij die stap dus ook constant moet zijn. Dus niet even een korte of langer pas, (dribbel)

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Heel herkenbaar. Mijn paard Rana (PRE x arabier) is zeer gevoelig, licht aan de hulpen en meewerkend, tot op een bepaalde grens. Ik heb haar nog niet zo heel lang en weet nog niet altijd waar die grens precies ligt. Als haar grens bereikt is of als ze iets niet wil/durft, gaat ze stil staan. Druk geven heeft bij haar weinig zin, ze sluit zich dan af. Ik heb haar via clickeren aangeleerd om mijn hand te targetten en zo kan ik haar vaak naar mij toe lokken (als we wandelen).

Nu vindt ze het soms lastig om het terrein af te lopen (aan de hand) alleen met mij. De ene keer doet ze het zonder problemen, maar een volgende keer gaat ze halverwege het pad naar de uitgang stilstaan. Zo ook gisteren. Eerst heb ik het met overtuigingskracht geprobeerd (stem, lichaamspositie, etc). Lichte druk op het halster levert 1 stap voorwaarts op, maar that’s it . Zwaaien met een touwtje achter haar maakt geen indruk. Hoe meer druk, hoe meer ik haar zie afsluiten. Dus probeer ik haar ‘vrijwillig’ naar voren te laten stappen door haar mijn hand te laten targetten. Als ze dit doet ‘yes’ en beloning. En zo zijn we gisteren met vele tussenstappen (targetten, yes, beloning) na een kwartier het terrein afgestapt. Niet echt ideaal als je gewoon even een ommetje wil maken…

Nu vroeg ik me in het kader van het voorgaande af (niet meer belonen wat ze eigenlijk al kan) of ik dit wel zo moet doen. Het is namelijk niet zo dat ze dit niet ‘kan’, ze wil het gewoon niet. Ik weet dat dat ‘niet willen’ grotendeels ligt aan hoe zij mij als leider ziet en hoe duidelijk ik ben, maar dit ben ik aan het leren en moet groeien. Ik krijg hier ook hulp bij als ik wil (Rana staat bij Pien). Voor mij is het clickeren in deze situatie een oplossing, maar toch wil ik graag weten of dit wel ‘goed’ is of dat ik daarmee haar uitprobeergedrag alleen maar bevestig.

Hoe kun je nu goed of slecht rijden beoordelen van 1 simpele foto Slechts 1 momentopname...er wordt al genoeg gezwanst op internet, laat staan dat een rijstijl of kunde beoordeeld wordt via 1 foto
Moest zij hier nu nog onderaan haar paard hangen, teugels-trekkend en met wijd open mond van heeeeeeeeeeeeelp...dan zou ik zeggen, 't ziet er nie goed uit...

Martine Tiessen schreef op zondag 7 november 2010, 13:26:


Als je dit na een week - elke dag het terrein verlaten - nog steeds zo moet doen, denk ik idd dat er structureel iets "fout" zit.

Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Maria Delavega schreef op zondag 7 november 2010, 13:31:





Nils en Olly
Wie de lat steeds lager legt, leert nooit springen

Maria Delavega schreef op zondag 7 november 2010, 13:31:


Eens, maar het is in dit geval een foto van Mary Wanless zelf, en ik neem aan dat zij pas een foto van zichzelf op haar eigen website plaatst als zij het een goede representatieve foto vindt.

Nou, het gaat om ongeveer twee keer in de week het terrein verlaten. En soms gaat het goed (gewoon in een keer) maar soms ineens weer niet.

Nils Vellinga schreef op zondag 7 november 2010, 12:50:


Ik ben sidepull-leek, thx voor advies . Zal dus eerst even testen.

@Martine: zou het kunnen helpen om eerst wat speels grondwerk te doen voordat je het terrein afloopt met haar? Dit doe ik ook wel met mijn jonge merrie en dan heb ik veel meer het idee dat ze 'met mij mee wíl gaan' in plaats van dat ze meegaat 'omdat het moet'.

Groet, Dani