Het is wel heel interessant om even haar site te lezen. Ben blij dat ik dit leerde kennen.
Mary beschrijft hier dat ze gefrustreerd was omdat ze niet zoveel vooruitgang maakte als de andere leerlingen en ze heeft een hele weg afgelegd om te weten wat juist maakt dat de ene beter kan rijden dan de andere. Deze weg heeft haar duidelijk veel inzicht gegeven en ze is duidelijk een zeer goeie coach geworden voor oa bekende ruiters. Ik vind de foto ook verre van ideaal. Als ik dan toch zo vrij mag zijn om te oordelen, dan vind ik dat zij teveel aandacht schenkt in het perfect zitten, perfect rijden, maar juist dat wat ze zo graag wil: het gevoel, lijkt hier ver weg. Het ziet er wat mechanisch uit, niet ontspannen. Dat spiegelt ze op haar paard. Die loopt naar mijn gevoel ook niet soepel, maar met dezelfde mechanisch verkrampte houding. ineengekunsteld door vele uren oefenen.
Is een les, niet willen perfect zijn, want dan lijk je te verkrampen, hoe goed je het theoretisch dan ook allemaal weet.

Ook ik rij verre van perfect!!!!!!!!!!!!! Maar wil toch ook even schrijven wat ik zie.
In de eerste plaats loopt het paard nog redelijk op de voorhand. Het paard drukt ook de rug weg en trekt zijn hoofd omhoog. Meer omlaag getrokken van voor dan vanuit de achterhand omlaag gereden.
De ruiter vind ik haar bekken niet goed houden. Te veel spanning in de onderrug en te weinig op haar achterwerk zitten.
Wat ik wel heel goed vind uitzien is de ligging van haar benen. schouder heup enkel vormen mooi 1 lijn.

Das een beetje wat ik zie op die 1ne foto. Wat inderdaad niet echt representatief is denk ik voor iemands rijden.

Maar tja, wie rijd er wel perfect he...??

joop schreef op zondag 7 november 2010, 12:34:


Is 'rijden met gevoel'/ride with you mind, en geen centered riding.

Niet dat het allemaal nou ontzettend belangrijk is, die termen, maar voor er verwarring ontstaat.

Ik heb het boek van haar hier liggen maar heb het nog nooit helemaal gelezen eigenlijk...

Maria Delavega schreef op zondag 7 november 2010, 14:15:


Daar zou je wel een helemaal gelijk in kunnen hebben.
Als je verder leest op de website zie je dat MW zelf in haar artikelen uitgebreid commentaar geeft op toegezonden foto's van paarden met ruiters.

Martine Tiessen schreef op zondag 7 november 2010, 13:43:


Het lijkt na 'n bepaalde periode van niets doen (b.v. een paar maanden tegen de 40 graden of zo) verergerd. Ook is er soms m.i. helemaal geen reden voor.
Precies wat je zegt. Soms is er kennelijk niets aan de hand, en soms wil het paard gewoon iets niet.
Uit z'n terrein halen wil niet zeggen dat ik erop zit. Kan ook zijn dat we even gaan wandelen voor een verse hap gras of zo... Dus ook leuke dingen.

Je vroeg ook nog of clickeren zoals jij doet verstandig is.
Ik doe in feite hetzelfde. Ik zou niet weten wat de oplossing dan wél is.
Volgens mij is er geen andere manier.

@Nils, ik denk dus niet dat er structureel iets fout zit. Als jij wél denkt aan iets... lees ik het ook graag.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Nils Vellinga schreef op zondag 7 november 2010, 13:24:


Je mag wel vliegende wissels doen als je dat wilt, als je maar geen andere gang rijdt dan de galop. Een klein pasje draf is al voldoende voor een score van 0 punten.

( tussen 27 en 33.8 seconden =

Het zadel ligt te ver naar voren en dat is geen momentopname. De schouder is daardoor niet maximaal vrij. Daardoor zit zij iets meer op de voorhand, maar ze zit wel mooi achter op haar zadel (mede door de korte beugels). Paard loopt op de voorhand en toont nog geen oprichting vanuit een dragende achterhand. Het is dus óf een jong paard óf een vroeg moment in de training. Het paard ziet er goed bespierd uit en lijkt me bij nader inzien niet heel jong.
Haar beugels lijken wat kort, maar dat is ook een kwestie van smaak; zij zit iig wel in balans. Veel druk op de teugels vertraagt doorgaans de achterhand. Het diagonale achterbeen is echter perfect gelijk in de naar voren grijpende beweging, dus als ze al veel druk op de teugels zou hebben, dan beïnvloedt dat de drafbeweging niet. Ik vind het paard een tikkie kort in de hals en de neus mocht iets meer naar voren, om het hele silhouet wat meer opwaarts te krijgen. De lendenen zijn wél aangespannen, dus dit paard is (voor zijn doen) achter goed aan het werk. Ook wordt de staart gedragen, een teken van een ontspannen rug. Maar het hele beeld -als ze een dressuurbeeld nastreeft tenminste- mag in zijn totaliteit wat opwaartser aan de voorkant.
Ik hou het erop dat dit paard een wat horizontale bouw heeft; dan is het moeilijker om de voorhand van de grond te krijgen.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Dani62 schreef op woensdag 3 november 2010, 21:43:

Ja, die ervaring heb ik ook. Ik had een keer 2 niet-paardenmensen op visite hier en we gingen een stukje mennen. Toen ik het hoofdstel aan deed zei ik "en nu zijn er dus mensen die een stuk ijzer hierbij in de paardenmond steken.". Ik vergeet nooit meer de gesjokkeerde gezichten Men vroeg me waarom. Een gruwelijk idee vond men dat. Tja...

Zeg Christel...jij bent precies ook geen dressuur-leek...geef jij ook soms les of beoefen je dit alleen voor jezelf? Welke paarden heb jij? Ik had zo in m'n gedachten dat jij ook Spaanse paarden hebt. Vanwaar heb jij in feite al deze ervaring opgedaan als ik mag vragen?

When the student is ready, the teacher will appear

Sorry, ben wat direct, maar was nieuwsgierig.
Wou nog even toevoegen dat die mevrouw die centered riding lessen geeft in Wachtebeke ook haar leerlingen leert rijden met kortere stijgbeugels. Ik vond dat vreemd, omdat ik
dacht dat je met lang, ontspannen been moest rijden zoals ik dat altijd geleerd heb. Zij zei me dat je meer ontspannen zit met iets kortere beugels. Ik was hier nogal verwonderd over, maar nu zie ik dit hier weer...

When the student is ready, the teacher will appear

Hoi Piet! Dat is nu wat ik bedoel; ik werk met haar grotendeels via CT en dan kom je in een situatie dat het niet kan of goed kan doordat je even afhankelijk bent van mensen die via druk/release werken. DIe bekapper is nog het minst lastige voorbeeld eigenlijk. Toen ze hier 2 weken in de kliniek gestaan heeft gaan de artsen en verzorgers ook niet CT met haar om... Nu hebben klinieken heet voordeel dat ze een roesje kunnen spuiten maar iemand zonder DA diploma mag dat niet.

Heb die schuurmachine al eens bekeken maar ook die kan ik niet gebruiken rechts. Ik moet zelfs tandenpoetsen en wassen etc. al met links doen. Dat was ook gisteren het lastige ik moest Peps met links vasthouden en nog met links clickeren. En dat bij een paardje dat niet stil wil staan en zich aan die vreemden overgeven.

Nee dat dominant leek mij dus ook absolute onzin. Alle 'dominante' paarden die ik heb leren kennen door de jaren heen staan ook hoog in rang in de groep. Daaraan zie je al dat Peps niet dominant is. Je ziet ook aan haar gedrag dat het wantrouwen/angst is.

Geloof me; in de Eifel een NB vinden is als zoeken naar een speld in een hooiberg. Dit is het platte land waar ze ongeveer 25 jaar achter lopen! Geldt dus ook voor clickeren. Als ik de namen Pete Ramey of Jaime Jackson noem is het
Haar voeten zijn nu min of meer gedaan, gelukkig hoefde er ook niet veel gedaan te worden omdat ik haar zelf bijhield dus nu hopen dat mijn hand binnen uiterlijk 2 maanden weer volledig bruikbaar is...

@Dani. Ja, welllicht helpt dit, al is mijn merrie niet zo 'speels'. Ze loopt verder gewoonlijk heel goed mee aan een los touw en past haar tempo aan mij aan. Alleen doet ze bij het verlaten van het terrein ineens of ze vanalles in de verte ziet (waarschijnlijk is dit ook zo) en dan gaat ze stil staan. Eenmaal in stilstand is het moeilijk haar weer in beweging te krijgen.

@Wil. Ik ben blij om te horen dat jij het ook zo doet Het is zeker niet ideaal en ik wil het ook anders maar als 'oplossing' is het wel handig.

Maria Delavega schreef op zondag 7 november 2010, 17:13:

Nee hoor, ik geef geen les, ik geef alleen commentaar
Ik heb twee paarden: een spaans paard (Cadiz) en een crusado (Buck), wildvang uit de Pyreneeën waarvan Peter Donck denkt dat er quarter in zit. Twee uitersten in alle opzichten, van hun leer ik het meest.
Ik beoefen de dressuur puur voor mezelf, om te kijken waar ik uitkom met mijn twee papierloze doorsnee e-ponies. Mijn kick is om mijn paarden te laten groeien, in alle opzichten. In verzamelkunst -ik blijf dat het belangrijkste van de hele rijderij vinden- maar minstens zo belangrijk in het groeien van zelfvertrouwen. Prachtig als je een paard zijn lijf zo kan helpen ontwikkelen en gebruiken dat hij een patser wordt.
Ik heb mijn ervaring opgedaan door de afgelopen 15 jaar heel veel clinics, demo's en trainingsdagen af te reizen en met mijn paarden aan deel te nemen, veel te lezen, raakvlakken te ontdekken, te praten, dvd's bekijken samen met instructiemensen en nabespreken. Zo ben ik terecht gekomen bij de klassieke dressuur, die de balans als uitgangspunt neemt en niet de sportdressuur die aanleuning als uitgangspunt neemt. Inspiratiebronnen zijn Oliveira, Beran, Luraschi, Wenen.
Sporen, bitten en zwepen boeien me niet, het gaat mij om de methode en niet het middel.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

mieke vd berg schreef :

Lekker toch voor hem en de merries?!
Volkomen normaal dus. Veel ruinen doen dit en veel merries lusten er maar wát graag pap van.
Als ze een ruin zien 'dekken' denken veel paardeneigenaars overigens dat ze met een klophengst van doen hebben maar ook ruinen kennen nog wel iets van sexuele behoeftes en merries al helemáál (de vraag is hoever ze gaan).

Het enige moment dat je er iets aan zou kunnen doen is als beiden van geen ophouden weten waardoor de merrie last van de rug krijgt door het vele springen. Je ziet ook wel eens dat de ruin pijn in de achterbenen krijgt van het vele opspringen, maar als dat niet het geval is; lekker hun gang laten gaan!

Groet, Pien