Maria Delavega schreef op zondag 7 november 2010, 17:13:
> Zeg Christel...jij bent precies ook geen dressuur-leek...geef jij ook soms
> les of beoefen je dit alleen voor jezelf? Welke paarden heb jij? Ik had zo
> in m'n gedachten dat jij ook Spaanse paarden hebt. Vanwaar heb jij in
> feite al deze ervaring opgedaan als ik mag vragen?
>
Nee hoor, ik geef geen les, ik geef alleen commentaar
Ik heb twee paarden: een spaans paard (Cadiz) en een crusado (Buck), wildvang uit de Pyreneeën waarvan Peter Donck denkt dat er quarter in zit. Twee uitersten in alle opzichten, van hun leer ik het meest.
Ik beoefen de dressuur puur voor mezelf, om te kijken waar ik uitkom met mijn twee papierloze doorsnee e-ponies. Mijn kick is om mijn paarden te laten groeien, in alle opzichten. In verzamelkunst -ik blijf dat het belangrijkste van de hele rijderij vinden- maar minstens zo belangrijk in het groeien van zelfvertrouwen. Prachtig als je een paard zijn lijf zo kan helpen ontwikkelen en gebruiken dat hij een patser wordt.
Ik heb mijn ervaring opgedaan door de afgelopen 15 jaar heel veel clinics, demo's en trainingsdagen af te reizen en met mijn paarden aan deel te nemen, veel te lezen, raakvlakken te ontdekken, te praten, dvd's bekijken samen met instructiemensen en nabespreken. Zo ben ik terecht gekomen bij de klassieke dressuur, die de balans als uitgangspunt neemt en niet de sportdressuur die aanleuning als uitgangspunt neemt. Inspiratiebronnen zijn Oliveira, Beran, Luraschi, Wenen.
Sporen, bitten en zwepen boeien me niet, het gaat mij om de methode en niet het middel.
• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •
Warboel
