Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 12:09:

Als ik weer aan een jong paard zou beginnen, zou ik meteen spelenderwijs en wandelend gaan rechtrichten en zijdelings gymnasticeren, aan de hand, op het fietspad, in de wei, in het bos. Dan bouw je vertrouwen en tegelijkertijd mobiliseer je je paard voor het moment dat je erop stapt.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Hoi Ruben
Ik had het probleem dat Jelle opdringerig werd en heb toen op advies van Piet m'n paardje geleerd z'n hoofd opzij (van mij af) te doen. Hij had dat zeer snel door en kan dat nu zowel op rechts als links . Hij doet het ook vaak als hij gewoon bij mij komt staan dan moet ik wel lachen maar negeer het. Groetjes Rini

Christel, heel heel erg bedankt om terug even wat licht in de duisternis te brengen !!

Ik voel me erg aangetrokken tot Petra haar manier van lesgeven, maar 't is ver rijden voor mij en dus pas voor volgend jaar realiseerbaar. Daarom ben ik me gaan verdiepen in welke methodes zij gebruikt, om een idee te krijgen van haar aanpak en misschien nu al zaken uit haar programma met iemand die dichter woont, te oefenen.

Christel Provaas schreef op dinsdag 16 november 2010, 12:23:


Dat lijkt me heel erg Solinski. Dat lijkt me inderdaad ook leuk, maar spelenderwijs moet de kunst toch al in je handen zitten om dit vanop de grond te doen. Vandaar mijn idee om deze winter het werken aan de lange lijnen goed te leren beheersen.
Zijn het zo wat oefeningen die je bedoeld?
Op 1:17 begint hij het paard aan de hand te gymnastiseren:
http://www.youtube.com/watch?v=5oSES5CpnsI

sorry, bedoelT

Cools Ruben schreef op maandag 15 november 2010, 12:33:


Mag ik even vragen of je de Ruben bent die naar de trailer is komen kijken?
Wat een leuk initiatief!

Ik heb nog een mengsel met medicamenten gezoet met 1 druppeltje stevia die ik voor mezelf ook gebruik, omdat m'n paardje geen suiker mag hebben. Toen wou ze het mengsel wel opeten.
Ik ken Tagatesse niet. Dit is heel erg interessant.

Ik denk dat ik het dus gesnapt heb, dat Antoine de bodt volgens de Duitse methode traint? Ik ben hier alles zo wat aan het uitpluizen omdat vlak naast me een meisje woont die op hoog niveau dressuur rijdt en heel goed les geeft, maar met warmbloeden. Haar specialiteit is rechtrichten volgens De Bodt. Ze zegt zelf dat ze in begin moeite had om hem te snappen, maar ze heeft zich echt gespecialiseerd in het rechtrichten. Ze wou me graag helpen met mijn merrie.
Ik was wat aan het twijfelen omdat het zo dicht bij de deur was en dus heel gemakkelijk zou zijn, maar bij nader inzien toch maar beter niet zeker? De Franse rijstijl trekt me veel meer aan. Ik wil niet beginnen mengen, denk dat dat voor m'n paard ook niet goed zou zijn.

Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 12:37:

Wat deze Solinsky-adept doet, is oefeningen vragen aan één lange lijn, dus geen langeteugelen waar jij het over hebt. Ik zie ook geen zijgangen, die zou ik wel meteen inpassen (Anja Beran - Portugees dus).
Mijn eigen ervaring is dat bij het aanleren van oefeningen zoals zij- en overgangen, langeteugelen het zuiverste werkt, waarschijnlijk omdat je de hals dan beter recht voor het lijf kan houden. Die tool heb je niet wanneer je met één lijn werkt en het risico van hals omklappen en dus niet echt buigen is dan groter, zeker bij een jong paard. Iberische paarden lossen gebrek aan buiging graag op via rechte schouders en een dubbelgevouwen hals zodat de schijn bestaat dat er gebogen wordt. Het is ongeveer het moeilijkste om erin te trainen. Vandaar het belang van dubbele teugels in geval van schouderbesturing.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef :


Even hierop inhakend: wij roepen allemaal hoe belangrijk correct achterhandgebruik voor het paard is.

Maar door mijn eigen merrie Holly (inmiddels 21 en met pensioen) heb ik geleerd dat er ook een teveel aan achterhandgebruik kan onstaan. Zij is flink versleten door het jarenlange trainen (en reiningwedstrijden) bij vorige eigenaars. Zij heeft weke koten (had ze al toen ik haar kocht hoor) en is absoluut niet meer sterk in haar achterbenen, gevolg is dat ze nu volledig rondscharrelt op haar voorhand. Paard is ook nog eens overbouwd. Ik weet nu ook dat weke koten kunnen ontstaan door het overmatig 'op de achterhand zetten' van een paard. Teveel is dus ook niet goed.

Toen ik haar kocht wist ik van dit alles nog niks, inmiddels, een aantal jaren verder en ook wijzer geworden, kan ik dit signaleren. Laatst een pracht van een Spaanse merrie moeten afwijzen omdat ze ook zo'n achterbenen had (steil, week gekoot). Zal ook wel de bouw zijn, maar toch vond ik het vermeldenswaard hier. Pin je dus ook weer niet téveel vast op die achterhand alleen....

groet, Pien

Maria Delavega schreef op dinsdag 16 november 2010, 13:10:


Ik zou het niet op voorhand afwijzen. AdB heeft heel veel goeds gedaan en zijn systeem klopt. Het klopt vooral voor dressuurpaarden die veel gewicht op de hand nemen, wat doorgaans de warmbloedtypes zijn. In die zin kun je het misschien Duits noemen. Aan de andere kant is het ook AdB die zegt: "aanleuning is het gewicht dat het paard in je handen legt" en daarmee is hij weer onduits.
Iets is niet totaal fout of totaal goed. Ik heb diverse malen les genomen bij Antoine, zelfs een half jaar bij een leerling van hem, en het heeft zijn steentje bijgedragen. Ik ga nu niet meer continu zigzaggend door de baan, maar ik snap nu wel wat op de schouder vallen betekent en hoe je het verhelpt. Alles wat je ervaart en leert en beoefent en ziet en doet, draagt bij aan een groter begrip, een grotere toolkit. AdB hoort daar zeker bij!

Je moet je niet blindstaren op die ene persoon, die ene methode, die alles heeft wat je past en je daar dan voor 100% instorten. Ook die persoon of methode gaat je een keer teleurstellen of afwijken van je ideaalbeeld. Daarmee is hij niet helemaal goed of helemaal fout! Het ligt véél genuanceerder.
Alles heeft zijn functie, ook enkele lessen AdB, ook het vele lezen dat je nu doet, ook het bekijken van anderen en ook het volgen van lessen bij weet ik wat voor western, freestyle, WE, Spaanse, franse, vlaamse, etc trainer dan ook, als die je maar enigszins aanspreekt. Niets is voor niets! Maar blijf niet achter je scherm zitten, ga aan de bak. Alleen door te ondergaan, te ervaren, leer je. Vanzelf komt daar uitrollen wat werkelijk past bij jou.
Ik stel de zaken ook nog wekelijks, zo niet dagelijks bij. En paarden zijn zo ontieglijk vergevingsgezind en flexibel, die gaan daarin naadloos met je mee.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •