Sandra van Bommel schreef op vrijdag 3 december 2010, 14:43:
> Letje.. een aanvullend onderzoek is voor mij waardevol, omdat ik nog
> steeds vaak aan mijzelf twijfel en of ik geen spoken zie. Zelfs ondanks de
> mening van de fysio.
> Ik wil gewoon voor mijzelf helder hoe de situatie is, voorzover mogelijk
> met een onderzoek aan huis.
>
> Fysio etc blijft idd voorlopig achterwege. Het heeft geen zin.
Ik denk dat het klinisch onderzoek veel zinlozer is dan de fysio.......... Het gaat namelijk niks opleveren. Dus leidt het maar tot meer frustratie, veel geld en moeite verder en je weet nog niks. Als je dan echt wil investeren zou je misschien eens met infrarood camera kunnen kijken waar de pijn zit. Maar dan nog, je gaat de pijn er niet mee wegkrijgen. Aan de andere kant gaan heel veel dingen vanzelf over. Men lijdt aan een muisarm bv en na een jaar besef je je dat de pijn verdwenen is, en zo zijn er nog veel voorbeelden te geven.
Denk er nog eens rustig over na.
> En voor rappa is het allemaal niet dramatisch. Er wordt eindelijk naar
> haar geluisterd en ik denk idd dat haar lichaam wel beter wordt van
> weidegang... hoewel... met de sneeuw zal het ook niet meevallen. Maar
> goed... ze lijkt redelijk ok in de wei. Maar in alle eerlijkheid geloof ik
> er niet meer aan dat ze ooit rijdbaar zal worden.
Ik heb hier al vaker paarden opgevangen die afgemaakt zouden worden wegens te veel lichamelijke gebreken en onrijdbaar zijn. Daar merk je nu niks meer van. En dat waren toch ernstige gevallen. Het komt trouwens ook voor dat de problemen in het bewegingsapparaat worden veroozaakt door inwendige problemen zoals maag en darmzweren, baarmoederontsteking, enz.
> Maar het is evengoed kl***
> Ik had haar tenslotte gekocht om eindelijk, na jaren, samen met mijn man
> buitenritten te maken. Niet als weideornament. Daar ben ik eerlijk in.
> Natuurlijk is het evengoed een lief paard, maar is het werkelijk verkeerd
> om ook op gezamelijke ritten te hopen?
Nee hoor, maar het is nog niet verloren!
> We hadden plannen voor sneeuwritten en vlgd jaar kleine trektochtjes,
> genieten van de natuur.
> Echtgenoot wacht al twee jaar totdat we eindelijk samen erop uit kunnen.
> Rappa heb ik om die reden gekocht
>
> Dus ja... eerlijk is eerlijk... ik baal als een stekker dat het dat niet
> gaat worden. Dat de kans vrij groot is dat rappa een voortijdig
> gepensioneerd paard wordt. Kun je ook leuke dingen mee doen... maar goed...
> De bedoeling was toch echt anders.
>
> Verder allemaal natuurlijk bedankt voor het medeleven. Heb momenteel echt
> de p** in.
Logisch na een teleurstelling, daarom probeer ik ook weer wat hoop te geven. Alleen zeg ik daarbij: concentreer je voorlopig alleen op algemeen welzijn, dan hoef je niet te piekeren en de rest komt vanzelf. Er zijn echt niet zoveel paarden die op jonge leeftijd al volledig onberijdbaar zijn voor de rest van hun leven.
Warboel
