Hier onlangs hetzelfde, maar op beregende te gladde beton. Ligt daar al jaren, dus ze kennen het goed. Maar Amaroc besloot toch achter Sunny aan te stuiven en toen klats tegen de grond. En toen hij helemaal in paniek snel overeind probeerde te grabbelen, opnieuw. Het gebeurde voor mijn ogen, maar je kan weinig op zo'n moment. Dus anderen weggestuurd, halster genomen en hem even tot rust laten komen en toen is hij vanzelf weer recht gekomen. Buiten schaafwonden en een deuk in zijn ego, kwam hij er goed vanaf. En daar moet je idd heel blij voor zijn!
Ik heb al anders gezien in toen ik Fysio les had in Merelbeke. Daar stond toen een prachtige Quarter van 1,5j al 6 maanden vastgebonden wegens dubbele bekkenbreuk na een glijpartij op de beton in de winter. Kwam niet meer goed hoor.
Dus wij 2 dagen laten, de beton aan het afschrapen om het opp te vergroffen én weer zakjes zand gaan boven halen.
Ik doe ook een poging om ijsplekken stuk te slaan, maar dat is dweilen met de kraan open. Je kan alleen maar hopen dat ze slim genoeg zijn.

Ik denk niet dat de ene haarwortel anders zal reageren op de situatie van buitenaf, de dg worden korter, dan een andere haarwortel. Ze moeten van de korte haren af, en de lange haren hebben ze nodig om goed de winter door te komen.
Als er al verschil lijkt, heeft dat te maken met de hoek waarin de haar staat, voor de isolatie.

Cindy Helms schreef op woensdag 8 december 2010, 9:21:


....én hopen dat ze gewoon zachtjes op hun zij onderuit glijden en er geen uitsteeksel blijft hangen. Hier valt er ook wel eens één om, maar als ze freaky worden houden ze op met denken en gaan ze er blind vandoor. Vorige week nog Whoopi (ons nieuwe pensionpaard dat nooit eerder met andere paarden stond en er dus ook niks van moet hebben) terwijl we haar aan de groep aan het wennen waren brak ze door alle draden en ijzeren hekwerk heen richting uitgang (landweg). Dan staat je hart wel even stil.

Of Amber die afgelopen jaar met haar achterpoot geklemd in een heel hek aangrend kwam en over de kruiwagen omklapte. Godeverdegodver....

Gelukkig is het goed afgelopen maar het zijn enge momenten ja.
Je kunt niks doen, alleen zelf rustig blijven en met je stem kalmeren in de hoop zo'n paard weer bij je te krijgen.

groet, Pien

Ik heb de DA gebeld, zij betwijfelt de cushing en vind deze toch niet behandelbaar en adviseert Metacam. Iemand een mening over metacam?
Ik heb het zelf ook gebruikt voor de reuma Kreeg er ook maag klachten van helaas .
Ik wil het niet erger voor haar maken dan het al is, hoop eigenlijk vooral dat de dooi snel in valt.

Als jij graag bloedonderzoek wilt,moet je dat gewoon doen.
Niet zomaar een pijnstiller geven zonder diagnose. En cushing is niet te genezen,maar wel heel goed te 'leven' voor een paard,heeft wat meer zorg nodig.

Schrikken zulke dingen!

Ik ben helemaal niet zo'n fan van sneeuw en ijs.
Vorig jaar hebben we bij ons op stal nog een paard moeten afmaken na een glijpartij.
Het beestje was blijkbaar met een voorbeen zijwaarts geschoven nadat ze even was gaan rollen en weer recht stond, en had zo haar schouderspieren afgescheurd.
Ik stond verd*mme op 2 meter afstand naar haar te kijken toen het gebeurde en ze was heel beheerst en kalm. Geen gekke dingen.

Ik moet eerlijk bekennen dat ik kilo's zout gebruik op de verharde stukken. Om zulke dingen proberen te vermijden.
En die paarden zijn zo gek als een deur. Billy (Pête haar vriendje) staat vierkant op de ijzers en ik vind het altijd verbazingwekkend dat die zich recht kan houden op weg naar de wei. En voorzichtig is hij niet bepaald. Als hij wat schuift, gaat hij uit frustratie nog wat sneller of springt in de lucht om te bokken. Schuift hij natuurlijk nog harder.
Pête is al even wacko de laatste weken. Die is blootvoets en staat daardoor wel wat steviger. Maar ze doet niks dan steigeren en bokken en als Billy te traag gaat naar haar zin, gaat ze die ook een beetje lopen opnaaien.
Ik heb mevrouw al wijsgemaakt dat ze maar zorgt dat ze oppast en in 1 stuk blijft, want dat ik geen kosten meer ga doen aan haar. Maar of dat indruk maakt?

Ans Jondral schreef op woensdag 8 december 2010, 10:16:


Deze paarden staan 's nachts op stal he? Dan zal dit een dagelijks terugkerend probleem zijn, die opgekropte energie. Logisch toch? Levensgevaarlijk wat mij betreft, je kan ze veel beter 24 uur per dag buiten laten met inloopstal zodat ze lekker zelf kunnen kiezen en niet helemaal worden opgefuckt in de nacht. Dat weet jij ook wel, dat weet ik. Maar dat is voor de meelezers hier.

Shit, Jaqueline, als zoiets gebeurt. Het risico met paarden is er altijd, wat je ook doet, zelfs als ze inderdaad 24 uur per dag buiten staan, maar de kans is behoorlijk kleiner en meestal houdt een paard niets over aan een glijpartij.
--
Ilona

Ha Natasja, ik had ook al gereageerd op je andere berichtje op het blauwe forum maar misschien heb je dat nog niet gelezen. Ik heb ook een Cushing merrie. Het heeft een hele tijd geduurd voordat ik eindelijk de goede diagnose boven water had.
Uiteindelijk is er een ACTH test gedaan en die heeft e.e.a. bevestigd.
Deze test is niet eenvoudig door iedere da. te doen, ik ben er voor naar Emmeloord geweest. Er zijn ook andere testen, zoals de Dexa-test, maar die geeft een verhoogde kans op HB, dus niet erg fijn voor jouw pony in dit geval. Als ze al suiker in haar urine zou hebben, kan het ook via de urine uitgezocht worden.
Mijn paard doet het nu heel goed op een kleine dosis Pergolide. Het middel maskeert de gevolgen van de ziekte, helaas is genezing niet mogelijk, een paardwaardig bestaan met grazen in een groep en 24/7 buiten kan dan weer wel!
Als ik de foto van je pony zie, zijn er wel wat lichte aanwijzingen voor Cushing. Haar bovenlijn is wel erg schraal,evenals de bespiering op haar hals en haar rug lijkt een beetje ingezakt. Veel plassen (en drinken) kan ook een symtoom zijn van Cushing (tegenwoordig vaak PPID genoemd).
De slechte periode voor lijders aan deze ziekte loopt eigenlijk op zijn eind: van september tot december hebben ze het wat moeilijker, omdat dan, om onbekende redenen het cortisolgehalte bij deze dieren oploopt, ook zonder dat er iets aan hun voeding/huisvesting veranderd. Dit heet seasonal rise.

Ans Jondral schreef op woensdag 8 december 2010, 10:16:


O ja, hier nog op reageren. Waarom zout??? Erg onnatuurlijk, niet goed voor de hoefjes, kans dat ze het oplikken en het is rotzooi dus dat wil je echt niet. Als je dan wilt strooien, en dat zou ik ook doen als er een paard staat dat wordt verplicht om zich op gladde hoefijzers voort te bewegen, strooi dan met zand. Gewoon een bult zand onder een zeil klaar hebben liggen zodat het niet nat en dus goed strooibaar is. Werkt erg goed, gewoon over de (aangestampte) sneeuw heen, geeft geen rotzooi, werkt ook onder de -7 en is veel milieuvriendelijker en beter voor de paarden.
--
Ilona

Bedankt voor de reactie. Het verbaasd me altijd hoe weinig kennis sommige artsen van dit soort ziektes hebben.
Ik zal nog eens een andere dierenarts om raad vragen en vragen of ze die test kunnen uit voeren.

Ze was wel heel erg verwaarloosd hoor dus het kan natuurlijk ook nog uitwerking hier van zijn, gezien we haar nog maar een maandje of 9 hebben.
Vind haar nu zo triest maar fijn te horen dat als het cushing is de slechte tijd bijna voorbij is. Ik merk al wel een paar maanden dat ze minder is maar sinds de vorst is het echt drama.
Hoefschoentjes zit ik ook aan te denken, maar toch vrij prijzig om even uit te proberen , neem aan dat ik dan 4 stuks moet hebben, zit ik al gauw aan de 400 €. En dan te bedenken dat ik een sober ras wilde haha wel een giller hoor, een kind is goedkoper Dure suplementen, dure kuil, dure stal dure paddock. Nou ja hobby hé , maar heb me er toch in vergist vrees ik. ACh ja geld moet rollen

Oh ja, die extra zorg kost je hoofdbrekens en geld, da's zeker.
Ik heb voordat de diagnose duidelijk was, ook kapitalen uitgegeven aan bloedonderzoek, foto's, ander hooi, hoefschoenen, supplementen, chiropractor etc. etc.
En dat terwijl ik al vanaf het begin een vermoeden had dat ze Cushing had............

Ilona Kooistra schreef op woensdag 8 december 2010, 10:36:


Ik wist dat je dit ging schrijven.
Maar daar heeft het niks mee te maken. Ze staan altijd s'nachts binnen.
Pête moet ik anders s'morgens vaak overhalen of ze alsjeblieft die stal wil uitkomen en zich richting weide wil begeven. Wat ze dan op haar gemakje doet, al snuffelend aan alles wat ze onderweg tegenkomt.
Het is denk ik de temperatuur en de ondergrond die ze gek maakt. Het feit dat ze continu voorzichtig moeten lopen.
Met die iets hogere temperaturen zondag ontplofte ze ook echt toen ik haar op een weide die wat egaler lag even aan een longe nam zodat ze kon bewegen.
Ik denk dat ik er de komende dagen maar niet ga opzitten want als ze zo doet als ik er zonder zadel op zit, mag je mij ergens van de asfalt komen schrapen.

Puzzle is nu trouwens ook zo'n bom. (En die loopt wel 24/7 buiten) Die staat de bokken en te steigeren als hij mij ziet en loopt naast mij idioot te doen als ik over de weide loop. Behoorlijke gevaarlijke poownie voor de moment.

Ik heb op dit forum eens gelezen over het doorgaan van alle 4 de seizoenen, voordat een paard/pony weer de oude is. Maar ik weet niet meer exact in welke context dat was. Of dat ook met verwaarlozing te maken had, weet ik niet meer zeker. Volgens mij heeft Pien dat een keer genoemd. Pien?