Piet schreef op woensdag 15 december 2010, 7:37:

Iedereen reageert natuurlijk vanuit hun eigen zienswijze en gemaks cirkel.

Gisteren las ik dat een paard in Soest 50 jaar heeft 'mogen' worden, gewoon lekker in de wei
grasjes knabbelen af en toe wel in een stal denk ik maar toch.

Hier in Etropole bij de manege (met Unesco funds opgezet) van een bekende springruiter, staat zijn paard een vreselijk duur mooi groot glanzend beest, 24/7 in zijn stal, met een draadje erom heen - Alarm - hij kan zelfs niet geaaid worden. Mag er alleen uit als hij moet 'werken' en dit paard moet leven? of beter gezegd heeft een leven..?

De topic heet ook 'ideen voor HUISVESTING blind paard' en en niet 'ideeen voor DOODMAKEN blind paard'

Als Sarah en haar team het blinde paard een goed leven willen geven en een Paleis paddock voor hun PRINSES willen maken dan is het aan ons om die vraag te beantwoorden.

De reakties van dood ermee - zijn toch gebaseerd op het Tradi denken dat een paard NUT moet hebben en geen huisdier is.

Ik heb een invalide hond en iedereen verklaarde me voor gek dat ik dit beest 'een wilde 'false' straat/bos hond' ging redden en er een hoop geld in stak. De liefde die ik van dit beest krijgt kun je niet omschrijven zonder het Paard Natuurlijk website te crashen.

Beesten komen in ons leven voor een rede, de beslissing om dit beest te laten leven of niet hoort ook bij die rede en is uitsluitend aan de zorgdrager.

Deze zorgdrager kiest voor LEVEN - wij kunnen helpen met suggesties, misschien zelfs door helpen met het clickertrainen van een uniek maatje, misschien met het samenbrengen met nog een ander blind paard, misschien met daadwerkelijke praktische help om een blindpaard vriendelijk omheining te maken. Welke oplossing dan ook, Prinses mag haar leven uitleven, dat is wel duidelijk. Dat het mogelijk is, is te zien op het Blind Horses site, en niet alleen paarden doen ze daar ook andere blinde dieren. Dus een redelijke ervaring.

Veel plezier met jullie paarden toegewenst vandaag. Mijn Maya staat met stralende oogjes in de zon minus 7, witte jurk aan en met ijspegel extensions in haar vacht sneeuw weg te schrapen en diepvries gras te eten..... ff lekker bokken en rondrennen en dan op naar het volgende stukkie... druk druk druk...!

Groetjes Marianne

Net m'n adres gemaild naar piet@pietloof.nl

Greets,
Martina

Aafke schreef op woensdag 15 december 2010, 9:11:


Ik denk dat dit paardje weer vertrouwen moet krijgen in andere paarden, in dit geval jouw haffies. Voorlopig zou ik hem met een draadje ertussen laten staan.

Misschien kun je ze, zodra het weer het toe laat op een groter stuk zetten en laten wennen.

En wat ik zeker weet dat goed zal doen, is straks, als hij weer lekkerder kan lopen, met een hafje samen op pad gaan. Samen 'spannende' dingen doen, zodat ze elkaar 'nodig' hebben.

Dit is gebaseerd op 2 dingen die ik met mijn paard heb meegemaakt:

Een jaar geleden heb ik mijn paard verhuisd. In de paddock ging het niet met zijn 'maatje'. Hij sprong gewoon over een hek van ruim 1 meter hoog! Van de zomer op een stuk weiland, wat dus groter is dan de paddock, kon mijn paard de ruimte opzoeken en stonden ze steeds een stukje dichter bij elkaar.
Nu het weer winter is en ze weer in de paddock staan, gaat het wel goed met die twee. Ze hebben elkaar leren kennen en respecteren.

Het tweede is, dat ik jaaaaren geleden met mijn paard en het paard van een vriendin op trektocht ben geweest. De paarden kenden elkaar helemaal niet van te voren. Voor beide paarden was het best wel spannend. We zetten ze meteen samen op het land of in de paddock, net wat op dat adres voor handen was. Direct gingen ze bij elkaar krabben en onafscheidelijk samen grazen. Ze hadden elkaar nodig.

Heel veel succes! Ik denk dat in dit geval geduld en vertrouwen heel veel zullen kunnen doen.

mirel schreef op zaterdag 4 december 2010, 18:55:


Drie redenen:
1) Bij beslagen hoeven vervormt de hoef en wordt cylindervormig. De "bodem" is dan ongeveer even breed als de "uitgang" dus de sneeuw heeft geen reden meer om eruit te komen. NB-hoeven hebben een meer conische hoefvorm, waarbij er een "wigvorm" ontstaat. De sneeuw blijft niet klem zitten omdat de uitgang het breedste deel vormt. De sneeuw "werkt" zichzelf naar buiten toe.
2) Bij NB-hoeven is er veel meer hoefmechanisme. Het is moeilijk om sneeuw te laten plakken aan iets dat steeds van vorm verandert. Samen met de "wigvorm" van het profiel is dit een perfect "lossingsmechanisme" waarbij de sneeuw (en ook steentjes e.d.) actief naar buiten worden gestuwd.
3) NB-hoeven hebben een betere doorbloeding. Al zou de sneeuw plakken, dan nog wordt dit verstoord door het beetje warmte dat de hoeven afgeven. Sneeuw isoleert, dus die warmte neemt toe tot het boven het vriespunt komt, en dan blijft sneeuw niet meer plakken en valt eruit.

Frans

Tony schreef op woensdag 15 december 2010, 3:16:


Ons hooi in plastic (dat plastic gaat daarna in de recycling), is wel gewoon hooi. Oké, Egon heeft een punt misschien met het "gras doet er 6 weken over om hooi te worden en daar moet het voor kunnen reageren met de buitenlucht", dat is in zo'n geval natuurlijk niet zo en ik weet eigenlijk niet in hoeverre dat inderdaad zo is want ons hooi ruikt/voelt/gedraagt het zich exact hetzelfde als gewoon hooi. Het kan net zo onbeperkt buiten blijven liggen als hooi, er gebeurt niks mee tenzij je het nat laat worden, maar dat geldt sowieso voor hooi.

Wij hebben hooi in plastic omdat 4 van de paarden helemaal achter staan en het is de enige werkbare manier om ze ter plaatse te kunnen voeren zonder jezelf gek te maken met het gesleep (bovendien kunnen we alleen met tractor daarheen als het land droog/bevroren is, het is veengrond, dus we moeten een grote lading vooruit neerzetten). Het is zonde van het plastic ja, maar gelukkig wordt dat opnieuw gebruikt voor fleece-truien enzo

Een nadeel aan het plastic is verder trouwens ook dat er wel een natter pak tussen kan zitten, en dat zie je niet vooraf dus dat is best vervelend, zéker als je paarden hebt die er erg lang over doen.

Moraal is denk ik: je kunt spul in plastic krijgen dat niet te onderscheiden is van niet-in-plastic-verpakt-hooi maar er zijn ook genoeg boeren die het wel wat natter laten en dan is het dus niet hetzelfde als hooi en beschimmelt het snel. Vragen wanneer het gemaaid is en uitproberen dus, maar er is altijd het risico op een natter pak (gras dat minder snel droogde door de bomen die er stonden, bv).

Ikzelf zou voor 2 paarden die ook nog eens zo weinig eten nooit kiezen voor plastic, ik zou dan kiezen voor het voordeel dat je vooraf kunt zien wat er in zit. Onze paarden achterin, die 4, die doen maar een dag of 4-6 met zo'n grote ronde baal.
--
Ilona

Tony schreef op woensdag 15 december 2010, 1:58:


De hoeveelheid vet is WEL maatgevend. Vet wordt aangemaakt zodra je meer eet dan je verbruikt. Als er vet is, dan is er teveel gevoerd. Simpel.

Dat opgeslagen vet dient dan als een voedselreserve. Dat heeft als voordeel dat er een periode van voedselschaarste kan worden overleefd, maar het heeft verder een heel scala aan nadelen. (Meezeulen gewicht, hogere belasting pezen, gewrichten, etc. grotere kans op dichtslibben aderen, grotere kans op insulineresistentie, etc)
Aangezien de kans niet groot is dat je paard ineens dagenlang geen voedsel meer krijgt vervalt het enige voordeel van vet, en blijven alleen meer de nadelen over. In principe mag al het vet weg. De omgeving gaat wellicht klagen dat je paard mager is, maar hij krijgt er niks naars van.

Voordat dit misverstand weer naar boven komt: Vet houdt niet warm. Wel bij zeehonden, maar niet bij paarden. Dit omdat bij paarden de huid goed doorbloed is en BOVEN het vet ligt. De isolatie van je huis is ook waardeloos als je de radiatoren aan de buitenmuur hangt, he?


De diagnose is simpel: als er vet is, is er teveel gevoerd. De rest is gewoon geklets eromheen, omdat de meeste mensen graag een excuus verzinnen om maar niet te hoeven toegeven dat ze zich bij het voeren door hun emoties en omgeving laten sturen in plaats van door hun verstand.

Paarden gaan niet dood of worden niet ziek omdat ze te mager zijn, wel omdat ze te dik zijn. Natuurlijk gaan magere paarden ook wel eens dood, maar niet omdat ze dan te mager zijn, maar omdat dit mager worden een secundair effect was van een onderliggende ziekte. Het paard ging dood aan die ziekte, niet aan het gebrek aan lichaamsvet.

Heel vaak is het "mager" lijken van een paard een gebrek aan bespiering. De oplossing bestaat dan niet uit "meer eten" maar uit "meer training". Net als bij mensen. Wil je als vent mooie brede schouders dan moet je niet meer patat gaan eten, maar meer gaan trainen.

Bij mensen weten we het wel, maar bij paarden wordt die fout keer op keer gemaakt. Uiteindelijk krijg je dan een opgeblazen paard met insulineresistentie, dat nog steeds nauwelijks enige bespiering heeft, en door dat overgewicht nog luier is geworden dan voorheen en nauwelijks nog tot bewegen is aan te zetten.

Frans

Piet schreef op woensdag 15 december 2010, 7:37:


Hier vat je even samen wat in het algemeen in de paardenwereld gangbaar is. Ik zou niet weten waarom iemand die geld moet verdienen er andere principes op na moet kunnen houden dan iemand die paarden (of andere dieren) voor zijn plezier houdt. En dat is bij Pien ook helemaal niet het geval. Ik heb de indruk dat degenen die hier schrijven over euthanasie van hun paard er juist enorm verdrietig over zijn. Niemand denkt: dat moet dood. En normaal gesproken wordt er met medeleven gereageerd op zo'n besluit, we nemen aan dat het naar eer en geweten genomen is, dat moet ook wel, we staan aan de zijlijn.
Het is toch niet zo dat iemand die alleen maar de juiste modes moet vinden om een paard een paardwaardig bestaan laten leiden daarmee meer verplichtingen heeft dan iemand voor wie geldt dat hij zijn brood met paarden verdient?
Ik heb zelf veel ervaring met het opnemen van paarden zonder acht te slaan op hun conditie, ik zeg nooit bij voorbaat nee. Ze zijn allemaal welkom. Soms moet er 1 dood, helaas, het is altijd weer een moeilijk besluit, maar je ontkomt er niet aan. Ook al hoeven ze hier alleen maar paardwaardig buiten te lopen. Wat is meestal de oorzaak het besluit het op te geven? Die ligt 99% van de gevallen bij de vorige eigenaar! Die hebben soms door onwetendheid, soms willens en wetens, de paarden in een conditie gebracht waar er geen weg terug is. Daarom richten wij ons toch ook op verspreiden van informatie hoe het ook anders kan.
Als je dan perse de schuldige wil weten, de blinde gemartelde hengst die Anja heeft opgevangen is door de handelaar waar zij hem heeft weggehaald vermoord.

Spirithorses schreef op dinsdag 14 december 2010, 8:32:


Bepaalde bestanddelen die voor paarden onverteerbaar of onbereikbaar zijn kunnen door de bacterien en schimmels worden omgezet in substanties die voor het paard wel voedingswaarde hebben. Schimmels zijn eiwitrijk, en als je die opeet krijg je ook weer extra eiwitten binnen. Wij mensen eten ook champignons, terwijl de paardenpoep waarop ze groeien voor ons geen benutbare voedingsstoffen bevat.

Nou heb ik wel sterk de indruk dat dit verschil in voedingswaarde van hooi/kuil per paard verschillend is. Een gezond paard met een goed gebit en goede darmflora is een meester in het afbreken van hooi en het eruit halen van alle voedingswaarde. Zo'n paard zal zo'n, als het ware "voorverteerd", pak kuil niet als toegevoegde waarde zien. Maar een paard met een slecht gebit en een slechte darmflora is wellicht beter in staat om de voedingsstoffen uit kuil te benutten dan uit hooi.

We hebben ook wel eens per ongeluk een paar pakken kuil gekregen in plaats van voordroog. Dat gooi je ook niet weg als je net een pak hebt geopend en ontdekt dat het erg zuur en nattig is (wat stinkt dat spul zeg!), dus de paarden moesten het er maar mee doen. We merkten niets van een verschil in voedingswaarde.

Frans

Johan HammingaKortgeleden organiseerde de KNHS een proefwedstrijd bitloos rijden om de mogelijkheden voor de integratie hiervan in de sport te onderzoeken. Ik was daarbij.
Bitloos niet per definitie paardvriendelijker

Eerst dachten we dat het gevaarlijk zou kunnen zijn, maar dat is niet zo. De paarden met een bitloos hoofdstel luisteren net zo goed als een paard met een bit. Er zijn hoofdstellen die scherper dan een bit inwerken.

Wat me opviel is dat er paarden waren die onrustig waren in hun hoofd/halshouding, omdat ze het bitloos rijden niet fijn vinden of niet accepteren. Het overgrote deel is opgeleid en getraind met een bit in de mond, anders hadden ze de klassering die ze hebben, nooit kunnen behalen. Er werden proeven afgelegd van B- tot en met Z-niveau en er werden lage scores behaald.

‘In de houding’
Opvallend was dat de paarden allemaal in het natuurlijke evenwicht liepen, oftewel sterk op de voorhand in plaats van in een horizontaal evenwicht. Ze liepen wel in ‘de houding’, maar daarbij bogen de paarden in de hals af en kwamen ze niet door de nek. Dat ze zo bergaf lopen is ook logisch. Paarden met een scherpe neusriem komen best wel terug als je een ophouding maakt, maar zonder bit kom je niet in de buurt van het horizontale evenwicht. Met een bitloos hoofdstel kun je je paard mijns inziens moeilijker aan de hulpen krijgen. Ik zie het meer als een soort vrijheidsdressuur.

Johan Hamminga uit Elspeet is africhter, instructeur en jurylid.
Deze opinie verscheen vrijdag 24 juli 2009

Anatomie en fysiologie van de paardenmond De sleutel tot het begrip hoe bitten in het algemeen inwerken op detomie paardenmond, ligt in het begrijpen van de anatomie van de tong, hoofd en nek en hoe de voorhand van het paard samenhangt met de beweging van het totale paardenlichaam. De tong ligt gedeeltelijk tussen de onderkaakbeenderen (de lagen van de mond) en gedeeltelijk boven die beenderen in de mond. Een aantal tongspieren is verbonden met een kleine hoeveelheid botjes in de keel, die tongbeentjes heten . Vanuit die tongbeentjes lopen twee belangrijke halsspieren: de één loopt naar het borstbeen en de andere loopt naar de binnenkant van de schouder. Er bestaat dus een directe verbinding van de tong naar het borstbeen en de schouder. Als er derhalve spanning bestaat in de tong, dan heb je ook spanning die helemaal doorloopt naar het borstbeen en de schouder via de halswervel waar je juist wilt dat daar kan worden nagegeven
Heb je eenmaal spanning in het borstbeen, dan kan het paard onmogelijk zijn rug welven en de spierketting gebruiken die de hals met de staart verbindt en die via de buik van het paard weer terugloopt naar de hals.
Een paar zeer belangrijke details: er bestaan kleine spiertjes die de tongbeentjes verbinden met het kaakgewricht en met het gebied rond de nek, waar het hoofd aan de hals verbonden is. Het kaakgewricht is feitelijk een belangrijk centrum voor de zenuwen die zorgen voor balans en proprioceptie. Proprioceptie is een onderdeel van het centrale zenuwstelsel van het paard, waardoor het weet waar zijn voeten zich bevinden zonder ernaar te kijken en maakt derhalve ook deel uit van het coördinatiesysteem van het paard. Ook de zenuwen van de onbewuste registratie (proprioceptie) van de voorbenen van het paard liggen in het gebied van de tongbeentjes.
De nek is belangrijk omdat het kopstuk van het hoofdstel daarop druk kan uitoefenen en er een nauwe relatie bestaat tussen de spiertjes van de tweede halswervel, het tongbeen, het kaakgewricht, het hoofd en de nek.
Wanneer we al deze anatomie en fysiologie vertalen naar het paard, kunnen we stellen dat hij in staat is om vrijer te bewegen met een betere coördinatie door een vrije, ontspannen en zachte tong. De passen van een paard kunnen opvallend langer worden, zijn balans wordt
beter en bovenal wordt het paard gemakkelijker te rijden. Het enige nadeel van deze medaille is, dat de ruiter misschien moet leren een andere teugeltechniek te hanteren om geëigend op deze nieuwe mate van zachtheid te reageren.
Laat dit nu ook het beginsel zijn van de klassieken rijschool zijn in wenen. NOOIT druk uitoefenen in de mond van het paard. Nageeflijkheid moet ontstaan op een
natuurlijke wijzen, nooit wat in de dressuur op de dag van vandaag gebeurd constante aanleuning dus druk op tong en kaak gewricht. GETROKKEN nageeflijkheid.
Alles wat deze Hammiga schrijft komt voort uit het jury gedrag zij hebben dit nooit geleerd en dus een groot gebrek aan opleiding. Dit gedrag is typish bij dit soort
mannen eigen belang en een rosen bril. Geen een paard loopt zo mooi als in de kassieken dressuur.

Het mooie in de dresuur sport vind ik de soepelheid in de uitvoeringen.
Het laten uitzien wat gemakkelijk de uitvoeringen eigenlijk zijn, het
afspoelen van het totaal progamma vloeiend met souplesse.
deze spielerische leichtigkeit dit is voor mij niet te vertalen in het nederlands
maar geeft precies weer wat ik eigenlijk bedoel.De uitvoering tempo alles ok
als ik naar de proeven ga kijken maar soepelheid nee dit zie ik niet.Dit is ook
alleen maar te bereiken met goed ontwikkelde spier opbouw mooie explosieve
kracht.Dit te bereiken kost tijd veel tijd.

p3SATAONAw" target=_blank>http://www.youtube.com/watch?v=2p3SATAONAw Hoe zo bergafwarts druk op

de mond nee. bij zulke mensen als hammiga is geen wonder dat zoveel paarden
gestesst zijn vastzitten en verkrampt zijn dit is mijn mening???

Pfff , ik weet het niet meer...
Onze gewone hooibaaltjes zijn weer beschimmeld[liggen op de hooizolder , met een afdekzeil er een meter boven hangend ivm een niet poedersneeuwdicht dak] , en nu kunnen we alleen nog in plastic gewikkelde balen krijgen.
Als ik die in de schuur op sla , dan kunnen er katten/kippen/ratten en muizen bij.
Buiten ook.
Wat is slim?
We kunnen ze op een platte wagen in de schuur zetten. Zou dat helpen vooral tegen de ratten?
We moeten direct alles laten komen , kunnen niet baaltje voor baaltje aan laten rukken...
Of is het beter de kar buiten te laten staan?Is het zinvol om een plekje te bedenken zover mogelijk van het huis af waar volgens mij de meeste ratten zitten?of maakt dat allemaal geen bal uit....
We doen ongeveer 8 dagen met zoon baal , en het is voordroog.
Iemand een goed idee?

Een gewoon afdekzeil is wel goed tegen de kattennagels en kippen , maar niet bestand tegen muizen en ratten...

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Tony schreef op donderdag 2 december 2010, 2:52:


Wat een onzin! Ik zou het niet eens kunnen bekostigen om onze 6 paarden ergens op een stal te laten zetten! Hoezo moet je geld hebben om je paarden PN-achtig te houden?
Ruimte? Dat is gewoon een keuze. Voor hetzelfde bedrag dat deze boerderij met land kost kan ik ook een fraai appartementje in de grote stad nemen. Alleen wil ik paarden, dus ga ik zo wonen dat ik paarden kan houden. Maar als ik een bootje wil dan ga ik ergens wonen waar ik een boot aan mijn huis kan afmeren. En als ik op loopafstand van horeca en winkelcentrum wil wonen dan ga ik in de stad wonen. En uiteraard stem ik mijn werkzaamheden af op het soort leven dat ik wil leiden. Soms is genoegen nemen met een minder betaalde baan een voorwaarde om precies daar te kunnen gaan wonen waar je je hobbies kunt houden. Heb ik ook gedaan.


Ja, omdat ze dat gewend zijn. Een hond die een baasje heeft die hem steeds met een stok slaat blijft toch dat baasje achterna lopen. Het is dan net zo idioot om te zeggen: als ie de keus heeft loopt ie dat baasje achterna, dus hij vindt het prima dat hij met een stok wordt geslagen.
Met paarden is het simpel: als je ze niet meer voert in de stal, de deur altijd open laat, dan zullen ze in eerste instantie nog uit gewoonte in die stal kruipen, maar na verloop va tijd krijgen ze die behoefte steeds minder en uiteindelijk komen ze er nog maar zelden in.


Zelf gevraagd aan die paarden zeker? Da's net zoiets als die papagaai in de kooi die een veel beter leven had dan zijn collega's in de vrije natuur, want die hoefde niet bang te zijn voor predatoren, had nooit te maken met hongersnood, etc.

Frans

Tony schreef op woensdag 15 december 2010, 2:06:


Dat is een echte valkuil: een paard kan er zeer gezond uitzien en toch ernstige problemen onder de leden hebben: maagzweren, IR, gevolgen van ijzers, gevolgen van verkeerde zadels, gevolgen van rijsport, "stalgebreken". De kruik gaat te water tot hij barst, en dan komen de problemen pas naar buiten. Dat leidt vaak tot: verkoop paard, afdanken paard, slacht paard en ook nog incasseren van het verzekeringsgeld.


Heb je niet de middelen (tijd en geld), heb dan geen dieren. Ik vind honden die de hele dag thuis op hun baasje moeten wachten, dan een wandeling mogen maken en de rest van de avond in de mand of af moeten liggen net zo treurig als paarden die eindeloos op stal staan te wachten tot iemand ze even uitlaat. Papagaaien en andere vogels in kooitjes, daar denk ik maar liever helemaal niet aan.