En een paar hoefschoentjes Koen? Om de ergste pijn te verzachten en het beestje aan het lopen te houden? hbe je het daar nog over gehad?

Jeetje , nou dan maar hopen , he...Koen , je hebt gedaan wat je kon, he...
Nou moet de tijd het leren !
Gaan we het horen, Natasja? Ik duim voor Cody hoor.
En idd. schoentjes zou wel ook wat verlichting moeten geven, heb hier vorig jaar een filmpje voorbij zien komen, dat het echt een wereld van verschil gaf. Van wie was dat nou?

Sorry weet alweer wie dat was, maar filmpje staat hier niet op de site..

joop schreef op donderdag 23 december 2010, 12:09:


Of komt het door een slechte motoriek??


Aan hiel-landing heeft het Olly niet ontbroken, Maar aan de toon wel altijd vlak stuk., weg gesleten. Sinds ie op de track over balken moet stappen is dit nagenoeg over.
Overigens was dit nooit verder, als dat ik een stevige mustang-rol aanbracht.
Dus nooit verder, als tot de witte-lijn, ook niet na 100 km


Leuk detail is; dat ik in de paddok ook een paar lange stammen van sparren heb liggen, met de gadachte dat ze daar overheen moesten stappen.
MOOI NIET, ze lopen er omheen

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Jacqueline v d Berg schreef op donderdag 23 december 2010, 14:05:


Tssssss, WATJES dat zijn het
Vanaf de eerste sneeuw heb ik 1 hooi-bak onder het afdak en de andere 2 gewoon in de wei-paddok. Die in de wei worden eerst leeg gemaakt, sneeuwstorm of niet en als het echt niet anders is beginnen ze pas onder het afdak, maar schuilen daar..., vergeet dat maar.
Uit de wind tegen de bosrand aan, maar niet onder het afdak.
Ook zomers, zelden dat ze mesten in de schuil stal en dan is het alleen Woody.


Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Anja Seijn schreef :

Dank je Anja, lief dat je het vooor mij opneemt.
Maar ik verdwijn toch een tijdje in de leesmodus.

Na al die jaren dat ik hier rondhang merk ik dat ik een beetje forum-vermoeid geworden ben.
Het PN forum is niet meer wat het was. Eén voor één zijn de oudgedienden aan het verdwijnen. Nieuwgekomenen vinden dan wel dat ook zij het recht hebben om vragen te stellen etc maar als je met een antwoord komt dat je zelf al lang uitegevonden (lees 'ervaren') hebt, dat graag wilt delen zodat het wiel niet opnieuw uitgevonden hoeft te worden omdat er naar gevraagd wordt ben je een bemoeial en geef je geen ruimte. En ja, soms, na de tigste zelfde vraag dan word ook ik (zelfs ik) daar een beetje kriegel van. Veel mensen willen namelijk helemaal geen oplossingen ('ja maar') maar die willen alleen maar hun ei kwijt. Ook goed, maar zeg dat dan even van te voren, dan steken anderen er niet zoveel energie in. Voor de personen die hier al lang komen is er daardoor steeds minder ruimte en ook steeds minder uitdaging meer. Er komen ook steeds minder interessante onderwerpen waar we echt nog wat van kunnen leren. Ik merk hierdoor al een tijdje dat het PN forum me vaker ergert dan dat het mijzelf nog wat oplevert.

Ik ga dus na een aantal jaren hier maar eens een tijdje in de leesmodus. Genoeg andere projecten te doen, misschien meld ik me weer, misschien niet. Mensen die interesse hebben die weten me wel te vinden en kunnen me blijven volgen op mijn weblog.

groet, Pien

JH schreef op woensdag 22 december 2010, 23:35:


s'Morgens en s'avonds ?


Afhankelijk van hoeveel gras er nog onder de sneeuw staat. Staat er veel dan hoef je niet bij te voeren. Staat er minder, voer je bij met hooi zoveel als dat nodig is.


Als het jou paard niet is, kan je het niet oplossen.
De oplossing kan simpel zijn, naar buiten, toch zo dat ie zelf kan kiezen om binnen te staan of buiten. Stoppen met brokken en mais. Liever hooi met stro

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Maar volgens mij gaat het hier niet over een knie-gewricht, dat vast zit, maar over een ? kroon-gewricht??
Ze schrijft;
*zijn linker achterhoef stond naar achter in galop!
*hij liep als het ware op het gewricht...
*precies of hij moeite heeft om te plooien.
*hij galoppeerde gewoon lustig mee, op die kroonrand, hoef naar achter toe

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Ik denk dat wat jij beschrijft, de standaard levenscyclus van een forum is. Het is organisch.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

He Pien,juist JOUW verhalen lees ik altijd...
Nou ja,OP naar je weblog :)

Had jij geen rubber matten in de stal, Natasja? In elk geval is de bodem daar wel gelijk, dus minder belastend voor gevoelige hoeven. Of wordt ze door de IJslander de stal uitgejaagd?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op donderdag 23 december 2010, 10:43:

Nogalwiedes, anders zou ie niet eten.
Die haken ontstaan omdat ie zijn maal-beweging niet goed af maakt en dat komt weer omdat zijn voer niet juist is. (brokken voor gekauwd, slobber, pap, zacht/fijn hooi)
Goed ruw voer moedigt aan tot een goed "kauwen" - malen dus, met een hele slag die de hele kies-oppervlak gebruikt.
Gebruikt ie het hele oppervlak, ontstaan er ook geen haken!!
Eens er een haak(je) is ontstaan, word het steeds lastiger om de maal beweging te maken, ook al zou ie dan weer wel goed ruw-voer krijgen.
Breekt het haakje op tijd af, of doet de gebits-verzorger dit, dan blijft de schade beperkt.
Kan het ruw-voer niet juist worden vermalen- is er minder speeksel toevoeging, is er geen goede digestie in de darmen.
JIJ weet dat, maar niet iedereen begrijpt het.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Nils Vellinga schreef op donderdag 23 december 2010, 22:08:

Je hebt helemaal gelijk, enkel een da die het paard ziet kan een goede diagnose stellen hier van achter het scherm is het enkel maar gokken.

Peter Donck schreef op donderdag 23 december 2010, 17:42:


Het bij huis houden van een paard is al een human solution. Als je er dan een hek omheen zet, dan mag je op zijn minst voor voldoende voer zorgen. Ook als het kauwen moeilijker gaat. Is niet natuurlijk maar 'natuurlijk' is dan ook een illusie.
Natuur kent inderdaad geen liefde. Natuur evenaren in je backyard is een belachelijk streven.
Ik kan niet genieten van een de hongerdood-door-versleten-gebit stervend dier. Terwijl dat toch puur natuur is.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •