Dit is precies waar het over gaat, het is niet flexibel, zeker niet als je zoals zij op de video toont er meerdere lagen omheen windt. wordt zo hard als een steen.
Stel je voor; ze windt dit eromheen terwijl de voet is opgenomen, lekker strak.
Hoe wil je als het is uitgehard dat de hoef nog zijn hoefmechnisme kan behouden. onmogelijk.
het is hetzelfde "gipsverband" van kunststof wat ze in de ziekenhuizen gebruiken om breuken te zetten. Ze gebruiken dit om ervoor te zorgen dat er geen beweging mogelijk is. Zou het hier dan ineens wel kunnen meebewegen ?

Ik denk dat het uiteindelijk nog slechter is dan een te krap ijzer met dubbele lippen op een voorhoef. Ik heb gezien dat paarden die op dergelijke manier "behandeld" zijn enorme zoolkneuzingen eraan overhouden, en dat na 3 weken. Hoe ziet het eruit na 6 weken......???

gr. Hans Arendse

Hey Koen, een hele gelukkige verjaardag!!!
Geniet ervan!

Ik ging even naar Arabesk haar leuke wortelzoek-filmpje kijken, en kwam via via hier op terecht-ik dacht even een interessant plaatje/foto te zien te krijgen van de ontwikkeling van de hoeven van hoefbevangen paarden naar gezondheid toe. In het kader van Joe en Pip's herstel leek me dat leerzaam. Maar hier begreep ik heel wei ig van
http://www.youtube.com/watch?v=o9omL4V4D2g

Op de rontgenfoto zie je dat ze er iets onder hebben gemaakt (ja, beslaan is een heel klein woord, denk ik)en dat dit het hoefbeen op zn plek duwt/houdt???????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????????

Heeft iemand hier ooit van gehoord?????
NIET dat ik dit in de verste verte zou willen aanraden of proberen!!!Begrijp me goed. maar ik verwonderde me er zeer over! En de eindfoto (of niet, heb niet verder gekeken) van het winnende paardje, ach. Is dat dan het doel/bewijs dat het werkt??

ik vond het bizar.

This was a little girl's dream
I wish I had a horse
I wrote it down and prayed to God above
someday I'd have my own to love
Then one day the world was right...
- Mary Ann Kennedy-

Koen, van harte gefeliciteerd!!!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Tussen de wei en de schuilstal is hier ook een padje met modderputten. En ze ging er echt niet over. We hadden de mogelijkheid om daarnaast nog een padje te maken, die gaat alleen open als het vriest anders worden er ook putten in gelopen en gebeurt hetzelfde als met het modderpadje. Nu kan ze wel heen en weer.
Ik dacht ook dat ze uiteindelijk wel naar beneden ging komen maar het was echt koud, ze at niks en ze bleef maar op de wei staan zonder eten.
Volgend jaar verharden we een stuk
Ik weet niet of ze echt hun poten kunnen breken erop, maar het zag er alleszins gevaarlijk genoeg uit. Diepe smalle putten met scherpe harde randen,ge moet maar is vast steken he ...

Ja, ik! Joe heeft ze een kleine 4 weken gehad, omdat hij last had van gevoelige zolen (dit geheel in het herstelproces van HB, zie uitgebreid verhaal ergens op deze site..). Doordat hij met name op het asfalt (met lossige grintjes) erg gevoelig liep, was het niet fijn om met hem te wandelen , terwijl hij wel beweging nosig had in het kader van het herstel en de hoefgroei (nouja, sowieso natuurlijk).
Op deze manier had hij een soort beschermlaagje, waardoor de hoeven niet zo sleten en even de tijd kregen om weer aan te groeien zodat de zool niet meer zo belast/gevoelig zou zijn. Het midden (straal) bleef open (geen wrap), zodat het hoefmechanisme gewoon kon werken. Het spul werd wel hard, maar gaf ook mee hoor, nix geen betonnen schoenen.

Ik heb bij joe direct verlichting/verbetring gezien, hij liep weer heel vlotjes en voorwaarts ipv heel voorzichtig en kort. Na een week of twee begon het wel los te gaan en te slijten, na 3 weken was het wel ongeveer 'door', maar dat was ook voorspeld.Toen het er weer af was liep hij nog steeds vlot en goed.

Ik heb er dus wel een goede ervaring mee, maar kan niet zeggen of het ook in andere situaties/ voor andere paarden DE oplossing ia. voor ons was het (zeker voor tijdelijk) een uitkomst.

Nota bene: er had ook nog een soort rubber/plastic zooltje met open midden onder gekund, maar dat hadden wij dus niet. Wij hadden echt alleen de wraps. Ik zal er eens foto's van plaatsen, heb ook nog wel een filmpje ergens.

This was a little girl's dream
I wish I had a horse
I wrote it down and prayed to God above
someday I'd have my own to love
Then one day the world was right...
- Mary Ann Kennedy-

p30Rjs" target=_blank>http://www.youtube.com/watch?v=PBT3qp30Rjs

Zit met een paardje in een vergelijkbare situatie, Ik ga me natuurlijk niet vergelijken
met Pillipe Karl. Maar ik krijg hier toch een positief gevoel van. Ik weet niet waarom
toch is het zo.
sierd

Lenneke keijzer schreef op dinsdag 28 december 2010, 12:28:


Mijn vorige paard had vaak veel moeite met lopen over ongelijke ondergrond ivm schouderblessure, ataxie en niet al te geweldige hoeven. Ik heb altijd de ergste gaten opgevuld met mest en stro, zodat ze er toch over kon lopen. Geen fraaie oplossing als het dooit, is dan een ongeloofelijke zooi, maar dat was het waard. Verder voordat het vriest de boel platstampen en zo lang afgezet laten tot het bevroren is.

Nu gelukkig geen last meer van, Lily haar grote voeten stampen sowieso alles plat.

Monique

Filmpje is verwijderd, Sierd.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Ik heb met Koen overlegd of foto's iets toevoegen anders dan dat ik weet hoe Cody er aan toe is.
Maar hij zij dat er zelfs paarden waren waarbij het hoefbeen al necrotische was die nog een pijnloos leven konden lijden en dat de behandeling die ik nu doe de enige is die ik kan doen.
Ik heb ook gevraagd of hij vond dat ik Cody zou moeten laten inslapen om haar verder lijden te besparen, ook dit vond hij nu nog te ver gaan.
Ik ben iemand die ook eerlijk is naar mijn dieren toe en ze niet kost wat kost wil laten leven alleen omdat ik het "nog "niet aan kan ze te laten inslapen. Een dier zal niet alleen voor mij moeten lijden. Maar zeker omdat Cody deze zomer zo vrolijk was en het haar zo goed ging denk ik dat ze een kans verdiend.
Mocht het zijn dat het bekappen en de hoefschoentjes haar niet helpen zal ik wellicht andere keuzes maken. Maar nu denk ik dat een RX niets toe voegd aan mijn behandeling of keuzes.

Als een paard een keer bevangen is heb ik ook geen behoefte aan rfoto's, inderdaad omdat het aan de situatie niets verbeterd
Als het hoefbeen echter zover is weggeperst en door jarenlange chronische bevangenheid er een boog in is ontstaan dan is het volgen via rontgen een prima idee om te zien of gedurende de behandeling de toestand opknapt en het dubbeltje goed valt en dus de pijnlijke weg naar genezing zin heeft. Als je echter door rontgen kunt zien dat er te weinig hechtingsmogelijkheid met de hoefwand in de teen blijkt overgebleven te zijn,
dan houd je dus een pony over die altijd min of meer bevangen zal zijn en miz moet je de behandeling misschien maar beter stoppen. Want genezing is er dan niet.
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Natasja Meersman schreef op dinsdag 28 december 2010, 16:12:


Ik denk dat je prima bezig bent, zeker nu ook Koen je helpt. Hopelijk gaan de hoefschoenen snel lukken. Ik weet dat Gerrit Smit je in deze situatie extra snel kan helpen om hoefschoenen te maken, mocht het lang gaan duren met de andere schoenen die je op het oog hebt.

muriel schreef op dinsdag 28 december 2010, 10:48:

Soms is er écht geen oplossing meer Muriel. Ik heb er net een stukkie over geschreven in "commentaar"
En de vraag is toont een paard vechtlust terwijl hij beter wordt, of terwijl zijn situatie onveranderd blijft, dus eigenlijk ongeneeslijk is. Dan kun je dat beter maar zo vlug mogelijk weten.

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

wij hebben een nieuwe 'track' van de winterweide naar de schuilstal, toch wel een redelijk stukje. helemaal 'maanlandschap' met kraters, bulten en scherp uitziende randen.
onze paardjes (ook de arab met haar stekkebeentjes) stappen behoedzaam maar verder zonder probleem meermaals per dag over en weer.
Mijn Fjord, Jeanneke, die staat apart bij onze shet om hem gezelschap te houden en ze mag geregeld bij de rest gaan 'socialisen'... vorige zaterdag laat ik haar bij de rest, dendert ze in volle galop heel dat paadje af naar de stal en weer terug.
het is een echte buldozer, denken wij dan. Blij dat ze er niets aan overhoud....

Piet schreef op dinsdag 28 december 2010, 16:29:


Zou graag ook even wat over foto's zeggen. Toen Indy ataxie klachten kreeg, had ik graag de mogelijkheid gehad te zien hoe groot de schade was. Ik kon echter geen foto's laten maken omdat deze in rugligging gemaakt moesten worden, onder volnarcose. Geen optie bij een paard wat moeilijk vervoerd kon worden ivm schouderproblemen en ataxie. Haar schouder zou vallen/opstaan door de narcose zeer waarschijnlijk niet hebben uitgehouden. Bij Indy bleef het toch steeds gissen wat het nu was, hoe groot de schade was. En steeds weer therapeuten erbij, omdat de hoop er tot het laatst is.

Met foto's weet je waarschijnlijk wel waar je aan toe bent, misschien schrik je ook vreselijk van datgenen wat er te zien is en ben je bang voor de uitkomst. Misschien heb ik Indy alleen maar geplaagd met al die therapeuten, was ze beter af geweest zonder dat gefrutsel en gefrunnik en niet altijd even leuke behandelingen. Indy was zo fragiel, maar tegelijkertijd zo ontzettend sterk, ze wilde zo graag, maar het moet ook kunnen. Maar dat is achteraf gepraat.

Zoals ik er nu over denk, als ik de mogelijkheid zou hebben, ik zou wel foto's laten maken. Maar dat is mijn mening, moet ieder voor zichzelf uitmaken.

Monique