Ik wil even de aandacht vragen voor het werk van deze mensen.
Vooral Buddy is heel speciaal. Hersteld van hoefbevangenheid met zoolperforatie!

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Ik volg ook met belangstelling dit berichtje. Die geisoleerde bakken van de landbouwwinkel lijken mij wel wat, al heb ik ook mijn twijfels. Ik heb nu een grote vlotterdrinkbak staan in de inloopstal. Deze is aangesloten op de waterleiding en vult zich continue. Er kan geloof ik 120 liter in. Alleen bevriest deze ook regelmatig. En is het schoonmaken ervan echt een rotklus. Jammer dat er nog geen lezers zijn die ervaring hebben met de bakken van de landbouwwinkel. Ik vraag me namelijk af hoe sterk dat plastic is?? Een keertje trappen en de boel is gesloopt?? Verder lijkt hij me wel ideaal. En zal het schoonmaken ervan ook veel minder werk zijn dan zoals ik het nu heb.

Groetjes Jolanda

Denk ook niet dat het haalbaar is alle eikels die vallen gelijk weg te nemen, of je moet je vervelen ?

Een varkentje er bij is wellicht een idee, die eten ze wel zonder problemen

Hoop dat de hoefschoentjes vandaag binnen komen en anders wsl maandag. Maar moet ik het met die schoentjes opbouwen? EN hoe lang kunnen ze ze bij vorst aan, halve dag of dag en nacht? Der sokjes zitten nog steeds goed, valt me alles mee eigenlijk.

Unartica schreef op vrijdag 31 december 2010, 11:54:


Qua stevigheid, zou je er altijd met betonplex een soort bekisting omheen kunnen timmeren.

Liefs Marsha

In een discussie bij de blauwe buren over voetassen, kwam deze link naar voren

http://www.hoofcareonline.com/photo_gallery.html

Zo repareer je dus de voetas mbv ijzers dat heb ik als eenvoudig natuurlijk bekapper natuurlijk nooit begrepen.

**********
Vroeger toen de guldens nog van hout waren,
paarden nog met bitten gereden werden en ijzers
onder hun voeten hadden....

Mijn Ijslander van bijna 21 heeft een scheurtje in de zool van een voorhoef opgelopen.
Waarschijnlijk heeft hij iets te enthousiast over de sneeuw bewogen en is hij daarbij op een scherpe steen gestoten.
Het scheurtje is ongeveer 2 -3 cm. Aan een kant van de scheur is de hoefzool ingedeukt, waardoor het scheurtje een beetje open staat. Het bloedt niet (ik weet niet of het dat wel gedaan heeft) en hij loopt er niet kreupel op.
Nu ligt er nog sneeuw en loopt hij dis op een schone ondergrond. Maar vandaag gaat het flink dooien en zal er modder ontstaan. Ik maak me er dus zorgen over of het wel goed is dat hij in modder en zand loopt met deze hoef. Kan dit gevolgen hebben en zo ja, welke?
Zijn er mensen die ervaring hebben met een zoolbeschadiging?
Hoe lang duurt het voor zoiets geheeld is?
Is het nodig om maatregelen te nemen en zo ja, welke?
Kan hij bereden hiermee bereden worden? Omdat hij al 21 is, een behoorlijke conditie heeft en goed getraind is, hou ik hem bij voorkeur aan de gang.

Moniek

Ilone en Frans,
Eind 2010 is hét moment om jullie te bedanken voor de PN site;
Voor de gelegenheid om informatie op de doen, uit te wisselen, mensen met kennis op het spoor te komen en soms lekker met een "3 stuiverromannetje" door te brengen...
Goede wensen... vrolijkheid gezondheid en rust op zijn tijd...
Myriam

Moniek schreef op vrijdag 31 december 2010, 14:07:


Is het geen dubbele zool waar de scheur in zit? Ik kan me niet goed voorstellen dat er in de zool een scheur zit en dan aan één kant ingedeukt is en de andere kant boller staat.
Heb je geen foto?
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

idd... alles is onzeker.
Maar om ff op els d'r woorden in te gaan. Het hafje aanhouden als ik met rappa voor een poging ga is geen optie. Trapt echtgenoot niet in.
Paardje is te duur om voor de lol erbij te hebben, terwijl ik alle energie dan in rappa steek.

Ik heb geprobeerd met Rappa te werken in de sneeuw, maar dat gaat het echt niet worden. Ongeacht of het rechtrichten of lange teugelwerk is.
Je zakt gewoon tot voorbij je knieen weg in de sneeuw, de ondergrond is hobbelig door stukken met ijs/aangestampte stukken en je ziet niet wat er onder de sneeuw ligt.
Na 10 minuten worstelen in de sneeuw en tig keer bijna op mijn snuffert gaan, terwijl ik het paard probeer te begeleiden, wat ook al moet worstelen om te doen wat ik vraag terwijl het zelf moet opletten waar het loopt, moest ik met gevoelloze vingertjes, muts voor de ogen en sneeuw in de laarzen er een eind aan knopen,.
No way dat ik het paard op deze manier kan trainen. En die situatie verandert niet tot april
Ik ben op zoek naar een boer om sneeuw te schuiven, maar de meeste hebben rond deze tijd geen tijd/zin en de neus al aardig vol van het schuiven op eigen plak. Moeilijk dus en bij een volgende sneeuwbui heb je weer iemand nodig.

Wachten tot de zomer lijkt de enige optie, maar goed... hoe moet het dan met het onderhouden tijdens een volgende winter?
Ik denk dat ik maar een inzamelingsactie hou voor een binnenbak.

Eigenlijk zou ik het in de zomer wel willen proberen... werken met haar en dan het hafje houden voor de ritjes en ontspanning. Maar ik denk dat mijn echtgenoot mij dan iets anders verteld.

Misschien moet ik daar ook maar een inzameling voor houden

Unartica schreef op vrijdag 31 december 2010, 11:54:

Jammer dat er nog geen lezers zijn die ervaring hebben met de

Waar ik vroeger gewerkt heb, stonden soortgelijke bakken op de weide. Bakken zijn vrij stevig en kunnen zelfs een kloek trekpaard (met hoefijzers) verdragen.
Af en toe eens controleren of de ballen nog loszitten, zeker als er te weinig paarden op de weide staan (zie minimum aantal paarden per bak).
Waterleiding (via pompgroep, continue druk op water) zat een 80cm onder de grond, bakken stonden op een grote betonplaat om de drinkplaats ook bij nat niet in een supergroot modderbad te veranderen.

Als je voldoende waterverbruik hebt op de bakken en stromend water is dit een geweldige oplossing.

Nu ik sleur elke dag met een bidon van 80L water naar de wei. Vandaag is't hier stillekes aan het dooien, misschien dat ik nog wat water uit de regenton krijg.

Nogmaals bedankt voor alle reacties. Ik weet nu hoe het moet (in het vervolg) :
- Gladstrijken voor het gaat vriezen en afzetten tot het bevroren is
- In de lente stenen leggen (of een grote laag gruis-stenen storten) (Dat wilde ik van het begin aan al, maar grond-eigenaar vond het niet zo’n fijn idee; nu hij knollie diep in modder ziet zakken heeft hij het zelf voorgesteld !)
- zorgen dat, als het nodig is, ik het water binnen kan zetten (heb ik een systeempje voor nodig want die van mij gooit zijn 60 literbak “lekker om”, hahaha wat een humor!)

Nogmaals bedankt.
Lenneke

Leuk Mirjam!

Ik sluit mij er volkomen bij aan!!

Bedankt!

En ik wens iedereen een gezond en gelukkig nieuwjaar , eigenlijk precies wat ik mezelf ook toewens , dus dan moet het goed komen dacht ik zo!

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.

Ik heb geen flauw idee hoe erg je van de bewoonde wereld afzit , en of er ook openbare platgereden wegen in de buurt zijn die niet al te druk zijn , maar is dat geen optie voor volgend winter?
Dan ben je inmiddels al veel verder met het trainen...
Als ik nu iets zou willen , zou ik de weg opgaan , die is goed begaanbaar nu , wel glad , maar voor het rechtrichten hoeven die van mij nu niet in draf.

Gr Esther
Stokpaardjes zijn op stal gezette idealen.