Coralie schreef op zondag 2 januari 2011, 19:48:
> Sandra van Bommel schreef op zondag 2 januari 2011, 13:04:
>
>> Aan een kant valt het probleem onder 'verborgen gebrek' en daarvoor is de
> zal ze bij het volgende paard gewoon hetzelfde doen.
>
> Hoe zit het trouwens met de DA die haar gekeurd heeft? Is die op de één of
> andere manier verantwoordelijk te stellen voor de door hem gemaakte fouten?
Nee, de
da is niet verantwoordelijk. Het is inmiddels duidelijk dat hij slordig te werk is gegaan en de onregelmatigheid in haar gang had moeten opmerken. Maar helaas is daar niets aan te doen
(heb ik nl nagevraagd)
Eigenaresse heeft niet willens en wetens de zaak besodemieterd, maar was ervan overtuigd dat ze een gezond paard verkocht. Dus in die zin vind ik het ook allemaal erg vervelend. Dat ze het paard niet terug zal nemen, weet ik tamelijk zeker want ze heeft geen eigen stal en ze heeft een nieuw paard; een tweejarige. Ze wil nl graag de dressuur in en dat was met Rappa niet mogelijk.
Mishandeld klinkt wel heftig, maar in zekere zin heeft ze wel eea gemist. Van haar kan ik dat nog begrijpen, maar wat ik onvoorstelbaar vind is dat ze 2 jaar intensief heeft gelest met het paard en een equitherapeut erbij heeft gehad en dat haar werd gezegd dat het paard gewoon niet 'wilde' en niet sterk genoeg was voor de galop op de volte, terwijl ik hier na een maand al duidelijk had dat er iets niet klopte.
Dan heb ik meteen mijn vraagtekens bij die instrukteur en de ET. Het is op zich niet onbegrijpelijk dat zij op die mensen vertrouwde, maar ik vind echt dat ze het hadden moeten zien. Ik ben notabene maar een leekje en ik zag het (alleen te laat, domme ik)
Aan de andere kant... de vorige eigenaresse heeft een tweejarige waar ze vrij snel problemen mee kreeg. Ze kon hem niet aan met hanteren en heeft hem tijdelijk bij een prof ondergebracht, waar het paard op 2 1/2 jarige leeftijd al zadelmak is gemaakt.
Ze overwoog zelfs om daarna het paard mee te nemen naar een manege voor oefeningen met los springen.
Ik wist toen nog niet precies wat met rappa aan de hand was, maar ik heb wel heel eerlijk mijn mening gegeven over het veel te vroeg inrijden en meteen ook laten springen (gebeurt in zo''n manege toch vaak onder druk)
Ze heeft nu ook besloten om het paard verder in de winter rust te gunnen en is niet naar het springgebeuren gegaan. In die zin heeft ze wellicht toch al iets opgepikt nav rappa en mijn verhaal.
Vrees wel dat het paard er met zijn derde echt aan moet geloven. En ik hou mijn hart vast als dat onder begeleiding van dezelfde instrukteur gebeurt.
Warboel
