Ans Jondral schreef op donderdag 6 januari 2011, 23:09:


Is Tempête voor 100% de reden geweest dat Puzzle weg moest...?

Verwensen en haten hoeft een klik niet in de weg te staan hoor. Het een sluit het ander niet uit. Misschien moet je de uitdrukking 'een klik hebben' wel vervangen door 'een zwak voor hebben'. Een dier ráákt je om een bepaalde reden, net zoals je dat hebt met mensen. Die redenen kunnen ongelooflijk divers zijn. Misschien triggert het je om onder dat nukkige masker die blanke pit tevoorschijn te willen toveren. Misschien val je simpelweg op een brutaal hoofd. Of op een ontzettend meewerkend karakter. Een verongelijkte blik, een zelfbewuste reactie of een timide poppetje. Een dun nekje, kromme pootjes of een kale rug, maar een aandoenlijk gezicht. Of een kleine rotpony die heel mans voor zichzelf opkomt.
Ik ken paarden die uitgesproken mooi zijn, maar die ik niet zou hoeven als levenskameraad. Voor mij telt de mind die erin zit en hoe die zich laat zien door de blik in de ogen.
Buck nam ik vanwege zijn hoofd. Ondanks zijn jonge leeftijd straalde hij vertrouwen uit en dat zocht ik toen. "Als je me meeneemt word ik je kameraad". Zo geschiedde.
Cadiz nam ik vanwege zijn hoofd. Brutaal en onzeker. Dat deed me wat. Dan neem je het lastige karakter en de morfologische onvolkomenheden op de koop toe.
Die allereerste 'klik' zorgt ervoor dat je je paard blijft accepteren zoals hij is, want de voorwaarden zijn goed. Met je partner kun je ook relatief risicoloos ruzie maken; de basis is immers goed.
Hoe het precies werkt weet ik niet, maar ik geloof wel dat er een kern van waarheid zit in: het paard zoekt jou uit.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Joop bedoelt waarschijnlijk het in de wei zetten van een hb pony. Of dat nu twee uur is en met graasmasker maakt dan niet veel uit; het beestje kan amper lopen van de pijn volgens de berichten, heeft gekantelde hoefbeentjes... die zou ik het eerste jaar elk sprietje gras ontzeggen, just to be sure!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Marianne Gomes schreef op vrijdag 7 januari 2011, 7:10:


Hey zeg! Ik denk dat ook ik nog 'redelijk jong' ben tov van het gros hier.
Leeftijd speelt niet zo'n rol, eerder hoe je tegen de dingen in het leven aankijkt.

Ans Jondral schreef op donderdag 6 januari 2011, 23:09:


Time will tell, Ans.
Hoeveel paarden kom ik zo gemiddeld tegen per maand? Ik weet onmiddellijk welk paard ik mee naar huis zou nemen en welke mooi zou mogen blijven staan (bij wijze van spreken hé. Moesten ze verwaarloosd of mishandeld worden zouden ze ook niet mogen blijven staan van me). En dat heeft dus niets, maar dan ook niets met schoonheid, lief zijn, braaf zijn, ... te maken. Zelfs niet met "droompaard".
Maar het voorkomen (hoe dat paard in het leven staat), het eerste contact (hoe maakt hij contact met je, wat vetrelt hij je, ...), de ziel achter de blik, ...

Ik heb nou ook niet bepaald de "makkelijkste" paarden hé, maar in mijn ogen zijn ze ook helemaal niet "moeilijk" (niet meer ). Maar dat is een groeiproces dat je als mens zelf moet doormaken. Elk paard een ander voorkomen, elks een verschillend karakter en zelfs uiterlijk. Ze hebben maar een klein aantal gemeenschappelijke delers: ze zijn slim, ze zijn gevoelig, en ze hebben een "klik" met (één van) ons en met elkaar.
En inderdaad het lot of zij zelf hebben er voor gezorgd dat ze hier terecht gekomen zijn. Veel meer dan wijzelf op een bepaald moment.

Met Amaroc heb ik het het moeilijkste gehad, maar als ik geen geschikte begeleiding had gevonden toen had hij ook mogen blijven als grasmachine. Hij was toen nog niet "mijn" paard (dat gevoel had ik echt niet), noch mijn maat. Maar ik had wel "iets" (een klik) met hem. Nu blijkt dat we gewoon het beste zijn wat elkaar overkomen is op alle gebied. En nog zijn we beiden niet de gemakkelijksten, maar we respecteren wél elkaars grenzen.

Nu even denken, voor de volgende vraag komt:
5 paarden elk een ander niveau van schuif? Neen dat niet. Elks een eigen kast, maar op de zelfde hoogt. En dat heeft te maken met het wederzijds respect van het individu.
Onze pony heeft misschien een kleinere kast, maar dat heeft vooral met zijn gestalte te maken

Dat is dus mijn hele punt geweest waarom dit topic zo'n wending heeft gekregen.
Wat Cindy en Marianne zeggen, kan het alleen niet zo goed verwoorden schijnbaar
Ik bedoelde dus idd te zeggen, als je niets van paarden snapt en je er niet in verdiept, je met geen enkel paard een "klik" zal hebben!

En wat Marianne ook schrijft, ben ik het helemaal mee eens!
Dat als je al geinvesteerd hebt in een paard en nog steeds doet, je geen € 300 overhebt voor een goede oude dag, terwijl je er wel geld in blijft stoppen zolang hij er staat
Maar ja ik heb dit al tot vervelends toe geschreven, misschien heb ik gewoon een rare denkwijze

Aoife Berserik schreef op vrijdag 7 januari 2011, 9:45:


paardenmensen en mensen met paarden zijn twee verschillende werelden.