Cindy Helms schreef op woensdag 19 januari 2011, 20:50:
> Ik denk dat we graag geloven wat we willen geloven.
Dat kan je toch wel zien aan de gedragingen van je paard?
Dat Puzzle zo graag iets wilde gaan doen, was nu eerlijk gezegd niet echt hetgene ik 'graag wilde geloven'. Ik had daar hoe langer hoe meer een schuldgevoel over, dat ik hem dat niet kon bieden. Ruimte, vriendjes etc... al wat hij wilde. Maar mijn tijd was nou het enige wat ik hem niet kon geven. En dat was wél wat hij wilde.
Als je je paard een tijdje hebt, kan je toch zelf wel merken wat ze wel/ niet graag hebben.
Pête bijvoorbeeld is helemaal happy, zolang ze maar in de buurt van Billy is. Dat is echt haar nummer 1 ding in het leven.
Of dat nu op stal is of op de weide, maakt haar daarbij niet uit.
Ze gaat alleen graag wandelen als hij mee gaat. En ik krijg haar s'morgens haar stal niet uit als hij niet eerst naar de weide loopt.
Dan mag de staldeur wagenwijd open staan, die verzet geen voet tot ze Billy ziet.
En op nummer 2 van haar favoriete dingen staat hooi. (Eigenlijk eerst nog
krachtvoer maar dat krijgt ze niet, en haar eigen brokken heeft ze een hekel aan dus die noem ik niet.)
Het maakt niet uit waar dat hooi ligt, maar waar het ligt, vind je haar.
En op 3 staat echt wel haar stal.
Vloeken in de kerk, op deze site. Ik weet het. Maar het is echt niet anders.
Je kan haar op een weide van hectares zetten en toch ga je haar 9 van de 10 keer in de stal vinden. Terwijl de rest gewoon buiten loopt. Eczeempaard hé.
Voor zover, die wijdse vlakten
Warboel
