Christel Provaas schreef op donderdag 20 januari 2011, 13:18:

Dat vind ik interessant, want ik geloof namelijk niet dat je de gebrekkige aanvulling van zijn natuurlijke behoefte daadwerkelijk kan goedmaken met clickeren, spelletjes, rijden (in de bak of 1x per week buiten), ...
Je maakt zijn leven minder saai en je gunt hem ook wel wat, maar vnl natuurlijk weer onszelf. Als je zijn noden negeert of niet kunt waarmaken (hygiene, sociaal contact, voeding, ruimte, sexueel, cultureel), gaat hij zelf wel obsessief compenseren in iets anders of doet zijn eigenaar dat voor hem (bv. stalpaarden elke dag 1u rijden anders krijgen ze toch niet de kans de bewegen). Is het onze plicht hem bezig te houden en af te leiden? Of is het onze plicht zijn noden te vervullen?

Vb. Gisteren kon ik eindelijk weer na maanden met Amaroc op stap. Hij had het één en ander voor gehad, ik had een pijnlijk SI-gewricht dat erger werd als ik reed dus een lange tijd hebben we beiden eens niets moeten/kunnen doen. Nou ik heb afgeleerd me daar schuldig over te voelen tov hem. Ik vind het rot voor mezelf, maar hij is best wel een gelukkig paard zonder dat. Ze hebben hier de ruimte, elkaar, voeding genoeg, variatie in bewegingspatroon naar voedsel- en drinkbronnen. Slechts één nood werd niet helemaal vervuld nl. cultureel (leerproces, training, ...). Ben ik gisteren met zéér lange teugels op hem gestapt, stapje in de wereld gaan zetten, maar waar hij af en toe nood aan had was tussen het rustig stappen door, soms even gewoon stoppen en wat rondkijken of een beetje grazen. Daar heb ik eens bewust opgelet en ik heb amper ingegrepen. Omdat ik het hem deze keer eens echt gunde paard te zijn en ik al blij was dat ik lekker mee mocht. Hij is nog nooit zo rustig geweest en dat na maanden rust. Normaal zou ik hem er onmiddellijk op wijzen voort te gaan, en zo bouwt er zich een bom onder me op (zal afhangen van het type paard, maar Amaroc is oa. vuur en komt op voor zichzelf). En dat recht heeft hij eigenlijk als je beseft wat dat doet met een paard zoals hij.
Je kan geen respect verwachten als je dat zelf niet hebt voor hen.
Ergens daarin moet je elkaar tegemoet komen.

Ik doe het ook af en toe door de grasbrok/bietenpulp maar de ijslander vind het niet lekker hoor.

Nou ik zou me niet druk maken ver de hygiene van je stal vloer hoor, of het moet zijn dat er wekelijks andere paarden bij je op visite komen.

Ontsmetten lijkt me niet echt een natuurlijke oplossing en als het al lukt ook van heel korte duur.

Gewoon hooi en stro er uit, rubber matten er in, en als ze er eens op poepen even weg schepppen.
Plassen er op spetterd dus dat doen ze meestal niet (bij mij laatst wel trouwens) 1x per jaar tegels er uit even afspuiten terug leggen klaar.

Oh ik hoop zo dat dat hier ook gaat werken... Zal zo blij zijn als ze op de betonvloer kunnen. Hopelijk kunnen ze het gespetter ook niet verdragen en gaan ze buiten!
Jij hebt dus een harde zandbodem die je kan uitkeren Amar? Dan kan je het mss best zo laten, of oude betontegels erin leggen? Bij ons is het zo verzadigd, dat valt niet te keren...
Wij hebben aan de ingang dikke betonplaten gelegd, die komen zo van in de tuin, hoe noem je dat? voor de gazon af te boorden? Die moesten bij ons eruit, en voor aan de stal is het perfect, zelfs in alle blubber blijven ze heel goed en stevig liggen. Wat nodig was want ik reed de kruiwagen altijd vast...
Nils welke zand best gebruiken voor een berg(je) aan te leggen? Witte zand? Wij hebben achter onze stal een heuveltje. Momenteel ligt daar nog veel puin, ik wil dit tegen de zomer zuiver maken. Ik weet alleen niet of schoonpapa het zo leuk vindt als ik daar witte zand heen kiep... Zouden ze daar trouwens ook in de winter liggen? Op de moment zie ik smorgens dat ze duidelijk in het stro hebben geslapen omdat hun buikjes dan vol stro hangen...
En anders eens beginnen zoeken achter rubber tegels ofzo.