Piet schreef :
> Ja, maar nu vertel je dat je zélf en iedereen in de buurt rust wil, da's
> het tegenovergestelde van wat het paard wil. Dus zeg ik nog een keer:
> "Rust geven is geen beloning voor een paard als je ermee aan het werk
> bent" en is tevens een situatie die het paard het liefst zo snel mogelijk
> verandert. Dat dat niet altijd kan moet ze leren.
Ja, wij zijn hier wél van de rust.
Ik wil júíst rust, hoofd omlaag, rustige ogen, ontspannen neus en mond, hals los, alles láág. Zelfs dat kent Alegria, die doet haar hoofd op vraag omlaag hoor. Maar het is niet echt laag, het brengt haar geen rust, het is een aangeleerd gedrag dat niet doorsijpelt naar haar hersenen. Ik vind het geen normaal paardengedrag als een paard zichzelf zo loopt op te draaien voor een voertje....
.Voor mij is dat omgekeerde wereld, het zijn trucs, het is geen eigen gedrag, hoe enthousiast een paard daarin ook kan zijn.
> Wat ik hieruit dus opmaak is dat je haar niet duidelijk genoeg geleerd
> hebt (of in ieder geval dan nog niet goed genoeg op cue hebt gezet)
> wanneer er getraind wordt en wanneer niet.
> Als het paard rond jou of anderen iebelt dan is het nog steeds aan het
> proberen jou te laten clicken en gaat ermee door omdat ze verwacht dat
> het haar vroeg of laat zal lukken.
> Het zijn niet de stomste paarden die daarvoor een geheugen als een pot
> hebben en jou proberen te manipuleren he!
> Zo'n paard stelt je op de proef en geeft zich pas over als het beseft dat
> haar trainer altijd, altijd, altijd consequent is.
> Dit is eigenlijk alleen te doen met het aanleren van een 'einde en
> begin' gebaar en daarna consequent dan ook te stoppen en weg te lopen.
Piet, mijn 'klaar' gebaar met mijn handen dat kent ze héél goed. Ook dat is basis. Ik ben natuurlijk niet helemaal bleu.
Maar het is een soort van boomerang die blijft proberen voordat ze afdruipt.
Dan zullen we dat maar doorzettingsvermogen noemen.
Groet, Pien
Warboel
