Sandra van Bommel schreef op zondag 30 januari 2011, 16:36:

Daarom zeg ik: goed paard!


Geen gek plan. Want het klinkt alsof Rappa zorgvuldig 'gehergymnasiceerd' moet worden (en blijven) en op jouw sneeuwland is dat gewoon niet te realiseren. Misschien brengt de terugkeer naar thuis en zorgvuldige training wat meer tevredenheid. Het klinkt in elk geval als een vertrouwd adres.
Niet fijn om toe te zien dat ze zo onhappy is, dat wil je niet.

Sandra van Bommel schreef op zondag 30 januari 2011, 11:37:

Op stage heb ik heel erg veel handpaard gereden met groene paarden. Van 2 tot 4 jaar. Om ze gewoon te maken aan training, beweging. De vierjarigen op een bepaald moment met zadeltje op om ze te laten wennen. En uiteindelijk de eerste buitenrit ook aan een touwtje, zodat de ruiter alleen gewicht is en degene op het leidpaard het jonge paard begeleid. Maar het jonge paard moet wel aan het halster mee kunnen lopen. Stoppen, stap en draf moeten bekend zijn, anders werkt het alles behalve prettig.

Alles staat of valt met een goed leidpaard. Die moet goed aan de hulpen zijn, koel in de kop en goed in staat te schakelen. Bij de eerste pogingen met een groen paard is een twede persoon mee handig, bij het ene paard om ervoor te rijden als natuurlijke rem, bij het andere paard om erachter te rijden en iets te kunnen drijven. Is na een of twee keer ook niet nodig meer. Ik vond het altijd heel leuk om te doen. Vind het een positieve en fijne manier van met de paarden bezig zijn. Ik vind het alleen langs de weg minder fijn. Gewoon door het andere verkeer, ik heb liever een bospad waarbij ik wat meer ruimte in kan nemen.

Ik heb mijn ouders met handpaardrijden wel wat onder de indruk gekregen. Zij op een bankje met uitzicht over het dal. En dan met een handpaard aan te komen, ik in snel tempo tolt, handpaard in een aardige galop. Ja, dat was wel een moment dat ze door begonnen te krijgen dat mijn paardenliefde niet zomaar een fase was en ze zelfs een piepklein beetje begrepen waarom.

Groetjes Karin

Wat fijn dat je nu zelf kunt bepalen hoe je je paard gaat houden !

Voor informatie en tips over het aanleggen van een paddock paradijs zou je hier eens kunnen kijken:

http://www.paddockparadijs.nl/

http://paddockparadijs.actieforum.com/

Bedankt voor jullie reacties ik voel me er geruster op nu.
Vandaag liepen ze zowaar wat beter maar blijven wel voorzichtig, met gladheid hebben ze minder moeite.

Ik begrijp nu dat de andere paarden die na zo'n 16 uur in de stal , op het weiland mogen "luchten" en dollen meer kans lopen op beschadigingen.
Dat is even een nieuwe manier van er tegen aan kijken.
Ik wist al die tijd al dat ik het bij het rechte eind had wat paarden houden betreft maar zo zie je maar weer.
Je eigen gevoel volgen heb ik van jullie allemaal, van PN en iedereen al wie mij heeft geinspireerd wat betreft hoefverzorging, geleerd en is nu een tweede natuur geworden.

En dan te bedenken dat ik 15 jaar geleden mijn eerste paardje ben verloren omdat hij in een stand op een manege stond waar hij de hele dag ( nu besef ik dat dat 24 uur ! was) aan zijn halster vast stond en uiteindelijk bij het omrollen zijn touw om zijn nek kreeg en zichzelf verstikte.Hij mocht maar 6 jaartjes worden. Brian I'm so so sorry!

Ik vind het allemaal mooie regeltjes van 'je moet dit ...' of ' je paard moet maar dat ...' of 'het zit zo ... of zo...'.
Uiteindelijk is het alleen je paard dat buiten staat met al dan niet de bescherming van een deken of een schuilstal of dergelijke meer.
Ga gewoon eens mee een avondje samen met je paard de open lucht in en bekijk hoe zij (hij) het doet. (ontdek de evolutie)
Het antwoord dient zichzelf aan hoor!

Koen

Christel Provaas schreef op zondag 30 januari 2011, 19:41:


Ja, ze hebben eigenlijk altijd goede paarden gehad daar. Zegt natuurlijk ook wel wat over hun.

Ik heb er lang over moeten nadenken, want het voelde toch 'verkeerd' omdat ik altijd denk dat ik alles zelf op moet lossen. Maar idd is het een paard wat zeker onder huidige omstandigheden (moeilijk begaanbare wei) minstens 1 keer per dag de kans moet krijgen om op goed begaanbare bodem de benen te strekken om verdere verstijving tegen te gaan.

De fokster rijdt zelf allang niet meer maar vindt het prettig om met paarden bezig te zijn en heeft een speciaal plek in haar hart voor rappa. Ze vindt het heel erg dat het niet goed met haar gaat.
Rappa blijft overigens van mij. Hij zou daar dan zg in fodervård gaan (zij neemt dan de verzorging incl alle onkosten voor de rekening en de verantwoording, maar kan nooit verkopen)

Maar dan zal ze moeten wachten tot ze een fodervård plaats voor nessie heeft (ze wil graag iemand die ermee wil fokken) en ze heeft nog een springpaard (van de dochter) in training staan wat ze graag wil verkopen tzt omdat ze plek moet inkopen bij de buren (ze hadden vroeger eigen stallen en grond, maar ze is verhuisd naar kleiner huis) en gezien ze zelf niet rijdt, en zij liever rappa daar heeft, wordt het te duur anders.
Ze hebben dan alleen nog de 4 jarige sillen, handpaard in het fimpje, voor als de dochter thuis is(ze studeert)

Mijn grootste reden voor deze overweging is het feit dat rappa heel erg hard achteruit gaat. Ze is de laatste maanden alleen maar slechter geworden (en humeuriger) en dat vindt ik heel erg.
Geld van de aanschaf ben ik kwijt. Jammer, maar het is niet anders.
Stomme pech.

Excuses ok, maar wat je niet weet, dat kun je jezelf niet verwijten.
Dit kan je nooit meer gebeuren!

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Koen Theys schreef op zondag 30 januari 2011, 23:19:

Eens. Ik zie mijn paarden de hele dag omdat ik thuis werk. Dan zie ik dat de Andalusiër staat te sippen tegen de muur en geen poot verzet. Tenzij ik er een deken op leg. Hij heeft een dikke vacht, best lang ook, maar weet zich desondanks niet warm te houden. Dus gaat er een deken op, want daarmee banjert hij wél door de paddock.
Nee, ik heb niet de intentie of behoefte om hem af te harden of te dwingen het te accepteren of hem zich warm laten trillen of andere spartaanse voorstellen uit een beeldscherm. Ik bied comfort aan degene die het aangeeft nodig te hebben.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op maandag 31 januari 2011, 8:23:


Klopt. Ook helemaal mee eens.. Wanneer ik Calino hier had zien staan rillen o.i.d. had ik hem de deken opgelaten. Maar.... dat was niet het geval. Zelfs met regen en wind is er niets aan hem te merken qua signalen van het 'koud hebben'.

Overigens.... de schuilstal is klaar hier. Joepie! De grapjassen staan er regelmatig in met elkaar. Zelfs wanneer de zon heerlijk schijnt, de watjes...

Ik zou nu, zo laat in de winter, geen dekens meer gaan afnemen.
Voor de rest van deze winter het paard gewoon met deken laten lopen.
En dan volgend jaar zonder.

Karin Astin schreef op zondag 30 januari 2011, 22:29:


Schuldgevoel hoef je niet te hebben, je was gewoon verkeerd voorgelicht. Wat je nu kan doen is actief zijn om de leefsituatie van paarden te helpen verbeteren. Help de mensen aan hun verstand brengen dat paarden niet op stal horen, en wat hun natuurlijke behoeftes zijn op gebied van voedsel en sociaal leven. Jouw voorbeeld uit eigen ervaring spreekt boekdelen: stands hadden allang verboden moeten zijn!

Ik dacht dat stands allang verboden waren??

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Ben met een pony bezig die aggresief en koppig is. Waarschijnlijk slecht behandeld in het verleden weinig leiding over is geweest en deze familie heeft daar aan bijgedragen, hebben de pony nu een aantal maanden. Pony van meisje van 11, het enige wat goed gaat is rijden. De omgang is 1 groot probleem omdat de pony zijn eigen gang kon gaan en er niet duidelijk leiding was, en zo sluimerde vervelend onbeholpen gedrag er in / verder in. Ben bezig geweest met wijken voor druk, dat gaat nu veel beter dan een week geleden. Trailer laden gaat ook nu goed. Blijkt dat ze de voeten niet kan uitkrabben, ben daar dus ook mee begonnen. Achter is 1 groot drama. Reageert van helemaal niet op mijn vraag voet, naar een velle snelle trap. Oppassen geblazen dus. Ik denk nooit gedaan, plus offensieve mentaliteit, = drama/gevaar. Nadat ik een harde knauw in mijn rug kreeg, na gaan denken hoe op te lossen met veiligheid voor ons. Vast zetten 2 kanten en verlengen arm om been aan te kunnen raken.
Het goede belonen wordt pony beter van, langzaam komt er een zachte uitdrukking in de ogen, er zijn hele goede momenten, dan Kan ik hem vertrouwen. Daarentegen kan dat omslaan naar onbeschoft gedrag. Alles vanuit niet willen, opdringerig en niet vertrouwen. Als je te hard bent, wat wel eens voorkomt, als hij b.v. door je heel wil lopen, zie je dat hij zich afsluit.
Ik geloof alles wat maar enigzins door de mens verpest kan worden heeft zich hier geuit.Niet te vergeten het contineu je willen bijten pakken. We zorgen nu voor situatie's dat hij je niet kan pakken. Om zo veel mogelijk het Goede te kunnen belonen, wat weer doorwerkt in de sfeer.

Het is heel intensief om met hem bezig te zijn, puur omdat je hem Voor moet zijn, resoluut moet zijn, ik sta niks toe wat hij beslist, allert voor eigen veiligheid moet zijn en de mensen moet begeleiden hierin. Al met al zal dit een lange weg worden en voor deze mensen heel moeilijk,ze zitten in leerfase, onzeker, onhandig. Middels PGT verbetering creeeren, heeft alles met rust respect begrip en weten waar je mee bezig bent te maken.

Nog zo iets, clickeren wat ik zo graag zou doen, soms kan, hangt van stemming situatie af, is er meestal niet bij. Het gedrag is onbeholpen, Oppassen voor de vingers.

Wat doe je specifiek aan het bijtgedrag? Bij ons is een pony die je gewoon aanvalt. Niet mijn pony, ik bemoei me er ook zo min mogelijk mee. Maar als je echt iets goeds/werkends weet....

Liefs Marsha