Dierenartsen? Praat me er niet over.

Een dierenarts die een tijdje bij mij vaste dierenarts is geweest:
1 pony van mijn vriendin met insuline resistentie, groot lever probleem (is daarna ook voor leverbot behandelt) en chronisch bevangen moest ze 2x per dag een halve spuit sedalin (of tranquigel) geven. Beestje kon nogsteeds niet lopen van de pijn en door een andere da verteld dat als ze dat advies had gevolgt pony nu niet meer geleeft had.

2 pony bij ons had ineens een wond op zijn rug, een gat. Mijn ouders vonden schoonmaken en ontsmetten genoeg maar omdat de dag erna de hele pony opgezwollen was toch maar de dierenarts gebelt. Deze had de wond schoongemaakt en AB voorgeschreven.
Omdat de dag erna toevallig de holistisch dierenarts (dus ook gewoon dierenarts) kwam om een van mijn pony's door te meten had zij ook nog even naar de kleine man gekeken. Weer goed schoongemaakt maar zij zag het somber is omdat het pus bijna over zijn hele romp zat (de dag ervoor was dit ook al zo). Ze had ook het idee dat de AB niet aansloeg en raadde me aan daarover te overleggen met mijn andere dierenarts. Ze had het over ander of misschien 2x per dag. Het was toen al een uur of 11 in de avond eer ze weg was. Ik weet niet meer of ik dezelfde dag nog de andere dierarts weer had gebelt of de dag erna, maar AB was onzin. Die avond erna was hij zo ziek dat hij ook koliekachtige veschijnselen kreeg. Weer de vaste dierenarts gebelt en die was geweest. Ik nogmaals verteld dat het de dag ervoor schoongemaakt was door andere dierenarts en dat die aanhaalde over de AB. Nou meer AB zou onzin zijn maar hij kon nog wel wat anders geven want deze AB sloeg niet aan, dat had zij ook moeten zien. Hij schrok ervan hoe gezwollen de pony was.
Pony was ook nog zwaar dampig (ging wel aardig met zijn buitenleven), maar die man had wel een middeltje, een AB die ze bij varkens gebruiken maar niet op paarden getest was en eigenlijk ook verboden maar verder kon die helemaal niets doen. Enige wat kon gebeuren was een allergische reactie op de hulpstoffen maar dat had hij nog nooit meegemaakt en dan zou hij wat kortademig worden. Hij had dit middel al vaker bij paarden gebruikt en het was zo goed als veilig. Nou hij was nog niet weg of pony krijgt geen lucht meer en legt het loodje. Ik hem de dag erna gebelt om het te vertellen (zonder schuld maar wel dat hij het wist). Krijg ik te horen dat het onze eigen schuld was, had ik hem maar eerder weer moeten bellen. Daarbij bleef hij beweren dat de eerste keer dat hij kwam de pony niet gezwollen was (had er foto's van). Meneer was ook erg op zijn teentjes getrapt dat ik er een andere dierenarts bijgehaald had.

3 Niet veel later weer een wond. Op zijn aanraden niets aan gedaan (alleen de eerste blub eraf gespoelt om te zoeken hoe groot en waar de wond zat) zodat hij nog zou kunnen hechten oid. Hij kwam en het betrof 1 van mijn jonge pony's. Lief dier geen kwaad in en had ook haar voetje braaf laten ontblubberen. Ik had het idee dat hij wat bang was maar heb me weer laten overbluffen. Ik moest een voorbeentje optillen en hij zou het been verbinden. Zijn precieze handelingen waren:
betadine gaasje erop, watten erop en zelfhechtend windsel erom. Ik vroeg waarom hij het niet schoonmaakte maar het was al schoon genoeg vertelde hij (de blub hing er nog aan) dus ik vertrouwde daarop. Ik moest het 5 dagen laten zitten om te voorkomen dat er vocht in het been kwam (door het windsel kon het niet zwellen). Verder een AB kuurtje. Ik weet nog heel goed dat ik het die vrijdag uit het verband haalde na die 5 dagen, Het liep nog net niet weg. Zo wat een oppervlakkige snee een vieze wond geworden. Ik ben dit zelf maar gaan schoonhouden en had dagelijks verband verwisseld en ontsmet. Toen het wat droger werd buiten het verband eraf gelaten (lang leve de buitenlucht). Pony had van een stom sneetje een mega litteken overgehouden, en je ziet het helemaal terug in de hoefgroei.

4 Deze man wilde ik niet meer als dierenarst. Een tijdje later bleek zijn collega wel heel goed dus die als dierenarts genomen voor dingen wat niet zo zeer specialisatie vroeg.
Tot een dag de dierenarts van de kliniek geen gehoor gaf aan zijn telefoon. Mijn oude merrie was de hele dag al koliekerig en omdat ze door de man van de kliniek een aantal jaar geleden gered is van de dood dankzij kundig werk wilde ik het liefst hem. Toen maar de andere man gebelt maar helaas had hij geen dienst en kwam ik dus weer bij zijn collega uit. Omdat ik echt geen gehoor kreeg bij die van de kliniek maar gebelt. Toen hij kwam had ik hem kort de geschiedenis verteld en dat ze een verzakking in de darmen had gehad. Hij wilde gelijk opvoelen omdat ze dat al eens gehad had. Ik zag dat echter niet zitten omdat mijn pony op het moment dat de dierenarts het erf op kwam rijden aan hap uit mijn bord macaroni nam. Daarbij wilde ze al naar het gras en had ze minder pijn of was het over. Wilde er wel een darmontspanner in en op het moment dat hij het erin spuit kwam mijn vader aangeholt van achter. Er was nog een paard met koliek die liet zich op zijn buik vallen. (toeval?) De DA ook even haar onderzoeken en darmontspanner erin had beide paardjes in de bak gezet. Mijn pony was al aan het bedenken hoe ze kon ontsnappen (had natuurlijk honger) maar de andere pony bleef zichtbaar veel pijn hebben. Eigenaresse van de pony intussen gebelt en die was gekomen.
Samen besloten om nog een keer de da te bellen, die van haar in dit geval. Helaas had die ook geen dienst en kregen we een vervangend nummer. Deze man vertelde echter dat hij niet kwam omdat er al een darmontspanner gegeven was en het straks wel beter ging (beste man had van diezelfde eigenaresse een keer een kat geweigert in het weekend nadat het diertje zonder staart thuis kwam, ze moest maandag maar naar eigen DA, maandag bleek echter te laat en het diertje moest ingeslapen). Ik heb deze beste vent meteen opgeslagen in me telefoon als slechte DA.
Toen heb ik voorgesteld de kliniek te bellen en na goedkeuring vertelde hij me over de telefoon zo snel mogelijk te komen (bleek dat hij net terug was van een ander koliek geval vandaar geen gehoor eerder op de avond).
Pony naar de koliek gebracht, onderzocht en ze zat verstopt. Ze had zoveel pijn dat ze recht door alle pijnstillers heen ging. Echter moest de da om meer medicijnen te kunnen geven weten wat ze eerder die avond van de andere dierenarts had gekregen. Ik moest het 3x voor bellen en kreeg met moeite de gegevens, de man was er zogenaamd niet (hoorde hem op de achtergrond praten) en ze moest het allemaal navragen. Tevens vonden ze het erg vervelend dat de pony nu op een kliniek stond en wilde ze dat ik de nu behandelend dierenarts mogen anar haar terug liet bellen om erover te praten.
Echter zag de behandelend DA maar 1 ding en dat was een pony die snel onderzocht en eventueel meer medicijnen moest zodat die eventueel nog voor een operatie naar ermelo kon. Helaas heeft deze pony het niet gehaald.

Om dan verder door te gaan heb ik ook al eens van een dierenarts een rekening van een paar dagen koliek gekregen. er stond 3x apart parafine op en met 3 verschillende bedragen, zo ook de bedragen voor voorrijkosten en nog wat dingen, heel apart echter moesten wij deze rekening maar gewoon betalen want hij klopte. Toch bizar dat parafine de ene dag voor eenzelfde hoeveelheid duurder is en een andere dag weer goedkoper. Bij deze praktijk werd een hoefzweer ook niet erkend en zou mijn oude pony nooit meer worden wie ze was. Sterker nog ze is er alleen maar beter na geworden.

Toch best al een rijtje lijkt mij.

betegeld en eventeel stro als ze niet lekker buiten kunnen liggen (vies nat weer bijvoorbeeld).
Ik heb bewust niet gekozen voor rubber. Op rubben kunnen ze slecht aarden en omdat ik merk dat de veulens er wel heel graag inliggen met zijn alle tegelijk, gooi ik er liever een berg stro in. Zodat ze niet buiten gaan liggen omdat ze het rubber niet fijn vinden. Leuke is dat als ik snachts komt meestal 1 moeder met 2 veulens in de schuillstal staat en de veulens liggen dan, 1 moeder staat buiten de stal. Een andere moeder staat in de niet opgestrooide schuilstal en haar veulen ligt dan in het zand en een merrie en veulen staan/liggen altijd wel buiten (zijn niet de laagste in rang maar vinden dan blijkbaar gewoon fijn), alleen met hondenweer niet.

Nils Vellinga schreef op vrijdag 4 februari 2011, 23:46:


Nils,
Kijk het maar eens na, er is werkelijk een kom aanwezig. :) Toen bij Indy die diagnose gesteld werd, wilde ik het ook niet geloven. Het wordt genoemd "schouder uit de kom", wat misleidend is, want je denkt gelijk aan die pezen en banden. Kijk maar eens op een tekening, dan zie je de kom wel zitten, iets verder naar beneden. En daar zat het euvel bij Indy.

Monique

Zo briljant is die tip niet. Hier is de bodem ook goed vast aangereden, zand erop zodat hij hoger ligt, zeker in het midden en rara waar blijft het water staan? Bovenop die harde aangereden laag, die niets meer doorlaat.
Na een regenperiode moet ik sleuven harken naar de buitenkanten om van al dat groenwordende water af te komen. Geef mij maar drainage!

Onze grote inloopstal heeft een vloer van beton.
Dit is goed schoon te houden. Liggen doen ze nooit in de stal, ze liggen liever in het zand van onze bak of op het gras.
Ik heb wel eens stro op de vloer gedaan, maar dat nodigde hen alleen maar uit om er op te pissen en te poepen. Ze gingen er niet op liggen, dat willen ze alleen maar buiten.
Het zijn natuurlijk vluchtdieren en buiten kunnen ze al het gevaar al van ver zien aankomen.
Dat geeft hen meer rust en dan liggen ze dus veel relaxter.

Zorg dat de vloer iets hoger is dan de grond buiten, dat loopt er geen water naar binnen en kun je het water naar buiten trekken als je de vloer wilt schoonspuiten.

De hoeven schuren ook wat af op beton.

Marjan

Christel Provaas schreef op zaterdag 5 februari 2011, 8:33:


Onze bak bestaat ook uit stevig aangereden grond. Hij loopt van zichzelf echter wat af, zodat het water gemakkelijk weg kan.

Monique