Piet schreef op maandag 7 februari 2011, 11:21:
> Een hond die jankend in elkaar krimpt als je hem wilt aaien met een stok,
> die gromt als je hem borstelt en bijt als je even aan zijn staart wilt
> rommelen......
> Goed idee een stok? Want ooit snapt ie wel dat ik hem er niet mee wil
> slaan. Waarom moeten je armen langer worden?
Even een niet paard-gerelateerde aanvulling.
Het gaat over een papegaai, een grijze roodstaart. Ik heb 'm gekocht van iemand die een longziekte had, en daarom het dier moest verkopen. Leuk voor ons... ook als gezelschap voor een grijze die we al wat langer hadden. Verteld werd: 1e klas lulijzer maar geen knuffelkont. Later bleek: NIET te hanteren!
ALS hij al uit z'n kooi mocht... moesten ze hem met een stok weer daarin zien te krijgen.
Ik dacht: (onbenul dat ik was) hij gaat op de stok zitten en zo krijg je hem weer te kooi in... ahum, foutje! Panisch van de stok! Helemaal volkomen in paniek.
Dat heb ik 1 keer gedaan, en gezien z'n reactie: nooit meer!!
Pakken kon je hem niet.... want hij was niet te beroerd om die nijptangsnavel op je te gebruiken. Niet uit valsheid... het was puur angst.
Tsja.... zo af en toe vrij rond laten vliegen in huis was toch wel leuk..... vangen was geen doen... hoe los je het op?
1 groot voordeel was dat ie stiknieuwsgierig was... en toevallig vlakbij m'n werkplek stond. Het is net 'n ekster, mooie glimmies waren niet te weerstaan
)
Dus ik legde mooie glimdingetjes neer... en zette de kooideur open.
Het heeft dagen geduurd voordat ie z'n angst kon overwinnen... uit de kooi durfde te komen (met allerlei schijnbewegingen en semi andere routes!) en over een kastje richting de verleidelijke glimmies wandelde... richting mij dus.
1 beweging van mij zorgde ervoor dat ie in paniek terugrende naar de veiligheid van z'n kooi en er dan bovenop ging zitten. No way dat je hem zonder een dikke handdoek er weer inkreeg!
Dit dier kon zelfs niet 1 gram druk, of zelfs maar denken aan druk, verdragen.
De dag kwam dat ie zowat op m'n toetsenbord zat.... de dag kwam dat ik 'n beetje koppie kon krauwen... hem aan kon raken zonder dat dit gelijk fikse bloedblaren opleverde.
De dikke handdoek, en het aldus dwingen om in de kooi te gaan, moest gewoon verdwijnen. Dit beschadigde gelijk weer de vertrouwensband die we zo'n beetje opgebouwd hadden.
In die tijd werd ook Catcher getraind door Conrad van Pruijssen, met subtiel trainen... en dus met niet meer dan 100 gram druk. Belonen bij gewenst gedrag met het woord: mooi!!
En ik dacht... als dit met paarden werkt... waarom dan niet voor een papagaai?
Zo ben ik begonnen met trainen. Wel met behulp van een voedselbeloning, nl. KAAS. Kaas staat op zeer eenzame hoogte qua hébben van deze gaai, hij doet er zowat een moord voor.
Dus piepkleine stukjes kaas erbij.... en vanaf de bovenzijde van de kooi zelfs het naar beneden buigen, richting het deurtje, beloond met kaas. Uiteraard zijn ook hier dagenlang voor nodig geweest, maar uiteindelijk had ik 'm zover dat ie zélf, zonder dwang, op het deurtje ging zitten. En telkens bij de voedselbeloning gebruikte ik het woord: mmmmoooooooi! Eenmaal op het deurtje... moest ie toch ook zelf de kooi weer in kunnen klauteren he? Dus ik zei letterlijk tegen hem: In je kooi + z'n naam.
Weer de miniemste poging belonen.... en ja hoor.... de dag kwam dat ie op dat commando zelf in z'n kooi ging. Uiteraard kreeg hij dan gelijk een stukje kaas.
Probleem opgelost.
Nu ik dit schrijf was deze vogel tot vorige week nog steeds zo wantrouwig dat hij niet eens op de bodem van z'n eigen kooi durfde te komen. Want als je hoog zit, kun je alles overzien he? Jammer... want er valt heus weleens een lekkertje p.o. op de bodem. En de andere papegaai pakt het dus wél.
Inmiddels zitten beide kooien al jaren aan elkaar en zijn verbouwd tot een gigantische gaaienvilla. Beide gaaien zitten dus gezellig bij elkaar. Knus hoor
)
En wat zie ik vorige week tot m'n verbazing??? Na jaaaaaaaaaren.... heeft ie eindelijk de moed om dit wél te doen....
) Dit geeft dus gelijk ook aan hoe ontzettend lang een eenmaal opgelopen trauma kan doorwerken! Bij paarden... maar ook bij papegaaien...
Nu heb ik nog 1 probleem. Wij hebben een papegaai.... die IN z'n kooi zit... en letterlijk zegt: húphúphúp...... ga jij maar IN je kooi!!! Mmmmmoooooooi!
Daar achteraan komt meestal dan een grinnikje..... van wie zou die dat nu hebben?
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.
Warboel
