Nils Vellinga schreef op dinsdag 8 februari 2011, 20:54:
> Geachte heer,
>
> Ik heb een paard van 700 kg (werkelijk gewicht)
>
> Nils en Olly
> Creatief met IJzer,
> maar
niet aan mijn paard
Correcte info vinden over "colloïdaal zilver" is mij erg lastig gebleken. Op zijn best, bijv. "colloïdaal zilver", krijg je een verwarrende mix van zin en onzin.
Algemeen gericht (of zilver in waterige oplossing "bloed reinigt" heb ik geen directe mening - wat reinigt het dan? Normaalgesproken reinigt bloed zichzelf, daar is het biologisch voor ingericht
) is de eigenaardige breedspectrum anti-microbiologische werking van "colloïdaal zilver" gebaseerd op wat "oligodynamisch effect" genoemd wordt.
Microbiologisch is een theorie dan het zilver zich bindt aan zwavelbruggen in proteïnen. Waarom dat wel bij "ongewenste" micro-organismen zou gebeuren en niet bij de rest is mij daarentegen volkomen onduidelijk!!!
Kort door de bocht is het maken van een voor het doel kwalitatief werkelijk goede oplossing van zilver in water ook helemaal zo vanzelfsprekend makkelijk niet als wordt voorgesteld; met name zodra de productie in grotere hoeveelheden voor handel bedoeld is worden de fysisch-chemische moeilijkheden nmm al snel onoverkomelijk en daarom is het geen succes.
Veel "colloïdaal zilver" producten in het verleden zijn trouwens via chemische weg gemaakt (bijv. reduceren van een zilvernitraatoplossing met natriumcitraat). Dat is toch weer anders dan via elektrolyse. DIE gaven voornamelijk de naar voren gebrachte problemen.
Maar goed. Elektrolyse dus:
- Allereerst moet je water heel zuiver zijn - en heel zuiver water geleidt bijzonder slecht. Dat moet je dus éérst controleren d.m.v. de mate van geleiding van je uitgangs-oplossing (daar is een tabel voor)! Als je water allerlei sporen bevat zal het zilver daar verbindingen mee aangaan en dat is nu net wat we niet willen.
- Tweedens moet de pH-waarde van je water constant zijn (dat is tegenwoordig wel makkelijk te meten met elektronische pH-meters).
- Ten derde moet de watertemperatuur bij de reactie constant zijn; tegen het kookpunt aan lijkt het meest geschikt (vanwege beweging en iets betere geleiding). Een trilplaatje zou eveneens ideaal zijn.
- Ten vierde moet de stroom (milliAmp. meter!) constant blijven.
-Last but not least moet alles schoon en constant zijn, de geleidende draadjes altijd even geleidend, etc. Allemaal makkelijker gezegd dan werkelijk gedaan.
Meten = weten, luitjes!
Alles bij elkaar genomen moet je (haalbaar) een opstelling maken die
gecontroleerd een oplossing maakt van ongeveer 5ppm van deeltjes niet groter dan 0,01 micron. Het zijn deze deeltjes die volgens de meer serieuze info het feitelijke werk lijken te doen, de rest kan er net zo goed zo niet beter NIET zijn.
Deze oplossing is overigens NIET geel maar ziet er als helder water uit.
Het gaat dus in dit geval om "meer van minder"; meer deeltjes van mindere grootte. Een halve liter water met 2ppm deeltjes <0,005 micron is beter dan 150 ml water met 10 ppm deeltjes <0,015 micron.
Warboel
