Wenke schreef op woensdag 16 februari 2011, 10:11:


Meten is weten. Het zou goed kunnen dat de grond onder de bladeren en naalden bosgrond is geweest en dat de bodem erg zuur is. In dat geval zou je kalk kunnen toevoegen.
Je krijgt op de bodem altijd de vegetatie die bij de grondsoort past, wat je ook zaait. Je kan de grond met kalk en/of mest aanpassen om een vegetatie te krijgen die de voorkeur heeft als je paarden wil houden. Begin dus met onderzoek.

Met de da gebeld. Komt morgen... wil graag een bloedonderzoek.

In de afgelopen weken bleek er (door mest uit te spoelen) toch weer zand in de darmen te zitten. Nu ruim 3 weken zandclear en gekookt lijnzaad gegeven (afgewisseld)
Zand in de mest was niet extreem veel, wel te veel (kleine eetlepel op ± 8 a 10 keutels)
Is inmiddels al weer minder (amper theelepeltje op dezelfde hoeveelheid mest)

Maar... hij blijft te mager/schraal. Ribbenboog blijft zichtbaar..... hij is vrolijk/alert maar niet zo "ondeugend" als vorig jaar. Geen zin om samen te spelen in de pak bijv.....

Hij krijgt per dag extra bij in 2 porties:
400 gr. luzernebrok (geweekt) + eetlepel tarwezemelen
300 gr. SP (slobber)
300 gr. Subli Zonder (muesli)
Tja, een mens doet wat..... (dwars tegen de PN-gedachte in)

Dit naast 4 x per dag hooi.

Hij zou dus eigenlijk vet moeten zijn.....

Super dat je het verder laat onderzoeken. Je wilt toch weten waar het vandaan komt. Mocht er niets bijzonders uitkomen, misschien geweekte bietenpulp proberen?
Liefs Marsha

Hoi allemaal,
Ik heb sinds kort een hele lieve merrie van 8. Het is een ontzettend lief paardje, dat ook heel nieuwsgierig is. Ik ga graag met haar op pad; het bos in of gewoon langs de weg. Nu wilde ik naar jullie ervaringen vragen.

Ze heeft namelijk altijd wat moeite met weggaan bij de kudde. Ze gaat wel en ik gebruik natuurlijk geen dwang, maar het eerste stukje loopt ze een paar passen en staat daarna stil. Ik zet rustig een beetje druk op het touw en als ze niet meekomt, zwaai ik met de carrot stick langs haar schouder (ik hoef haar niet aan te raken; meer een soort van: kom maar beweging). Dan loopt ze een stukje en staat ze weer stil. Ik blijf rustig hetzelfde doen, loop af en toe een stukje terug of een rondje of een zigzag en op een gegeven moment loopt ze goed mee. Ze blijft wel erg alert, dat merk je wel: haast alsof ze denkt: ik moet voor mezelf zorgen en alles goed in de gaten houden in plaats van dat ze erop vertrouwt dat ze in goede handen is en dat ik wel zorg voor haar veiligheid. Het gaat al beter dan in het begin: ze is rustiger en haar nieuwsgierigheid is ook sterk genoeg dat ze niet alleen angst voelt als we naar buiten gaan. Wat ook heel erg goed helpt als ze haar hoofd hoog houdt en heel erg om zich heen aan het kijken is, is hoofd laag. Ik ga dan stil staan, vraag enkele seconden haar hoofd naar beneden, laag bij de grond, tot ze rustig is. Vaak kauwt ze dan en lopen we weer verder. Ikzelf probeer altijd rustig te blijven, nooit te dwingen, maar wel mijn doel in mijn hoofd te blijven houden: daar gaan we heen, en haar steeds vragen om bij me te blijven. Ik probeer ook dingen te doen die ze leuk vindt: af en toe stoppen en aan iets snuffelen, even grazen, tempowisselingen, even lekker hard rennen etc.
Wat vinden jullie? Zit ik zo op de goede weg? Wat zijn jullie ervaringen met dit soort paarden/gedrag?

Zeggen sommigen van jullie: ik zorg dat ik eerst een goede leider voor mijn paard ben door in een vertrouwde omgeving (leiderschaps)spelletjes/oefeningen te doen, bijvoorbeeld in de wei (doe ik ook weleens, maar vaker ga ik gewoon naar buiten) en pas als je een vertrouwde leider bent op pad gaan? Of is het heel goed mogelijk om die leiderschapspositie te verdienen als je vaak samen op pad gaat? Is het een kwestie van gewenning? Wat voor dingen doen jullie om je paard vertrouwen te geven en rustig te maken?

Ik ben in ieder geval benieuwd naar jullie verhalen en ervaringen en of ik zo goed bezig ben. Het is namelijk wel duidelijk dat het spannend voor haar is, en na afloop is ze ook wel moe van alle indrukken heb ik het idee. Mijn doel is natuurlijk dat ze zin heeft om op pad te gaan en er plezier aan beleeft.

Groetjes Aurelie

MarshaBart schreef op woensdag 16 februari 2011, 15:16:


Dat is het hoofdbestanddeel van de SP al.
Gek verhaal. Hij zou niet zo schraal moeten zijn. Hij is toch nog jong? Kan het zijn dat hij wormen heeft?

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Van de houtblokken die ik gegeven heb is ook meteen de schors eraf gehaalt, de liksteen van 5 kg (knz) is nog maar 1 kilo van over na nog geneens 1,5 week, en ze stond net oude takken op te eten. En ze is opeens onderdanig aan haar moeder terwijl ze eerst de baas was.
Begin toch steeds meer te denken dat ze wel drachtig is,, nog ruim 1 maand en dan zou ze uitgerekend zijn.

Aafke... probeer die Chevivit van PN eens?
Je weet het verhaal van Chaser he?? Ook nooit wat te vinden.... vermagerde verschrikkelijk.... en na die olie knapt ie gewoon op.

Ik zeg niet dat Winsor een Vit.E tekort heeft, maar ik gebruik het nu voor een 2e x 'n korte periode.... en hij wordt weer dikker. Echt het proberen waard!

Chaser redt het niet op alleen hooi waar weinig Vit.E meer inzit... toch voer ik hem nog steeds niet bij. Inmiddels is hier wel gras.... en Opa loopt vaak vrij rond te banjeren rondom het huis... de vier hectare worden superkort gehouden door beide paarden, maar er groeit dus gewoon niet voldoende.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Christel Provaas schreef op woensdag 16 februari 2011, 15:29:


Ja, ook ik vind het vreemd... gezien wat hij eet zou hij moddervet moeten zijn
Hij wordt in mei 6 jaar. Heeft 2 wormkuren (met een tussen pose van 1 week) gehad met verschillende werkzame stoffen aantal weken geleden.... wormen zouden dood/weg moeten zijn toch?

Wil schreef op woensdag 16 februari 2011, 17:08:


Is ook al een optie die ik overdacht heb... toch wil ik eerst bloed laten prikken voordat ik dat aanschaf.


Heb Winsor vorige week elke dag ± 4 uur in een kleine weide (ons vorige geitenlandje, geiten zijn er niet meer) gehad waar nog wat gras stond. Hij vond het heerlijk... Helaas is dat stukje nu net even te nat, veengrond dus.... blijft dan niets van over. De gewone weide in op dit moment onbegaanbaar + dat er 'niets' staat. Ook dat grasvreten heeft niet veel gedaan...

De meiden willen nu 'aktie'... da dus. Willen zelfs mee betalen met hun spaarcenten, de lieve schatten...

Wil schreef op woensdag 16 februari 2011, 17:08:


Ik heb het hier nu ook op een paar paarden geprobeerd, steeds met succes. Schraal, beetje diaree, niet echt goed eten, met vit E selenium verbeterd. De oude Unami ziet er 10 jaar jonger uit.

joop schreef op woensdag 16 februari 2011, 14:01:


Via de bodemdeskundige dienst van Belgie..is dat vrij makkelijk te organiseren.
Myriam