Aafke schreef op donderdag 17 februari 2011, 16:00:


Wel, ik ben ook sceptisch en om die reden heb ik een aantal keren 2 monsters van de zelfde mest onder een andere (paard)naam laten onder zoeken.
Heb zelfs naar 2 verschillende labo's, de zelfde mest gestuurd en laten onderzoeken.

Voor jou (en anderen) gerust stelling, Het verschil was steeds nihil, toch klein genoeg om een zelfde advies te krijgen.

Het Woud en U-Gent (Merelbeke) zijn, wat MIJ betreft betrouwbaar.

En JA, in een halve mestbal (Het Woud stuurt geen buisjes meer ) is altijd voldoende materiaal aanwezig om een betrouwbare uitslag te krijgen.
Het IS een fabel, dat er in de ene mestbal geen eitjes te vinden zijn en in een andere mestbal heel veel. Volwassen worm-parasieten hebben een constante ei-uitscheiding. Het aantal eitjes bepaald het aantal volwassen worm-parasieten. Daar hebben ze een formule voor, die inmiddels echt wel betrouwbaar onderzocht is als die over de hele wereld in laboratoria word toe gepast.

ALS je paard elk half jaar een uitslag geeft dat je moet ontwormen, is er meer aan de hand met gezondheid cq weerstand. Veel/vaak zand in de mest is ook geen goed
teken. Je kan op 1 vinger na tellen, dat de darm-flora niet optimaal is- de weerstand van het dier laag en parasieten hun slag thuis halen.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Aafke schreef op donderdag 17 februari 2011, 21:30:


Ja uiteraard is er verschil tussen, maar we hebben het hier over druivensuiker (dus glucose) versus fructaan.Vruchtensuiker = fructose, weer iets anders.
Bovendien is fructaan nog een polymeer met een sacharose. Dit vereist eerst afbraak/omzetting tot glucose en dan pas opname in het bloed. Druivensuiker = glucose = een monosacharide kan direct als zodanig opgenomen worden in de bloedbaan.

Los daarvan.. het blijft suiker.


Nouja, met ' is niet overdreven veel' bedoel ik dat het dus ook best meer mag zijn, veel meer zelfs, als je paard dat nodig heeft. Eerst zoveel mogelijk aan ruwvoer erin als aanvulling. Pas als je echt kan zeggen dat hij niet meer op kan dan hij krijgt en na een flinke tijd nog te mager is (en je daarnaast andere oorzaken uitgesloten hebt), zou ik andere producten bijvoeren.

Amar is bij ons ook zo eentje dat al haar kunstjes bovenhaalt voor een voertje. Ik heb dan ook het gevoel dat bij haar het voertje vrij snel wanneer ze snapt waar het over gaat kan wegvallen, zelfs enkel een leuk extraatje betekent bij het iets nieuw aanleren en dat een krabbel even goed is. Lis daarentegen wordt vele toegankelijker, vele gewilliger vele minder afstandelijk. Het gaat natuurlijk vermoedelijk over veel meer zoals de kudde nu die perfect harmonieert en waarin zij nu ook iets te vertellen heeft. Zijzelf die blijkbaar enkele jaren nodig had eer ze een beetje vriendschap kon sluiten en de zoektocht van mezelf naar de juiste omgang maar heel zeker ook dat voertje speelt een grote rol bij haar zo hoge nood aan constante bevestiging.
Myr

Nils Vellinga schreef op donderdag 17 februari 2011, 21:53:


Ik ben ook erg voor wormei-tellingen en nadenken over je ontwormbeleid.
Maar ik heb ook paarden gezien die onder vijftig telden maar waarvan je de wormen zo uit de mest zag kruipen als ze gepoept hadden...

Merel Stoffers schreef op donderdag 17 februari 2011, 22:13:


Waren dat geen aarsmaden? Want die zijn lastig vast te stellen d.m.v. mestonderzoek. Maar ze richten ook de minste schade aan.

Coralie schreef op donderdag 17 februari 2011, 21:15:


Een paard is wel degelijk een grazer, daar naast een opportunist .
Grassen zijn het hoofd voedsel, takken- bladeren- "kruiden" worden slechts naar behoeft genuttigd en dat is echt niet het jaar rond.
Eiken blad word echt niet de hele zomer gezocht.
Noten bomen worden echt niet de hele zomer gesloopt.
"Varkens gras" word het grootste deel van het jaar met rust gelaten.
Mineralen/zout blok is daar best wel een goed voorbeeld van. ZO is ie op en de nieuwe word lange tijd met rust gelaten

@ Aafke, hoe is bij jou dieren de behoefte aan het zout blok?
Laat eens een grond-ontleding doen, van de plaats waar het vaakst zand/grond gelikt word, misschien (is maar een gedachte spinsel) dat dit een idee van een tekort geeft, over een bepaald mineraal

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Rox schreef op donderdag 17 februari 2011, 22:24:


Nope, want dan had ik het wel logisch gevonden.

Merel Stoffers schreef op donderdag 17 februari 2011, 22:34:


En even voor de duidelijkheid: ik zeg hiermee niet dat wormei-tellen geen nut heeft of dat sommige labs hun werk per definitie slecht doen, maar wel dat ik het niet 100% waterdicht vind; ik vertrouw het niet volledig, da's alles.

Ik vind echt dat dat afhangt van de situatie en het paard.
Als de training wat op gang is gekomen en je hebt aandacht vandaaruit verder.
Ik ben met een jong paard bezig, ze is ontzettend netjes met wachten nadenken rust en aannemen van de beloning. Zelfs met moeilijkere oefeningen, apporteren dat ze niks kreeg, nadacht oja eerst dat nog, en toen weer kwam. Prachtig. Ze is nog niet 1 keer opdringerig geweest. In het begin was zij geaggiteerd en uitproberen toen ik nog niet met de clicker werkte met haar, dat is helemaal weg en ze reageert echt perfect, is erg vriendelijk en vrolijk. Oortjes altijd erop.
Nu is de ruin weer een heel ander verhaal, die gaat echt in je zak als hij de kans krijgt, totaal anders terwijl ik zijn gedrag alsnog acceptabel vindt. Eigenaresse vindt het helemaal niks dat geschooier en helaas kan ik daardoor niet meer met voer werken met hem, terwijl er veel te verbeteren valt. Ik ben "gek op" de clicker in wat lastigere gevallen. Maar ik blijf van hem af.
Pony, kan ik nu clickeren, maar moet erg snel zijn, anders is het gedrag alweer naar geaggiteerd en mond al waggewijd open, dan moet je gaan oppassen en kan je bijna niet fatsoenlijk wat aangeven. Hij heeft onrust, maar het is al veel verbeterd. ook is de focus meer op mij en gaat hij dingen leuk vinden en krijg ik dingen al vrij goed gedaan. Nu b.v trailerladen. De oefeningen om en rond de trailer gaan erg goed, en daarna vanzelf in de trailer.Alleen in rust en al vrij snel en zonder hulp van anderen. Dus de hersenen gaan wat werken. Hoe dit verder gaat en uitpakt weet ik ook niet. als iets makkelijk wordt ga ik uitbouwen, uiteindelijk, in geval trailerladen, naar alleen de grote beloning in de trailer.Ikzelf vind het dus heel erg afhangen van de situatie hoe reageert het paard.Onderzoeken naar de beste weg.
Het happerige van het veulen vind ik minder grappig, ook onrust en met haar hoofd(onrust) overal en nergens. Ben echt kort met haar bezig, misschien niet vaak genoeg, hooguit 2 keer pw. Maar hoe dit verder gaat weet ik niet, met voet vragen vind ik de clicker erbij wel fijn en wat duidelijker, Eigenaar trekt echt aan voet. Bij lichte aanraking gebeurd er echt niks. Maar het achterwaarts gaat erg goed en meelopen ook, alleen wel onrust en wat geaggiteerd/happerig. Daar ben ik nog niet zo blij met de clicker, en denk eraan om even zonder verder te gaan, puur ook om te kijken of dat met ons beide dan beter gaat.

Merel Stoffers schreef op donderdag 17 februari 2011, 22:13:


Ik kan er niets mee, het is zo onlogisch als wat. Niet dat een lichaam logisch in elkaar steekt, maar nee.. ik kan er niets mee.
ALS het waar is (en ik wil echt niet aan jou twijfelen), wil IK weten hoe oud het paard is- wanneer is het mest monster onderzocht- hoeveel tijd zit er tussen jou waarneming en de ei-telling - welke soort worm word er waargenomen - door wie is de ei-telling gedaan.

Waarom zou "toevallig" net na de eitelling, er ineens een grote uitstoot van wormen in de mest te zien zijn? Wormen komen niet zomaar spontaan mee met de mest, dit gebeurd slechts bij overbevolking of het gebruik van worm-afdrijvende middelen.
En bij een overbevolking is het (bijna) uitgesloten dat er geen (of <50) eitjes in een enkel mestbal te vinden is.

Was het 100% zeker, dat de onderzochte mest-staal van het betreffende paard was?

Volgens onderzoekers-laboranten is de kans 1 : 100.000
Kleine kans dat in het laboratorium de stalen verwisselt zijn, maar dat zou de enige "logische" verklaring kunnen zijn.

Als je eitelling is gericht op Strongyliden, tel je geen spoelwormen en spoelwormen zijn niet te verwachten bij een ouder volwassen paard.
Spoelwormen vragen een andere methode als voor Strongyliden.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

Ben benieuwd of de :grasmat"dit jaar dichter wordt en daardoor minder "onkruid"
door groeit.

Mooie composthoop gemaakt en daar kompostr in verzamelen. Wat is de beste tijd om oude mest over de wei te verspreiden?

Mee eens Coralie, gras is nr. 1, dat klopt. Maar gras vroeger... is heel iets anders als opgefokte en rijk bemeste raaigraslanden van tegenwoordig.
En de wilde graslanden hier... is ook iets totaal anders. Die grassoorten moeten wel sterk zijn, om de droogteperiodes te kunnen overleven.

Zodra nr. 1 een beetje op gaat raken, gaan ze idd. ook andere dingen eten.
Er is helemaal geen groen meer.... staan ze de hele godganse dag in of nabij de inloopstal... elkaars vliegen weg te jagen en hooi te peuzelen.

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Vaak is het hetzelfde gedrag als kinderen vertonen: jawel ik wil wel een toetje maar m'n eten wil ik niet.
Als moeder daar niet aan toegeeft dan weet het kind dat het geen nut heeft om over het toetje te zeuren voordat ze normaal gegeten heeft.
Geef echter één keer toe en het wordt steeds lastiger om niet alleen maar toetjes te geven.
Exact veulen. Die zeurt om z'n toetje, wil eigenlijk dat moeilijke werk niet eerst ervoor doen en probeert jou te dwingen zijn beloning gewoon te geven.
Ga je daar een keer in mee dan is het hek van de dam en zal het dwing gedrag steeds erger worden, terwijl wanneer je het negeert, dat gedrag zal uitdoven.
Je bent lief baasje , hij kan voor elk goed stapje een beloning krijgen, maar je bent ook keihard concequent. Niet goed = geen bridge, dus automatisch geen beloning. Het kan natuurlijk even duren voordat dat tot het veulen doordringt, maar het zal!
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.