joop schreef op maandag 21 februari 2011, 11:54:
> Grappig hoor, hoe lang geleden heb je aangevraagd of ze naar Maastricht
> zou mogen? Hoe lang zit het plannetje al in je hoofd?
Het plan zit in mijn hoofd vanaf 20 november, de dag dat Jamaica gestorven is.
Maar zoals Pien al aangaf. In het geval van mijn merrie is dat niet een beslissing die je maakt tussen de soep en de patatten. Er zijn bepaalde dingen die overwogen moeten worden en ik moest dingen navragen.
'Plan B' had ik vrij snel voor elkaar.
Maar die dekken KI, dus daar hoef ik mijn paard niet voor te vervoeren.
Wat betreft de hengsten in Maastricht was ik ook afhankelijk van de acties van mijn zusje. (Wat voor haar uiteraard een zeer emotionele aangelegenheid is.)
Zodra zij haar zaken geregeld had, heb ik zelf ook contact genomen. Kwestie van dagen.
Waarom wil je dat weten?
Als je twijfelt aan mijn vermogen om dingen te plannen. Wil ik je gerust vertellen dat ondertussen zelfs al heb overlegd met de persoon waar ze heen zou gaan om te bevallen. (op loop-afstand) En waar het veulen zou verblijven.
Paard is nog niet eens drachtig.
Gerustgesteld?
> Of gewoon niet dekken. Er zijn al veel te veel veulens en paarden, ook
> paarden met goede papieren die een tehuis zoeken.
>
Dat is het punt niet. Die wil ik niet.
Het is een veulen van Pête of geen (rij)paard meer.
Iets anders is voor mij geen optie.
Kan ik net zo goed de fiets nemen.
Mijn andere pony heb ik ook niet zomaar weggegeven.