Myriam schreef op zondag 27 februari 2011, 10:27:



En heel erg veel geduld en vertrouwen schenkend naar de paarden toe.
Heb ik vrijdag nog zelf mogen aanschouwen

Hier ook zo eentje Ans, sinds dinsdag. Je zult wel weten welke zeker
Nou baden hebben we geprobeerd ... helaas pindakaas ..wij hebben een bad genomen, maar die pijnlijke voet niet hoor!
Verbandje zetten ... wil niet weten waar we dan heen vliegen!
Ik heb geprobeerd met Benny, maar de timing moet zo goed zijn van alles, anders gaat het van kwaad naar erger en ebt het vertrouwen zo weg dat we opgebouwd hebben de laatste maanden.
Dan kwam Koen om de kudde te bekappen en die bevestigde de plek die ik al gevonden had, en kon al iets wegsnijden als ik hem vast had. Maar oh jeetje, het heeft lang geduurd voor we weer alle benen konden vragen om te bekappen en hij weer wat vertrouwen kreeg. Dan was het weer de taak aan supercoole Invierno om erbij te komen staan. Wat lukte.
Vandaag was het weer erger. Met heel veel voedselbeloningskes en geduld ben ik weer wat verder geraakt terwijl benny hem vasthad en Invierno erbij stond.
Maar open heb ik ze nog niet, wordt een geduld werkje net zoals het proper kunnen houden
Plots is niets meer vanzelfsprekend met een paard dat nog groen is en die zeer instinctief reageert op alles ...
Dus indien het niet betert deze week, ga ik toch verdoving zetten om alles goed te kunnen openen en te verzorgen. Prikjes zijn geen probleem itt dit.

Hier voor- en na foto's van de hoeven van de cursisten van vandaag.

Nr 4 is niet helemaal af gekomen, die had een halve meter hoefwand en ik was zo sadistisch om iedereen daar even flink op te laten vijlen

De rest van de pootjes konden nadat de cursisten hun kunsten hadden getoond, zonder uitzondering zó in het boekje. Weer durf ik elk van deze cursisten mijn eigen paarden te laten bekappen

Tussen de foto's ook wat exemplaren zonder nummer, die zijn niet bekapt, maar gaan terug de vriezer in voor een volgende keer.

http://www.mijnalbum.nl/Album=MC8DLDTN

voor alle hardwerkende cursisten van vandaag

even een vraag waar ook rekening mee gehouden moet worden:

hoe frustrerend kan het voor een hengst zijn om afgezonderd van elk vrouwenvolk te moeten leven (ruiken mag, maar aankomen niet) én om zich niet te mogen voortplanten? Zijn hormonen dwingen hem hiertoe, maar hij mag niet
Als hengst zou ik misschien wel een beetje neurotisch worden, net zoals alle mannen wiens vrouw elke avond hoofdpijn heeft.
Nog nooit bij iemand opgekomen?
Ik twijfel eraan dat als ze zich niet mogen voortplanten van ons en ze gedoemd zijn tot eenzaamheid, dat je ze een groot plezier doet met het behouden van hun hormonenhuishouding.

Piet schreef op zondag 27 februari 2011, 14:08:


Die maaien niet bij, alleen maar af , Maar idd mest spreiden doen ze wel, als je ze een beetje helpt

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

En ook van mij! Ziet er keurig netjes uit!

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

joop schreef op zondag 27 februari 2011, 14:42:


Het gaat de deken gevers ook niet om kwetsbare delen te beschermen, maar om warmte verlies tegen te gaan, niet eens om warmte te genereren.

Nils en Olly
Creatief met IJzer,
maar niet aan mijn paard

we zijn er al terug weg.
Met massa kilo minder lichaamsgewicht, totaal kapot (ikke in dit geval)
het was een ramp.
Nu een nieuw adres.
Hopelijk om tot rust te komen nu.

Jeetje wat naar dat je je zo hebt vergist! Ik heb dat ook wel meegemaakt helaas. Hopelijk nu een betere plek voor je paarden

Groet, Dani

Jacqueline v d Berg schreef op zondag 27 februari 2011, 20:55:


Jeetje, wat vervelend.
Was het toch de modder of iets anders? Kun je dat hier vertellen?

Groet, Pien