Nou ik weet niet waar je dit vandaan haalt maar dit strookt totaal niet met mijn ervaringen. Al de castraties die ik persoonlijk heb meegemaakt of bij goede vrienden hebben plaatsgevonden werden door een dierenarts gedaan MET fatsoenlijke verdoving. En dit waren castraties bij paarden van particulieren evenals op bedrijven waar er 5 a 6 in de week plaatsvonden. Gewoon MET verdoving en ZONDER pijn. Ook qua nazorg werd er gewoon fatsoenlijk aan pijnbehandeling en wondverzorging gedaan.

Hier heb je aan de ene kant gelijk, maar ik vind het erg kort door de bocht gaan dat een ieder die een hengst niet houden kan daarom per definitie maar geen paarden mag houden.
Onze paarden staan er behoorlijk fatsoenlijk bij. 7 hectare is in drieen verdeelt voor drie groepjes paarden. Alle paarden staan dus in de groep, 24 uur per dag buiten op redelijk wat ruimte voor een land als NL. Maar ik zou me er voor zijn verdriet geen hengst tussen kunnen voorstellen. Er kunnen twee dingen gebeuren. Rivaliteit tussen de dieren, door ruimte tekort. Dit hoeft niet maar kan wel voorkomen omdat 7 hectare nou eenmaal geen ruimte biedt tot vluchten. Of we krijgen heel veel veulentjes van onze 10 merries....... En sorry hoor, maar daar zitten we echt niet op te wachten.

Met dieren willen

Ik begrijp je hier wel Egon, maar vind het te kort door de bocht. Ik weet dat mijn ventje er goed bijstaat. Hij word goed verzorgd, heeft ruimte en vriendjes en goed voer. Dat ik maar 3 keer in de week langskomt kan hem geen reet schelen hoor, hij ziet me graag komen denk ik, maar hij ziet me ook graag gaan. Ik BEN geen kuddegenoot van hem, ik ben het mens dat af en toe met hem op stap gaat. Niets meer niets minder. Ik vind niet dat jij het recht hebt negatief daarover te oordelen. Ik ben er gelukkig mee, mijn paard is er gelukkig mee, dus wie heeft er hier nou een probleem?


Hier heb ik geen ervaringen mee. Alle castraties die ik heb meegemaakt zijn prima verlopen. Ik heb er ook nog nooit anderen over gehoord. Wil absoluut niet zeggen dat het niet voorkomt hoor. Ik vraag me overigens af hoe het wondweefsel zich aan de achterbeenspieren hecht. Moet je dan niet ook een opening in het achterbeen hebben?

Groetjes Karin

En dat is waarom de meeste mannen er zo vreselijk nerveus van worden. Kwestie van projectie.

In een samenleving als de onze, waarin beperkte ruimte is voor mens en dier is castratie een zeer zinnige oplossing. Denk eens aan al die katers in Nederland. Als katlievende boerenhuisbewoonster heb ik er hier een hele zooi. Sommige boeren laten de kater voor wat hij is (niet uit katlievendheid trouwens, en de kreet "natuurlijk" komt in hun vocabulaire al helemaal niet voor). En dan zie ik gejaagde dieren lopen, wilde blik in de ogen, altijd op zoek, gedreven door hormonen, territorium bevechtend en helaas almaar voortplantend. Dit in tegenstelling tot de volmaakt rustige onspannen, tevreden, rustige en sociaal samenlevende jeweetwel-katers die ik hier allemaal heb lopen. Tuurlijk is er ingegrepen in het karakter, het gedrag, maar ze zijn er m.i. gelukkiger van geworden.

Dit geldt wat mij betreft ook voor ruinen. Rust, sociaal verkeer, geen gedoe.... niks mis mee voor die dieren!! En al die veulens.... waar laat een mens ze.... goede baasjes liggen ook niet op het opstapelen.... en om de merries nu aan de pil te helpen... chemicaliën, hormonen, is het echt gezond?.... ik wil 'm zelf ook niet!

Er zijn zelfs gevallen te bedenken waarin ik me afvraag of het bij mensen ook niet een heel goed id..... sssssttttttt!!!!
Marjolijn

Trudy schreef op donderdag, 17 februari 2005, 17:23:


Over reageren op vragen gesproken Trudy?? Als iemand jou wat vraagt krijgt ie geen antwoord. Ik heb je een paar keer gevraagd welke wormkuur Vera had gekregen, hoe het met Vera en haar hoefbevangenheid was. Pien heeft laatst een reactie op de foto van Vera gegeven, die vroeg zich af of Vera drachtig is, ik vraag me dat ook af.
Dus ik vraag het nu nog een keer!! Hoe is het met de voeten van Vera?? Om welke wormkuur ging het, en is Vera drachtig?
De discussie over wel of niet castreren volg ik met belangstelling, zelf heb ik namelijk het gevoel dat castratie cultuurgebonden is, in Afrikaanse en Zuid Amerikaanse landen wordt er namelijk NIET gecastreerd, en bij mijn weten wordt er daar NIET op merries gereden, enkel op hengsten. Dat vind ik interesssant, waarom gaat het daar wel, en hier niet. Ik ben zelf enkel in het bezit van merries, maar vraag me idd wel eens af of ik zelf wel met een hengst om zou kunnen gaan, en dan waarom wel, of waarom niet.
Ik hoop dat je eens op mijn vragen reageert.

Groeten Esther

Esther schreef op donderdag, 17 februari 2005, 18:46:


Ik heb het gevraagd toen ik er was (Marokko en Senegal). Het is ook een mannenprojectie . Het is beneden de waardigheid van mannen om op merries te rijden. Merries dienen om veulens te krijgen.

Overigens no problem met die hengsten onderling . Logisch: hengsten leven in het wild ofwel in bachelorgroepen, of hebben het (harem-)rijk voor zich alleen. Alleen als er merries in 't spel zijn, wordt er onderling stoer gedaan. Tiens... ;-p

met vriendelijke groeten,
Inge

Nou sorry ,hoor esther,maar mijn wormenkuur heeft al 3 keer met alle beladenheid van dien op deze site gestaan!!(ik durf hier niet meer)
Ik zet het niet meer neer hier ,want dan krijg ik zoveel herrie over mij heen ,dus als je t echt wilt weten ,mail ik t persoonlijk aan je door !
Ik doe t al jaren niet anders en merrie ziet er perfect uit !!
Wat wil een mens nog meerr??
mail mij prive ,dan geef ik jou t hele recept!
groet trudy

Inge Teblick schreef op donderdag, 17 februari 2005, 17:30:


In Brecht ? Dat zou inderdaad fantastisch zijn, want dat is zowat in mijn achtertuin. Zeker laten weten ! Duffel is nu voor mij ook niet het einde van de wereld. Ikzelf ben van Schilde dus ... Niet ver.

Het is inderdaad zoals je zegt, soms verwachten we teveel. Yitta vergt een heel andere aanpak dan Donna. En waarschijnlijk omdat het met Donna zooooo vlotjes verliep, dat ik dacht ....
Ze is al heel onzeker op zich. In alles wat ze doet. Een verlegen angsthaasje. Maar achter die facade een fantastisch paard, ze wil wel moedig zijn.
Ik heb haar van haar 8 jaar. Van de eerste 8 jaren in haar leven weet ik, dat ze nooit veel affectie heeft gekend. Daarom is ze ietwat afstandelijker. Waarschijnlijk ook een trauma opgedaan in de trailer, want als ze er nog maar een geparkeerd ziet staan, gaat ze al over de rooie. Constant verkeerd gereden en gekweekt voor de renbaan .... Dus een heel erg ontwikkelde vluchtreflex. Maar in die 6 jaar dat ze bij ons is, is ze al heeeeel veeeeel veranderd. Maar haar moet je inderdaad met fluwelen handschoentjes aanpakken. Een echt juffertje.

Groetjes,

Sabrina

Nou sorry hoor ,dat ik ns niet een vraag beantwoord!!
Nee ,vera is niet drachtig !!en weet je waarom niet ??
Ilk vertrouw niemand ,om t veulen toe te vertrouwen op t ogenblik!!
I k zou op dit moment niemand kunen verzinnen ,om t veulen van vera en mij toe te vertrouwen!!
ERG he !!!
nou ,zo zit dat gewoon ,en verder met de voetjes van vera gaat t perfect,en als wij samen zin hebben,stap ik zo op haar rug ,en in overleg maken wij er iets moois van...
verder heb ik weinig te melden
in alle liefde welgemeend trudy

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 17:04:

Ja,ja. De gevolgen voor de persoonlijkheid ! Kan ik me in vinden maar wat zijn de gevolgen van overbevolking in de paardenwereld. De ongewenste veulens die geboren worden en waar geen geschikte thuis voor wordt gevonden. Ik zou nooit een hengst laten castreren omdat ik hem niet aankan, ik zou zowieso NOOIT een paard kopen dat ik NIET aankan. Maar een hengst van merries scheiden is nooit een menselijke keuze. Indien je geen veulens wenst is dit een keuze van het gezond verstand !
Ik heb zo'n buurman. Leven en laten leven. 2 katten in huis gehaald, laat maar lopen, laat maar kweken ! Katnatuurlijk. Binnen de kortste keren werd de buurt geteisterd door wel 40 katten. Waarvan 80 % incestkatten. Inenten ? Verzorgen ? Nee waarom ? Resultaat, allemaal creveren van de katteziekte, vlooienplaag !
Uiteindelijk heeft de dierenbescherming alles komen ophalen en laten inslapen. Is dit goed ??????? Na de katten heeft hij een hond genomen !
Hij heeft ze ooit eens toen ze loops stond 'opzettelijk' (hij zegt van niet, maar we weten wel beter) bij de overbuurman gezet. Resultaat van de vrije liefde tussen dieren ?? 9 Kleine hondjes. 1 Heeft hij gehouden, ja een reu ! Maar hij is ook tegen castreren en sterilliseren , vanwege de portefeuille welliswaar. Dus binnenkort : na incestkatten, nu ook incesthonden ! Tof. Moet het dan zo volgens jou ?
Het hart, en de vrije liefde tussen dieren of het gezond verstand ????? Nou geef mij dan maar het gezonde verstand.
Veel land, veel tijd, alles opofferen, jaja. Ik hoor het graag. Kom uit die hoge toren. Maar ach weet je nobody's perfect. Of toch wel jij ? Sorry maar ik vind het allemaal een beetje te radicaal.


Groeten

Sabrina

e m kraak schreef op donderdag, 17 februari 2005, 17:04:


Dag Egon

Waar ik nu toch zeer nieuwsgierig naar word, is naar hoe jij je paarden houdt, als je tenminste hengsten en merries hebt. Laat je dan een vasectomie bij de hengsten doen en zet je ze dan bij de merries in de wei?
Heb je één hengst of heb je er meer? en zet je die dan in dezelfde groep?

Rijd je ook op je hengst(en)? Hebben ze dan 'moeilijk' gedrag, zoals bijten en steigeren of ga je daar op een bepaalde manier mee om en hoe dan?

Kortom: een heel vragenvuur....Zelf heb ik een ruin (Ijslander) die bij mij kwam toen hij 5 jaar was. Hij is gecastreerd toen hij drieeneenhalf of viereneenhalf was. In zijn jonge jaren (Hij wordt 15) was hij niet bepaald makkelijk om mee om te gaan. Als hengst was hij misschien gemakkelijker geweest (minder verward) of niet? Ook was hij soms tamelijk gek op een bepaalde merrie die hij dan drie dagen lang besprong. Ik vond dat maar een treurig gebeuren. En ook wat vreemd. Een hengst had er immers geen drie dagen over gedaan, of wel?
Ook heb ik ooit twee honden gehad van verschillend ras, de een een teefje, de ander een reutje. Bij de reu heb ik vasectomie laten doen, omdat me dat het minst ingrijpende alternatief geleek; ook minder erg dan een behandeling voor het teefje. Destijds moest ik behoorlijk eigenzinnig zijn om dit bij de dierenarts gedaan te krijgen, maar in de praktijk bleek het een ideale oplossing.
Later hoorde ik van iemand dat een gecastreerde reu in een zeer verwarrende wereld leeft. Andere honden zouden op hem reageren alsof hij een teef zou zijn, terwijl hij zelf andere honden zou benaderen vanuit het idee dat hij reu is.

Het lijkt me geweldig om een duidelijk beeld te hebben van hoe een hengst gehouden kan worden zonder hem te verminken. Dus Egon, vertel....

Moniek

Esther schreef op donderdag, 17 februari 2005, 18:46:


Misschien omdat de merries daar met hun veulens in het land lopen en de hengsten op stal gehouden worden? Maar ik weet het niet en zou het ook wel eens willen weten.

Moniek
.

Trudy schreef op donderdag, 17 februari 2005, 19:36:


Hoi Trudy,

Het gaat me niet om het recept wat je nu aan Vera geeft, maar het merk wormenkuur waardoor Vera ziek is geworden, juist omdat we dan kunnen voorkomen dat andere paarden ziek worden, en het kunnen melden aan de fabrikant.

Groeten Esther

Sabrina Adams schreef op donderdag, 17 februari 2005, 20:09:


vasectomie en castratie zijn 2 verschillende dingen om onvruchtbaar te maken. vasectomie is de zaadleiders doorknippen, en het gedrag blijft dan in tact, hengst blijft zeg maar een hele man, met hele man gedrag.
Castratie tast de persoonlijkheid aan.
Kort samen gevat, een hengst die vasectomie ondergaat blijft hengst, maar maakt geen veulens. Ik denk dat er in deze nu veel verwarring is ontstaan.

Groeten Esther

Die bovenste zin ben ik nu al een aantal keer tegen gekomen en ergens kan ik me er misschien ook wel wat bij voortsellen hoor. Maar op welk gebied wordt die persoonlijkheid dan aangetast?

Groetjes Maaike

Dorien66 schreef op donderdag, 17 februari 2005, 11:46:


Heb je gelijk in.


Sorry, dat heb ik niet voor je willen bedenken. Maar je ziet toch zelf ook hoe de tendens over dit onderwerp (weer) is, zelfs op "paardnatuurlijk"?
De non-argumenten vliegen al weer om de oren, van "zo is het nu eenmaal" tot "ik ben niet rijk genoeg".

Ik vind castratie, zonder klinische noodzaak maar slechts als opportuun-culturele normaliteit, zware dierenmishandeling. Te erger omdat er in geval van paarden er met een klein beetje nadenken andere modellen voor het oprapen liggen.

Groeten, Egon