Dat gevoel van "ik moet, want anders..." probeer dat los te laten. Want wat gebeurt er in het ergste geval? Rappa wordt nog wat stijver en het paard van je man leert niks bij. Rappa gaat niet dood als je er niets mee doet! Dat zij ontevreden is met weinig aandacht betekent niet dat je heel doordachte verantwoorde buigoefeningen met haar moet doen. Ga anders pretentieloos wandelen! dan krijgt ze toch aandacht. Of ga spelen, jaag haar achterna met een plastic zakje als ze dat leuk vindt.
Het paard van je man... hij stapt er zo op zeg je, nou hoe erg is het dan feitelijk dat jij bepaald voorwerk niet hebt gedaan?
Stap af van: "Ik moet, want anders..." daar heb je echt alleen jezelf mee. Je hoeft geen deadline te halen, je hoeft je niet schrap te zetten tegen een bepaald moment, er gaat niets schokkend mis als je je heilige moeten uitschakelt.
Ik heb het met periodes retedruk met mijn werk en de paarden komen er dan soms bekaaid af. Ik maakte mij daar vroeger zorgen om want Cadiz heeft die mentale ondersteuning zo hard nodig en Buck moét dagelijks bewegen, oh... wat errug...
So be it!
Er volgen ook weer periodes dat er dagelijks gekeet wordt. Het is nu even niet anders. Dood gaan ze niet en als ik weer tijd heb kijk ik wel waar we de draad oppakken. Daarbij: van een tijdje niks hoeven wordt een paard zelden slechter...!
Zet die knop om in je hoofd: "Ik moet, want anders..." naar: "Ik kan als het mij uitkomt". Niks "want anders...".
Ooit was je aan paarden begonnen omdat je het zo leuk vond!
Warboel
