Arabesk schreef op woensdag 16 maart 2011, 22:27:


Gaat dat lukken? Kunnen we wat afspreken?

Liefs Marsha

Heel veel respect voor jouw eerlijke posts Sandra.
Leven met en willen omgaan met paarden als je er een bepaalde angst voor voelt, ligt zeker niet voor de hand. Begin van nul, ga voetje voor voetje en laat al je verwachtingen en eisen die je aan jezelf stelt los. Op zo'n punt in je leven moet je eerst je kinderlijke naïviteit en nochalance terug vinden. Doe helemaal even niets met hen (ook zonder ons zijn zij gelukkig als ze buiten en in kudde leven), of enkel die dingen die je geen angsten inboezemen. En geef jezelf de tijd en de kans om stillaan te groeien, je paarden komen je dan wel ergens tegemoet.

En toch zie je dat niet goed. Het werken aan jezelf kan je op verschillende manieren doen. Juist beweging als je veel stil zit kan goed doorwerken. Als je al een veel lichamelijk in beweging bent, doe dan juist wat met je gedachten etc.
Omdat sporten bij sommige mensen wel goed kan doorwerken kan het juist heel goed werken aan de dingen die je in het dagelijkse leven onderneemt een aanvulling zijn. Ik schreef het al eerder door disipline krijg je controle, controle over je gevoelens je denken en kan dat daardoor, beter in goede banen leiden. We laten ons teveel meeslepen en gaan te vaak mee in een bepaalde stemming. Juist zorgen om niet mee te gaan maar het zo vervormen dat het er beter van wordt. Dat heeft allemaal te maken met hoe sterk je in je schoenen staat.
Ben je er tegen opgewassen om die stap te maken. Hoe meer je jezelf kent en gevoelens kan analiseren, hoe komt het en wat kan ik eraan doen om het te veranderen.
Het ene vloeit door in het andere. Wat vinden we belangrijk in het leven waar hechten we waarde aan, Je geweten, waarden en normen. Iedereen heeft er zijn eigen gevoelens bij. Blijf bij jezelf en laat je niet meeslepen door omstandigheden.
Op wat voor manier je dan ook controle krijgt over je gevoelens, dat is bij ieder persoon anders, maar daar ligt wel de essentie. Hoe je zelf in het leven staat zorgt ervoor hoe je handeld in moeilijke situatie's, ook die oren in de nek kan je beter op anticiperen, omdat je er open voor staat, je bent zelf opgeruimd. Kan daardoor helder nuchter en doordacht nadenken, vanuit een rustige ontspannen basis.
Ik hou er over op, ik ga joggen

Cindy Helms schreef op donderdag 17 maart 2011, 8:14:

Op zo'n

Artists Way is daar op gebazeerd en het werkt. Ook zou ik misschien toch de Doctor's home cure for arthritis lezen. Een dieet verandering heeft ook heel positieve gevolgen op die rug en botjes (ook uit eigen ervaring )

Voor de rest - ik denk nog steeds dat dit een heel goed topic is met veel postieve reakties waar iedereen nog wel iets uit kan halen.

En wat de angst betreft - ik lees dat er spontaan geen angst is - alleen als je er weer over na gaat denken, dus dat knopje uitzetten.

Paarden spiegelen en die willen ook niet dat jij bang bent voor ze, mijn Maya stond er dan op zo'n moment echt geshokeerd en beledigd bij.

Er is gewoon een paardentaal begrijpen hiaat op het moment. Komt allemaal goed.

Maar vooral veel plezier ermee, ga maar lekker BBQ'en en zien wat voor maffigheden ze nu weer uithalen, want het zijn grapjassen als het op stelen aankomt.

Ook voedsel beloningen met opzet verstoppen is een leuk spelletje. Ze zijn slim.

Helaas zo slim dat mijn Maya net heeft uitgevogeld dat je het tuinhek open kan maken

Dus ik ga daar maar even achterna.

Heel veel plezier voor jullie allemaal vandaag.

terug vinden.

Sandra, ik heb bewondering voor je open en eerlijk verslag. Been there, done that....

Wat Cindy hierboven schrijft, heeft mij uiteindelijk geholpen. Ik was maar zo mijn best aan het doen, denken, denken, denken. Ik ben een denker.... Bij paarden moet je doen. Gewoon op je gevoel. Net zoals (jonge) kinderen dat doen.
Het allermooiste vind ik nog altijd kijken naar de omgang tussen paard en kind. Ik zie het bij mijn eigen dochter, ik zie het op de manege. Hele jonge kids (puppy's van 4-5 jaar) op hele grote tinkers. Of op lastige paarden. Die dan helemaal niet lastig zijn, niets uitvreten en uiterst lief en geduldig met zo'n jong ding op hun rug rondlopen. Terwijl ze in lessen met ouderen van alles uithalen.

Weet je nog mijn verhalen ongeveer een jaar geleden? Dat ik maar op de wei zat te kijken naar Liz en verder niets? Dat was goed. Pas toen ik mezelf dingen ging opleggen ging het mis.
Ik heb na de aankoop van Liz de eerste 8 maanden niets met haar gedaan. Pas toen ik vertrouwen had en rust ben ik begonnen. En toen ging het goed.

Laat het los, geniet van het kijken naar je paarden. Zij hebben het goed, ook zonder jou. En dan komt vanzelf het moment dat je voelt dat je iets met je paarden wilt gaan doen.

Het lukt je wel. Weet ik zeker.

Anita Cats schreef op donderdag 17 maart 2011, 8:49:


In mijn geval ben ik bang dat gaan joggen averechts werkt. Het is overigens niet nieuw voor me. Ik heb enorm veel aan hardlopen gedaan, smorgens voor het ontbijd... kilometers.

Mijn probleem is echter niet zelfdiscipline, want die heb ik. En nog niet zo zuinig ook niet. Ik leg mijzelf heel wat verplichtingen op.
Mbt mijn werk is dat nodig. Maar ik voer het ook door in de dagelijkse dingen. Ik denk zelfs dat dat mijn grootste probleem is.
Gaan joggen betekent dat ik dan van mijzelf vind dat ik dat minimaal X keer per week moet doen, zus en zo moet opbouwen etc en ik weet dat ik daar dan niet van afwijk, no matter what.
En daarmee leg ik mij dan dus een nieuw 'moeten' op.

Om die reden zal het voor mij niet werken. Dat wil niet zeggen dat er iets mis is met joggen. Voor veel andere mensen werkt het wel. Voor jou werkt het. Voor mij niet.
Maar je insteek is goed. Je bedoeling ook.

Beweging is daarentegen weg goed, maar in mijn geval zal ik het moeten hebben van wat vaker met de honden eruit en klussen.

Marianne Gomes schreef op donderdag 17 maart 2011, 8:56:

Heb je d'r gevangen
Ik zal eens kijken of ik er iets van kan vinden.
Doe momenteel ook tai chi, via dvd, speciaal voor gewrichtsproblemen. Lekker ontspannend ook. Dwingt me tot rust en het voelt lekker.

De chinees die de dvd's heeft ontwikkeld heeft ook een boek over voeding en artrose. Tzt zal ik mij daar ook eens in verdiepen.
Maar eerst maar mijn eerste punten aanpakken, voordat ik weer alles wil veranderen, tegenlijkertijd.
Want dat is meestal juist mijn probleem.

En ja... ik ga voorlopig eerst eens gewoon lol maken.

Stephanie Pots schreef op donderdag 17 maart 2011, 9:14:


Thanx... en bedankt voor je post
Iedereen trouwens.

Want ik ben heel blij met de ontwikkeling in dit topic, de vele meningen, adviezen, ervaringen en ideeen. Wellicht gaan hier meer mensen baat bij hebben.

ik vind het een fantastisch topic, geeft verse moed. Maar ook versterking in mijn overtuiging dat je het moeten eerst moet laten gaan en dan weer verder kan. Genieten van je paarden en in kleine stapjes weer verder komen. Want de paarden hebben geen problemen (nou ja op het ontploffingsgevaar af en toe na, maar bij die van mij kan ik dat uren vantevoren zien aankomen) maar wat ik af en toe uitstraal maakt wel problemen. Dus heb ik een mindere bui doe ik lekker niks. Komt Baby of Tyler vragen om oefeningetjes doen we ze gewoon. En verder lekker kijken hoe ze elkaar bezighouden.

Sterkte en veel plezier allemaal, Marianne

Myriam

Sinds geruime tijd lees en schrijf ik niet meer op PN.
Maar ijdel als ik ben, kon ik het niet laten toch eens terug te komen piepen.
Ik had nml een mailtje gekregen dat de link naar mijn film van Alatriste & Jossy op PN was gezet.
50 berichten later wens ik toch even een kleine reaktie teplaatsen.

Hoe is dit filmpje tot stand gekomen en wat was de bedoeling...?

Op 19 april 2010 - na een les met Avanti - vertrekt Eddy naar Jossy om Alatriste op te halen en vraagt of ik meega.
Ik had toevallig een kleine handycam in mijn wagen en heb die meegenomen.
Bij Jossy aangekomen heb ik spontaan het cameraatje aan de rijpiste opgesteld en ben ik gewoon wat beeldjes beginnen draaien.

Het filmpje is een eenvoudige registratie van 2 personen, professionele trainers met groot respect voor elkaars werk.
De beelden zijn nadien tot een sfeerfilmpje verwerkt om als souveniertje aan Jossy cadeau te doen als blijk van waardering.
Als ik dan lees welke "vermeende" inhoud er aan de beelden wordt gekoppeld, kan ik alleen maar hoofdschuddend een diepe zucht laten.

"... nog maar vier jaar oud ...".
Sorry hoor, Alatriste kon ook al 4,5 of bijna 5 geweest zijn. Ik weet het niet precies.
Alleen, hoe vaak heb ik in de voorbije jaren hier op ditzelfde forum gelezen dat je een paard mag beginnen inrijden vanaf ongeveer 4 jaar. Doorrijden is een ander verhaal ...

"Een te jong paard wat op 2 weken blijkbaar zadelmak gemaakt moet worden... Niet echt een bewijs van vakmanschap".
Waar staat geschreven hoe lang Alatriste bij Jossy heeft gestaan en hoeveel tijd het zadelmak maken in beslag heeft genomen?
Suggesties wekken om dan een mesprikje naar collega (concurrent?) trainers uit te delen getuigt wél van grote klasse, niet?

"Jossy's stijl doet me denken aan ..." & "... zo'n jong sensibel ding door de baan jagen puur op bluf ..."
Sterk inschatting om te gaan vergelijken met ene Gert van de Hof waar absoluut geen enkele vergelijking opgaat. In tegendeel, Het is een zware onderschatting, miskenning en zelfs een belediging aan het adres van Jossy Reynvoet.
Maar het is altijd weer geweldig amusant te lezen hoe beelden worden beoordeeld met volstrekt niet relevante analyses.

"Ik wilde alleen aangeven dat DIT filmpje totaal nietszeggend is."
Als het totaal nietszeggend is, begrijp ik niet dat er dan al 50 berichten lang onzin over uitgebraakt wordt.
Overigens, het filmpje IS ook totaal nietszeggend. Het is gewoon een dank-je-wel sfeerbeeld van de ene professional aan de andere.

Oh ja, dank je wel voor de taalcorrectie, mevrouw Protvaas.

Tot zover een update, altijd goed voor de sluikreclame ...
_______
Herman
"Men kan beter vertrouwen op een paard zonder
teugel dan op een mens zonder oordeel." ~
Theofrastos

Marianne Gomes schreef op woensdag 16 maart 2011, 15:51:


Oud? ik voel me helemaal niet oud. Ik ben 58, niet ouder en niet jonger en dat is prima. Ik kan sommige dingen niet meer en andere dingen veel beter. Het kan me helemaal niks schelen hoe oud ik word, ik concentreer me alleen op nu. Als ik altijd zorg dat het nu OK is dan zal de rest van mijn leven prima zijn, hoe lang het ook duurt.