Herman schreef op donderdag 17 maart 2011, 10:31:


Wat doet het dan hier?

At your service!

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Jacqueline v d Berg schreef op woensdag 16 maart 2011, 22:31:


Een paard kan heeeeeeel lang afvallen voor het echt dramatisch wordt, (mensen ook trouwens) Aangezien Carmen diaree heeft is de oorzaak voor de hand liggend. Wondermiddelen zijn er niet. Er kunnen nog andere achterliggende oorzaken zijn die je niet ziet en weet, daar is helaas niks aan te doen. Ik zou inderdaad curcuma geven. Norit is ook heel goed bij diaree. Meer zou ik niet weten (behalve mest van gezonde paarden) . Zolang Carmen nog goed drinkt is er goede hoop. Sterkte.

joop schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:12:


Nu ongeveer een jaar dat ik helemaal niet meer rijd, maar dat heeft niks met mijn geestelijke gesteldheid te maken.



In mijn geval niet, maar bij Sandra wel. Ik heb ook helemaal niks anders voorgesteld dan clickeren he! Clickeren is altijd gezellig!


Niemand zegt dat dat verkeerd is.
Maar volgens mij heeft Sandra aangegeven dolgraag weer te durven te gaan rijden en zonder angst voor mogelijke reacties van haar paarden met ze om te gaan.
Zolang je niets vraagt van een paard hoef je ook geen reacties, waar je van tevoren bang voor bent, te verwachten. Ik heb zó vaak gezien dat wanneer er op een gegeven moment niet werkelijk doordachte actie wordt ondernomen, dit er ook nooit meer van komt.

Ok, maar tóch zal je vroeg of laat een keer met de eerste stek moeten beginnen en dan ís daar die discipline omdat je ze een voor een moet potten, want het moet klaar voor ze volledig in blad staan toch?

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Stephanie Pots schreef op woensdag 16 maart 2011, 19:06:


Dit is tweestrijdig? Je vindt Eddy goed, en je hebt Liz eerder thuis omdat je niet meer met Eddy door 1 deur kunt? Wat is er mis gegaan, je leek zo mooi op weg in de berichten die je hebt gepost!

Prachtig topic, fijn zoals er respectvol wordt gecommuniceerd. Ik kan er niet veel meer aan toevoegen. Chapeau voor iedereen. Aan Sandra: je probleem onderkennen en het op papier (of je monitor) zetten is de eerste stap in de goede richting.

Ga lekker wandelen met je paard en vraag vooral de eerste tijd, jaren, geen dingen van je paard waar zij een hekel aan heeft, dus geen inbuigoefeningen. Dat komt misschien ook wel weer, maar niet voordat je angstloos met haar om kunt gaan. Ik geloof er helemaal niets van dat een paard er slechter van wordt als je kilometers met haar maakt door het bos heen, dus voel je ook niet schuldig dat je niet gericht aan die stijfheid werkt. Geniet zelf, dan geniet zij ook en door ontspanning komt heel erg veel vanzelf goed!!

Goede zelfreflectie heb je

Naar mijn idee rijdt Jossy erg netjes, de meesten hier zeggen dat ook. Eddy rijdt ook netjes maar bij hem lijkt het alsof hij meer druk zet dan Jossy doet.

Als Alatriste 5 is, dan heeft niemand hier gezeurd. Het leek alsof hij vier was, daar werd op gereageerd.

Mijn prangende vraag blijft wel nog altijd: waarom is dit paard door Jossy ingereden? Ik begrijp dat het paard van Eddy is. Waarom zou je in godsnaam je eigen paard door een ander laten inrijden en het korte (of lange) tijd in een nieuwe omgeving zetten. Niet leuk voor het paard en in deze situatie niet nodig omdat Eddy zelf paarden van anderen inrijdt en dus niet afhankelijk is van een ander omdat hij het zelf niet kan? Waarom? Ik begrijp daar echt niets van.

Groet,
Clara

Cindy Helms schreef op dinsdag 15 maart 2011, 9:54:


Wat een goed filmpje. Moet iedereen zien en moet de wereld over. Wat een mishandeling, mensen doen rare dingen

Groet,
Clara

joop schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:34:


Ben vanochted begonnen met de curcuma.
Norit (actieve kool) hielp al niet meer, alleen de eerste dagen had het effect, daarna niet meer. ben er nu mee gestopt.

ben zelf ook al 6 kilo kwijt in anderhalve maand nu van de stress

Piet schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:38:


je kan dus bevestigen dat het leven als je niet paardrijdt ook heel leuk is

Ik beveel Sandra aan zich af te vragen of ze dat echt wil. Hoe kan je nu iets willen waar je op dit moment schrik van hebt. Als ik bang ben om op mijn paard te gaan zitten ga ik er echt niet op zitten hoor. Dat zou ik helemaal niet willen. En als ik bang ben ga ik lekker aan de andere kant van het hek staan, ik wil helemaal niet bij de paarden staan als ik bang ben. (al komt dit met betrekking tot koeien eerder voor dan met paarden)


en wat dan nog?


Maar dat maakt toch niks uit? mijn koffie is toch nog steeds heerlijk, nu op dit moment. Waarom zou ik me druk maken over mijn geraniums als ik net lekker koffie zit te drinken?

Clara van der Horst schreef op donderdag 17 maart 2011, 11:49:


Met Rappa
Da's stap nummer 1000.

Haha, ik begrijp je insteek wel hoor. Gewoon bij het begin beginnen.
Dat wandelen bij rappa eerder een eindpunt is (als het ooit ervan komt... ben al zover dat het niet eens nodig is voor mij... ze is meer tevreden in de veilige wei want de buitenwereld is levensgevaarlijk volgens haar) kun jij niet weten,

Maar ik ben ook blij met dit topic en blij op de manier waarop er deze keer wordt gediscussieerd.
Letje laat veel wijsheid zien, maar ik begrijp ook Piets insteek.
In feite liggen ze helemaal niet zo ver uit elkaar, denk ik.

Overigens zie ik ook kostbare bijdragen van anderen. Ieder handelt vanuit de eigen wereld en Anita, jij doet mij een beetje denken aan mijzelf vroeger. (toen ik nog veel aan sport deed en veel hardlopen)
Denk dat ik zelf nu meer aangetrokken wordt door mening van Letje en Piet.

Deze week doe ik niets bijzonders. Alleen even spelen en paarden klieren in de wei.
Ik heb besloten dat het hele moeten bij Rappa doorgestreept wordt. Af en toe wellicht een leuke veilige clickeroefening als we er zin in hebben.
Gym is beter, maar niets doen nog altijd beter dan kapotgereden worden, zoals voorheen.

Silja ga ik wat meer aan echtgenoot over laten
Er zijn plannen voor een nieuw paardje, 16 jaar en braaf en volledig verkeersmak, zonder trauma's, heel wijs ding, koudbloed, en wellicht is dat een mooi projekt om mee aan mijn eigen probleem te werken
Te beginnen met een erop zitten in de wei. stilstaand. Yes (voor mij dus clickblokje chocolade*)

En de hele ratteplan over verplichte beweging, gymnastisering etc en al die andere dingen die ik dringend moet kunnen, schuif ik eens ff in de diepvries.
Denk dat mijn paarden me dankbaar zijn. Ze vonden er toch al geen hol aan.

joop schreef op donderdag 17 maart 2011, 10:54:


Fijn te lezen Letje, maar zo kwam het in diverse posts niet over. Reuzeblij voor je want dit is echt de enige manier. Elke dag is 'the present' dus een geschenk.!

Fijne dag Marianne ( die bijna 59 is, nog even en dan Taaaart ...!)