Na verscheidene korte ritjes buiten, een aantal langere wandelingen en korte trainingssessies (is de rem er nog wel, e.d.) in de bak zijn Lily en ik weer op pad gegaan. Mijn vriend is ook meegegaan en liep met Kim. Kim was overenthousiast en kwam ogen te kort. Ze kon het niet laten af en toe stil te blijven staan en even gek te doen, steigeren en met haar hoofd schudden. Daarna liep ze weer rustig aan een doorhangend touwtje mee. Kim moet je in zo'n geval even laten hupsen, dan kan ze er weer een tijdje tegenaan. Kim moest en zou voorop en hield er een flink tempo op na. Ik gebruikte die afstanden door af en toe met Lily te gaan draven. Kim is erg moedig geworden, echter de bocht om en Lily uit het oog verliezen was toch wel eng......
Lily stapte er over alsof ze nooit anders gedaan heeft. Rustig maar oplettend en goed te sturen. Ze draafde aan een losse teugel, ondertussen geinteresseerd rondkijkend en toch onmiddellijk reageren op "walk" om weer in stap te gaan. Op een gegeven moment dook achter ons een brommer op met een irritant geluid. Lily vond dit niet zo leuk en begon te trippelen. Toen ze in de gaten had dat de brommer gewoon langs kwam rijden, was er niets meer aan de hand. Later kwamen er nog drie motoren langs. Ik heb haar laten stilstaan in de berm en laten kijken. Ze bleef rustig staan.
In een weiland stonden twee gitzwarte ponys. Eentje daarvan overduidelijk een hengst en zeer geinteresseerd in Kim. Kim begon lichtvoetig op de plaats te draven, met overdreven gebogen hals en vond het maar wat interessant, die knappe zwarte vreemdeling. Lily deerde het niet zoveel, die was meer met Kim haar vreemde verrichtingen bezig.
Het nieuwe fietspad blijkt een goede conditietraining te zijn. Hij loopt op een gegeven moment 1 meter lager dan de weg en wordt gekruisd door vele toegangswegen naar de landerijen. Bij elke toegangsweg stijgt het fietspad naar het niveau van de weg. Hier gaan we dus vaker naar toe, goed voor de slanke lijn.
Onderweg volgde het probeem van nodig moeten plassen van een tweebener. Handig als je vierbenige vreetkoppen hebt. Kim en Lily gewoon losgelaten. Geen haar op hun hoofd die eraan denkt weg te lopen. Hun hoofd weer omhoog krijgen was wel een probleem. Lily heeft de neiging zich aan het gras "vast te vreten". Hier helpt een zachte por in haar zij, waarop een verontwaardigde blik volgt. Snel teugels korter en DOORLOPEN.
We zijn ruim twee uur onderweg geweest. Kim kon het verbazend goed volhouden met haar korte beentjes. Ze heeft inmiddels wel door dat ze zich beter gedeisd kan houden en niet steeds op de plaats te draven en teveel gekke dingen doen, want de wandeling kan wel eens langer uitpakken dan gedacht. Kim is nu vier jaar en ze is weer in staat haar verstand te gebruiken. Vorig jaar hebben we een aantal maanden niets met haar gedaan omdat ze het gewoon niet aankon zich te gedragen door haar puberaal gedrag. Ik moest haar te vaak corrigeren, dat was gewoon niet leuk meer. Nu gaan we gewoon daar door waar we gestopt zijn.
Al met al een heerlijk ontspannen lentewandeling!
Binnenkort komt mijn trainster weer langs en gaan we kijken of Lily toe is aan galopperen. Draven gaat erg goed, Lily heeft geleerd op een zacht geluid aan te draven, een rustige snelheid aan te houden en is onmiddellijk weer in stap te krijgen met "walk". Halt houden gaat ook goed, alleen op zit. We zullen zien!
Monique
Warboel
