Zit ik zo na te denken.... trailerladen is eigenlijk ook vakwerk he?

Ik heb geluk gehad met Catcher, dat ik toen Conrad van Pruijssen als trainer had!
We hebben samen afgesproken om 1 hele middag er voor uit te trekken om alleen maar trailerladen te trainen en oh... boy, wat ben ik nu achteraf blij met dat besluit!

Conrad had me verteld dat als je 2 uur oefent op de manier zoals ik het eerder in deze draad beschreven heb, dit voldoende is voor de rest van paardmans leven en het is dus ook écht zo.

Nu moet ik zeggen dat Catcher als veulen meermaals in de trailer heeft gestaan... naast z'n moeder naar de keuring, daarna naar ons, terug naar de fokker en 1,5 jaar later weer terug naar ons. Was nooit een probleem.

En tóch wilde ik het gewoon goed bevestigd hebben. Gewoon extra tijd eraan besteden zodat ik zeker wist dat 'n trailer nooit een probleem zou opleveren.
(Mede ook omdat na z'n castratie, waarvan ik erken dat ie natuurlijk ook helemaal van slag af is geweest, gewoon NIET te laden was vanaf de kliniek. Na een sedatie hebben we hem er uiteindelijk op gekregen, maar zó wil ik geen paard moeten vervoeren.)

En precies zo is het ook gegaan. Na deze grondige training kon Conrad hem zelfs zo vooruit de trailer insturen.... en Catcher bleef net zolang staan tot Conrad hem zei dat hij eruit kon komen. Ging perfect. Zelf kunnen we Catcher ook op normale wijze laden, nog steeds geen probleem.

Eigenlijk is er maar 'n klein dingetje voor nodig om ervoor te zorgen dat 'n dier niet meer goed te laden is he?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Wil schreef op woensdag 23 maart 2011, 20:39:


Gek genoeg is ze altijd blijven laden, zelfs na die dingen.
Het is nooit een onoverkomelijk probleem geweest. Het ging niet altijd makkelijk en soms moesten we behoorlijk inventief zijn, maar ze stond er wél altijd op. En ze was nooit gestresseerd onderweg.
(Zo hebben we haar ooit met een man of 4 zowat opgepakt en de trailer in gedragen. Ieder om de beurt een been genomen en verplaatst en zo richting de trailer. Paard was toen net geopereerd en nog behoorlijk zwaar gesedeerd blijkbaar want ze liet het gewoon gebeuren. )
Idioot genoeg is het pas echt een probleem geworden, toen ze eens ergens heen moest en het persé op z'n NH's moest. Ik kon al op voorhand vertellen dat dat niet zou werken.
En sindsdien wil ze dus echt niet meer.

En wát was toen dan precies die 'N.H.' methode?
Wat was er anders aan als je vóór die tijd deed?

Wil.

Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.

Ans Jondral schreef op woensdag 23 maart 2011, 20:52:


Ans lees wat je schrijft ...... eigenlijk geloof jij niet dat het "zo" gaat lukken.
Ik lees wel eens dat paarden erg gevoelig zijn... spiegelen... (+haar trauma natuurlijk, en dat is volgens jou niet het probleem..)
Myriam

Continu druk op haar halster houden en dan lossen als ze toegeeft.
Dat werkt dus niet. Ten eerste geeft Pête niet snel toe en heeft eerder de neiging om daar tegen te gaan vechten. En je wint dat simpelweg niet van haar. (Tenzij je Cindy heet en 2 uur geduld hebt. )
Ik vermoed eigenlijk dat ze daarom zo flipt op druk op haar hoofd. Want ik heb haar dat tervoren nooit weten doen.
Ik pas zelf ook altijd heel erg op met die methode en gebruik het pas als ik denk dat ik kan 'winnen'.
En ik mocht geen zweep gebruiken van die mens.
En als er nou 1 manier was waarop ze het altijd wel deed... Niet dat je haar echt moest slagen, maar ze ging altijd beter op een drijvende hulp dan dat je aan haar hoofd stond te trekken.

Ans,

plaats je morgen een filnpje?
Ik wil het ook graag even zien.
Ben benieuwd en ik wil ook wel eens advies geven maar beelden geven zoveel meer info dan tekst.

*******************
Eva Saegerman
clickertraining.be
paardentaxi.be