Eva Saegerman schreef op vrijdag 25 maart 2011, 15:13:
> Had ik moeten doorgaan, of vinden jullie veiligheid op de eerste plaats
> komen?
Altijd je veiligheid Eva, dat is nummer 1.
Ook ik heb hier ervaring mee, merries die zich op dat moment gedragen als een hengst.
Zich mooi maken, staart omhoog, dansen, prachtige nek erop....
absoluut geen aandacht voor degene die op hun rug zit! Dat is het gevaarlijke.
Die merries zijn kennelijk alleen maar te hanteren als ze drachtig zijn.
Althans: het specifieke geval wat ik zelf heb meegemaakt.
Deze merrie was onvoorspelbaar, en kon ook behoorlijk exploderen.
Zonder aanwijsbare reden in ieder geval. Ze heeft een vriendin van mij een keer dwars door de rijbak gegooid, die viel met haar hand op het schriklint en heel gelukkig is het bij een diepe snee gebleven. Klein stukje verder en haar duim had eraf gelegen.
De
DA een keer gebeld omdat ze kennelijk iets in haar oor had.... wat wij niet konden zien maar er wel moest wezen gezien haar gedrag....
DA onder de voet gelopen en wederom diezelfde vriendin dwars door de afrastering heen gegooid.
Weer door stroomlint, in alle consternatie heeft ze m'n vriendin op de knie geraakt waardoor dat beschadigd is. Niet gericht gemept... want dat deed ze niet.
Maar p.o. tijdens een wilde sprong of zo gebeurd. We hebben het niet gezien, zo snel ging het.
De derde keer was bij de paardentandarts. We hadden geen stress, want ze liet zich altijd prima en probleemloos behandelen. Deze keer niet!
Als een duivel stond ze ineens loodrecht overeind, al klauwend met haar voorbenen naar de goede man. Het scheelde echt helemaal niets! Die man is zich rotgeschrokken en wilde haar niet verder behandelen....
+ Het gedrag wat jij beschreven hebt.... + nog een paar keer niet voorwaarts willen, maar dwars tegen het been en dan dus maar achteruit gaan.... En wij dachten: OK... wil je achteruit? Dan ga je ook achteruit. En pas stoppen als de ruiter dat aangeeft.
Niks...... na 25 rondjes achteruit wat ze het nog niet zat hoor... dus dit paard heeft gewoon 'gewonnen'. Op zulke momenten, hengstig of niet, zijn ze gewoon onberekenbaar. Zo extreem kan het dus zijn. Eenmaal zo'n maand of drie drachtig kon je geen rustiger en betrouwbaarder knuffelkont vinden als zij.
Ik heb haar toendertijd hiervoor verkocht hoor. Ik vond de gegeven waarschuwingen wel voldoende eigenlijk. De nieuwe eigenaren kochten haar als fokmerrie en daar was ze qua gezondheid, bouw en afstamming ook heel geschikt voor.
Wil.
Zeepaardje: embryo dat het verder verdomde.
Warboel
