Ik ga nooit meer achter een paard aan.
Het is al eerder geschreven, ik ga zodra er iets, van mij af gebeurd, iets wegdraaien, is het extreem van me weg maak ik me kleiner. En heb uiteraard altijd wat lekkers. De nuanes lichaam kunnen nihil zijn bij goed getimed hoeft een ander niet eens te zien wat er gebeurd was. Maar dat hoeven we jouw toch niet te vertellen Piet

.
De eigenaar van de merrie was er wel eens "jaloers" op dat ze voor mij nooit meer wegliep. Ze is helaas nu weg, kon er alles mee

. Ben nu met een gevoelige E pony bezig, en verwen haar mateloos, als ze alleen maar naar me kijkt krijgt ze al wat lekkers. Ze loopt naar waar ik ben.
Ik ben er trouwens om de dag. Hoe gaat dat bij jullie, hoe gaat je vader er mee om, en hoe vaak kom je er zelf? Kan me voorstellen dat als het niet regelmatig geoefend wordt/ paard in handen is, het ook niet geroutineerd gaat, of is er iets veranderd....?.
Heb vandaag met de pony aan de lange lijn, met longeerzweep staan zwaaien, vorige keer zwaaide ze, en zei oke ik ga weer. Vandaag zette ze elke keer weer een stap naar "ons" toe, click etc. Ik kan nu ook lichtjes knallen

zonder vluchtgedrag.