Heel veel sterkte met dit verlies.

Het kan soms heel snel gaan, is mijn ervaring. Ben op een vergelijkbare wijze een hond van net 4 jaar aan kanker kwijtgeraakt.

Hoewel je er niet bij was toen ze stierf, ben ik ervan overtuigd dat ze weet hoeveel je om haar gaf.
Zelf heb ik de ervaring dat, als je het verlies eenmaal een klein beetje verwerkt hebt, gaat merken dat je hond niet weg is. Mijn hond die me zo plotseling is ontvallen, staat op moeilijke momenten trouw aan mijn zijde. Op de meest onverwachte momenten voel ik opeens haar kop onder mijn hand ... (Misschien is dat alleen een gevoel, maar voor mij voelt het heel echt.)

Lieve groeten,

Els.

veel sterkte x

Kom net van de DA, ik moest ze nog zien.
Heb afscheid genomen, ze lag er zo vredig bij. een laatste knuffel.
Ik mis haar zo.
Het is te stil in huis, ben vanavond zonder haar naar de paarden geweest.
De stalkatten konden eindelijk op hun gemak eten, zonder Luna die hen probeerde weg te jagen zodat zij het katteneten kon pikken....
Mis mijn maatje.

Dank voor de lieve reacties.

Nils Vellinga schreef op maandag 18 april 2011, 20:28:


Dat is zo.
Zowel een paardje dat er weg was gegaan voordat ik er kwam, dat er de hele winter gestaan had, als de paarden die weg zijn gegaan toen ik er was, als de paarden die er zijn gekomen nadat wij er weg waren en er nu nog staan, zijn besmet en zijn vreselijk mager en zien er belabberd uit.
Ze zijn allemaal verwittigd nu en hebben zover ik weet actie ondernomen. Dat ze veel te lang gewacht hebben is een feit en dat er totaal geen weidebeheer was is ook een feit.
Had ik het geweten op voorhand......

Ik vernam uit goeie bron dat jij een vriendje hebt die steen en steenhard kan werken.
Misschien is het een idee hem een spade te geven ...?
In het beste geval heb je in no-time een poel!

Koen

Jacqueline v d Berg schreef :


He verdorie, wat verdrietig voor je, en ook nog zo onverwacht.
Heel veel sterkte van mij!

Groetjes, Pien

joop schreef :

Grappig (hoewel het eigenlijk allesbehalve grappig is) dat jij deze ervaring ook hebt bij paarden met een stalverleden. Hier idem dito!



Mijn hond kun je een rauwe biefstuk voor haar neus neerleggen, zij zal het bewaren totdat wij (haar roedel) compleet en dus thuis zijn. Tot die tijd raakt zij het niet aan. Zelfs haar geliefde stinkbotje (pensstaafje) laat ze naast haar mand liggen totdat wij thuis komen.

Groet, Pien

Ilse, zoek je dit filmpje?

http://www.youtube.com/watch?v=_6yLEdr2EOM&NR=1
http://www.youtube.com/watch?v=fql-xsofeg0

En deze is ook gaaf:

http://www.youtube.com/watch?v=o9HMeY69Wvw

Groetjes, Merel

Hè joh, wat akelig allemaal. Heel veel sterkte met het gemis van je maatje..

Spirithorses schreef op maandag 18 april 2011, 23:02:

Nee Pien, je hond weet gewoon dat rauwe biefstuk eerst moet versterven voor dat je het eet. Je hebt gewoon een culinaire smulpaap.
En als je haar een penslap voorschoteld ipv een stinkstokje dan hoop ik voor jou dat die niet meer naast haar mandje ligt wanneer je thuiskomt

Ilma Meijer schreef op maandag 18 april 2011, 23:11:


Hahahahaha....

Ach wat waardeloos... Veel woorden heb ik er eigenlijk niet voor en opbeurende woorden kan ik al helemaal niet verzinnen. Soms is het gewoon helemaal niet goed. Heel veel sterkte!

Wat een naar bericht Jacqueline. Sterkte!

ach Jacqueline, wat erg. ik begrijp dat je er het hart van in bent. Ik wens je veel steun om door deze periode te komen. Hou vast aan alle leuke herinneringen, die blijven voor altijd.
Ik mis mijn Shiva ook nog heel erg, maar ben vooral dankbaar dat ik zo'n lieve hond heb gehad. Ik wil maar zeggen dat het (intense) verdriet slijt en dat er iets anders voor in de plaats komt.
Veel sterkte voor jou en je gezin.
Katrien

Gisteren de eerste TREC van dit seizoen, in Zeijen (boven Assen). Een 1-daagse (alleen T1 en T2) bij prachtig weer en op een leuke locatie.
De POR van een krappe 12 km was goed te doen voor iedereen om er weer in te komen, het PTV-parcours was leuk divers van samenstelling, met een paar echte uitdagingen.
Nils, Vivian en ik hebben in equipe gereden en dat is ons goed bevallen: geen enkele post gemist en op de 4 trajecten totaal slechts 11 strafminuten!
Toch had Nils niet echt z'n geluksdag: na eerst gezeur over het ontbreken van een stuk entingshistorie (klinkt bekend Suzanne?) mocht hij uiteindelijk wel HC starten, maar in de PTV kneuzde hij zijn ribben aan de zadelknop van zijn westernzadel onder de laaghangende takken (en hij deed het zo mooi, in volle galop zelfs!).
Marsha was er ook met Bart. Wat is Bart "live" groot! En deze 2 kanjers gingen met de overwinning in de T2-solo aan de haal, en dat met een zeer hoge score!
Vivian mocht voor het eerst écht starten en deed ze dan ook gelijk goed: ze reed met haar Victor de eertse prijs in de de T1-equipe (de grootste klasse met 24 deelnemers).
Dus (nog?) weinig PN-ers, maar ze lieten wel een mooi visitekaatje achter (zoals Nils het formuleerde): bitloos, spoorloos, ijzerloos, maar alles behalve hopeloos!