Nils Vellinga schreef op vrijdag 22 april 2011, 23:59:


Ze zitten erin! Achter gaat het nu hard met verliezen van de zool. Voor wacht ik nog steeds af. De kwartierbogen zitten daar ook weer goed in.
Voor de wedstrijd heb ik er 2 weken niks aan gedaan, zodat ik zeker wist dat hij goed zou lopen. Misschien een kromme redenatie, maar hij liep goed!


Klopt de steunsels zijn eigenlijk niet te onderscheiden van de zool. Maar ze zijn zo hard, dat ik er nagenoeg niks van weg kan snijden. Waar inmiddels de zool naast verdwenen is, heb ik wel weggesneden. En probeer gelijk een stukje verder te gaan.


Ik weet nu ook zeker dat er nog een lap straal af zal vallen!


Dat merk ik. Gelukkig staat hij weer dag en nacht op 't gras. Dat helpt 'm wel. En grind, ik heb een puinveldje in de buurt. En op 't pad bij ons ligt zo her en der een hoopje grind.


Thnx!


Ik ben er trouwens van overtuigd dat de echte bekapper er straks heel wat mee kan en dat het zeker op zal knappen.

Liefs Marsha

Christel Provaas schreef op vrijdag 22 april 2011, 16:24:


Juist niet. Voor mij als mens zijn het allemaal "paarden".


En juist dat is antropomorfisme. Een kat die een muis doodt, een paard dat een ongewenst individu uit een kudde verjaagt, heeft allemaal niks met "like" of "dislike" te maken, maar met het vergroten van de kans op voortbestaan van de juiste genen. Niet dat die dieren dat bewust doen natuurlijk.


Wij hebben er ook zo eentje. Punt is dat het onvoorspelbaar is. Paarden hebben nou eenmaal aangeboren gedragsprotocollen, die duidelijk verschillen naar gelang geslacht. Een ruin is geslachtsloos, gedraagt zich niet als hengst, niet als merrie, en is zo'n beetje ongedefinieerd. Kom niet aan met "er zijn ook ruinen die dekken" want ik heb het niet over dekken, maar alle bijbehorend gedrag en dat heb ik nog nooit bij een ruin gezien.

Frans

Frans Veldman schreef op zaterdag 23 april 2011, 9:48:


Onzin. er bestaan geen "juiste" genen.
Alle genen zijn gelijk, maar sommige zijn gelijker dan andere

Peter Donck schreef op vrijdag 22 april 2011, 16:07:


Ja ja, maar je krijgt natuurlijk juist geen uitbrekers als ze gewend zijn aan een vaste kudde en daar happy in zijn. Hoeveel merries heb je? Kan hij daar niet gewoon een paar van krijgen die hem ook leuk vinden?


Hmmz ik heb zo'n vermoeden dat dat hormoongedoe een non-issue wordt als je hem een paar merries geeft. Die Khani van mij zou ook een opgefokt sujet zijn geweest als hij Haris niet had, dat weet ik wel zeker. Nu is het echt een onwijs tof en betrouwbaar dier waar ik echt super mee kan buiten rijden, het is makkelijker dan met de merries hoor en last van zijn hormonen heeft hij echt niet. Die hormonen van hem maken hem juist dapperder, beslist niet lastiger. Logisch toch ook wel, hij is blij met zijn merrie en wordt niet frusty gemaakt door merries die hij wel kan zien en mee kan krabbelen maar niet kan dekken.

Het heeft even tijd nodig, maar ik weet haast 100% zeker dat het een totaal ander paard is geworden als hij een half jaar in een vaste kudde staat en hij er vertrouwen in heeft dat dit zo blijft.
--
Ilona

Ilona Kooistra schreef op zaterdag 23 april 2011, 9:56:


Het duurt normaal gesproken maar 6 weken tot 2 maanden tot aan stabilisatie.
Maar dat schrijf ik hier ook alweer niet voor de eerste keer.

Eind april, begin mei is uiteraard niet de beste tijd om sociaal met paarden te rommelen. Dat lukt het best rond november. Natuurlijk geen hond die zich daar wat van aan trekt, daarom mislukt er ook zo veel.

e m kraak schreef op zaterdag 23 april 2011, 10:11:


Er zijn vást nog wat ménsen die het zich aantrekken Kraak.

Myriam

Een kat die een muis doodt, een paard dat

Waarschijnlijk staan 'like en dislike' niet los van allerlei biologische, genetische en andere op overleving gerichte factoren. Dus geen of/of, maar en/en.

En de theorie over het voortbestaan van de juiste genen is een van de mogelijke interpretaties.

Moniek

Myriam schreef op zaterdag 23 april 2011, 11:27:


Inderdaad, maar ik ben dan ook geen hond...

Moniek

Vandaag dacht ik ik probeer het gewoon.
Vorig jaar dacht ik al naast de fiets zou goed zijn voor Jelle, maar ik dorst het niet.
M'n voeten raken de grond niet en ik dacht als hij opzij springt lig ik naast de fiets en ik ben ook geen 18 meer je valt niet meer zo soepel
Jelle word volgende maand pas 5, dus ik zit er nu af en toe 'n half uurtje op, stappen en af en toe 'n drafje, dus dat is geen werken voor hem.
Nu ze 2 uurtjes per dag op het gras lopen en straks langer, maak ik me toch 'n beetje zorgen, Jelle behoord toch tot het ras wat eventueel gevoelig kan zijn om bevangen te worden.
We wandelen ons suf , maar dat is ook geen werken.
Ik ben blij dat ik de stap gewaagd heb, het ging goed, beetje onwennig nog voor ons beiden. Stappen is moeilijk gaat je fiets van wiebelen en wilde Jelle af en toe achter de fiets kruipen. De draf ging hartstikke goed, Jelle bleef netjes naast de fiets.
Natuurlijk houden we het wandelen er ook in, veel's te gezellig.
Fijne paasdagen allemaal en geniet van dit mooie vroege zomerweertje, ofschoon van mij mag er af en toe wel 'n buitje vallen, je stoft de weg zowat af . Groetjes Rini

2011 en we zijn nog maar april, komt helemaal goed met dat voornemen
Amaroc werkt nog steeds ontzettend graag en met volle overgave (niet meer te ontkennen dat daar veel hout in zit) (is misschien ook wel een beetje streng voor zichzelf, maar hey look who's talking), maar is zoveel meer ontspannen dan vroeger. De bom explodeert niet meer zoals vroeger, noch maakt hij me nog zenuwachtig zoals hij dat vroeger kon (en ook omgekeerd uiteraard).
Het lot of niet, maar ik geloof er toch steevast in, net nu alle puzzelstukjes in elkaar komen te vallen heb ik ook de kans gekregen om les te krijgen van Bent Branderup door Jossy Reynvoet
Aangezien ik door Jossy begeleid wordt op de Jossy's BB manier, lijkt me dat we eindelijk stap voor stap verder komen (al gaat Amaroc soms sneller dan ik ) fysiek en mentaal.
Toen ik bijna 7 jaar geleden nou net dat doel van hoog niveau klassiek rijden voor ogen had, werd ik geconfronteerd met heel veel hindernissen en kwam ik steevast met 2 voeten op de grond door mijn paard. Het is niet omdat je een Spanjaard hebt, dat dat vanzelf sprekend is. En nu ik al die hoge verwachtingen heb laten varen en terug onderaan begonnen ben ... neemt mijn paard me mee in een geweldig avontuur.
Ik ben benieuwd waar hij ons uiteindelijk naartoe brengt, maar ik vertrouw volledig op hem ... en niet alleen op hem

Waarom doe je geen lange teugel werk met hem? Stap, draf, schouderbuiten ed kan je ook allemaal buiten. En voor je het weet heb je heel veel km's gedaan. Goed voor de conditie Persoonlijk doe ik dat liever dan ernaast fietsen.
Maar idd, zonder gedegen beweging hebben veel paardentypes de neiging te dik te worden eenmaal volgroeid.
Geniet er lekker van!

Cindy Helms schreef op zaterdag 23 april 2011, 14:31:


Deed ik ook wel met hem, maar inderdaad te weinig.Hartstikke leuk hoor maar heb daar te weinig ervaring in. En ja zeker goed voor de conditie . Dan merkte ik terwijl ik zoveel beweeg dat op dat gebied mijn conditie nada is. Net zoals bij hardlopen word al moe bij de gedachte . Dan fiets ik weer liever.

Nou, van mij ook... Erg frustrerend. Ik zie en hoor nu letterlijk de regen (en het onweer) zo'n 3km naar het westen. Vol hoop kijk ik naar de buienradar... maar het gaat de foute kant op