wow wat veel reacties weer.
Eerst even iedereen bedanken voor de lieve reacties en leuk dat ik alegrio(of hoe was het ook alweer
) heb kunnen inspireren.
Even speciaal voor Piet... Het klinkt misschien alsof ik veel heb overgeslagen, maar dat is niet zo hoor.
Ik heb eerst het paard naast een opstap laten staan en ben op het zadel gaan hangen. Niet meer dan dat (ben tenslotte meteen na het openen van het topic daarmee begonnen)
Daarna alleen erop gezeten. Stil staand,
one rein stop geoefend etc. Van daaruit, weer dagje later, paar stapjes gestapt.. etc etc.
Dus niet zo snel als je misschien denkt. Verre van... menig had mij voor gek verklaard.
En dan de buitenrit. Ik had gewoon het gevoel dat het met dit paard kon. Zonder meer. Maar ik dacht... ik loop met haar naar de straat, kijk hoe ze reageert en als ze rustig is en ik durf het aan, stap ik op. Als het onveilig voelt, stap ik weer af. Heb ik ook tegen mijn man gezegd... ik weet niet of ik rij... misschien loop ik ernaast.
Maar ze was rustig op de weg en toen ben ik erop gestapt. Maar die paniek die dan even ontstaat, is meer een reflex/gewoonte/paniekstoornis.. whatever. Ik heb mijzelf steeds voorgehouden dat ik gewoon af zou stappen als het te ver ging.
Ik zat dus wel buiten mijn comfortzone (en dat is nodig om te leren) maar zou mijzelf zonder meer toestaan om op te stappen.
Maar die paniekreactie ging erg snel over. Daarna was het nog een beetje spannend en toen ging het al heel erg snel goed. En op een moeilijk stukje, waar paard even wat bang werd, merkte ik dat ik gemakkelijk de leiding overnam. Toch het stuk rij-ervaring wat dan weer terug komt.
En nu rij ik dus beiden paarden regelmatig in de wei, maar ik ga niet alleen naar buiten en ik stap alleen , ook in de wei(behalve bijdraven tijdens de buitenrit, maar ook pas toen ik daar klaar voor was... tot die tijd wachtte frans steeds)
Ik werk nu alleen aan mijn zit en aan stukje basis, vooral bij silja, die eigenlijk niets kan.
En dat gaat goed omdat ik weet dat beiden paarden veilig zijn.
Rappa is een ander verhaal. Met haar doe ik wel oefeningen, maar dat ze niet hier blijft is een beslissing die zeer overwogen is genomen. Rappa dient weer te bewegen, liefst in training te gaan, omdat ze juist door haar gebrek in de wei geen poot verzet, dik en verschrikkelijk sjaggie wordt.
Natuurlijk moet de training aangepast zijn (lange teugel werk oa), maar die moet, eenmaal op gang, zomer en winter doorgaan. Anders ben ik in de winter weer terug bij af.
Afgelopen winter was een ramp. Ze stond de hele winter alleen maar bij de stal, ongeacht wat de andere paarden deden, wilde niets en was stront en stront sjagrijnig, ook tegen de andere paarden.
Met voertijd heb ik haar regelmatig behoorlijk de wacht moeten aanzeggen, want ze was bijzonder agressief naar de andere paarden toe.
Nu het weer weer beter is, loopt ze wat meer, maar bij lange na niet zoveel als de andere twee. Ze staat meestal alleen, bij de stal.
En zoals gezegd... dat valt te veranderen door ermee te gaan werken. Maar in de winter zijn we dan weer terug bij af, terwijl de fokster de mogelijkheid heeft dit paard zomer en winter bezig te houden.
En het zijn mensen die ook met haar karakter overweg kunnen. Goede mensen, die echt alleen het beste voor hebben met het paard.
Ze blijft overigens van mij.
Maar ik kan haar hier, met 4 maanden sneeuw en ijs, zoals afgelopen jaar, absoluut niet bieden wat ze nodig heeft. En dat gaat ten koste van het paard.
Warboel
