LisetteThijs schreef op dinsdag, 22 februari 2005, 13:30:
> Beste mensen, leuke site is dit. Ik hoop dat jullie tips voor
> mij hebben hoe ik beter met mijn Haflinger om kan gaan. Het is
> een 12-jarige merrie, ik rijd recreatief met haar. In de omgang
> Is het wat om eens een tijdje met haar te lopen? Hoewel ik dan
> weer dezelfde problemen heb als ik er weer opstap vrees ik.
> Bedankt voor jullie hulp vast!!
> Groetjes Lisette
Lisette,
Welkom in de wondere wereld van de merrie-nukken ! Vooreerst enkele vragen. Dat paard waar ze bijstaat in de weide, staat ze daar al lang mee samen ? Hoe is haar interactie met andere vreemde paarden ? Hoe reageert ze bvb als ze andere paarden onderweg tegenkomt of passeert in de weide ? Dat moet je eens goed observeren. Het toeval wil dat ikzelf ook een 12-jarige haffie heb. Mijn Donna. Een schat van een beest (voor mij toch). Zij is in tegenstelling tot jouw paard WEL de baas in het kot ! Ze is niet aggressief of zo naar andere paarden toe, maar ze maakt wel duidelijk wat ze wil, en dat de rest naar haar pijpen moet dansen. Het is echt een merrievrouw van daden, niet veel woorden DADEN ! Zo van ik zeg het maar één keer. Wat niet luisteren ???? Trap, sjot, whiieehiiieee. Alle paarden hebben dan ook heel veel ontzag voor deze kleine dikke haffie ! Als ze door de weide of paddock loopt, dan gaat heel de meute opzij, zoals Mozes destijds de zee deed opengaan. Mijn ander paard een
HB-arabier wil wel zoooo graag de baas zijn, maar dan moet ze eerst voorbij mijn andere dikkertje. EN dat lukt niet .... Dus dan maar baas over de rest. Het is net zo'n spelletje domino. je hebt de onbetwiste leidster, het paard dat daaronder staat, jent die daaronder staat op de sociale ladder, helemaal eindigend onderdaan bij de absolute nono die helemaal niks meer te zeggen heeft en eindigt in een hoekje, ziels alleen. Nieuwelingen die op Donna haar terrein komen, komen gegarandeerd onder de plak te liggen en worden nauwlettend in het oog gehouden. Die hebben het niet makkelijk.
Tijdens buitenritten is ze steeds dezelfde. Ik loop met haar achteraan, vooraan. Maakt niet uit waar het andere paard loopt. Ze is baas over de andere vierbeners en ze weet het drommels goed. Het paard waar ze steeds buiten mee gaat rijden is mijn andere paard, bereden door mijn vader. Wat ik dan wel merk is dat Yitta (HB-arabier) zo van die agro-kicks krijgt zoals ik ze noem. Maar zo lekker venijnig achter de rug, weet je wel. Ze kan niet hebben dat ik met mijn ponkey maar naar hartelust rijd waar ik wil. OOeeeeh, dan wordt ze pissig. En dan gaan de oortjes naar achter, krult haar lip op en dan wil ze bijten. Maar ze zet het nooit echt door. Mijn haffie trekt zich dat verre van aan, die weet wel beter. Die denkt 'ik ben toch de baas, en daarbij vele slimmer". Wat we dan doen is het gewoon negeren. het levert Yitta niks op, geen beloning, geen schouderklopje en zeker niet meer respect noch bij ons, noch bij andere paarden. EN na een paar keer vies zien en het gebit laten zien, dimt ze wel weer. En zo gaat het iedere keer. En het grappige is dat ze in de paddock bijlange zo'n grote bek niet op durft te zetten. Maar tijdens de buitenrit als mijn vader erop zit en er dus bij is, wel ! Together we're strong, om het zo te zeggen. Maar dat gevoel neemt wel zeer snel af als het genegeerd wordt, het meest nog door Donna. Die reageert steeds zo van : 'ga toch aan domme pop ! Yitta doet dan voorts niet meer lastig, maar gaat dan achteraan lopen mokken. Ze kan wel opgehitst raken, maar dat heeft dan andere oorzaken ...
Kan zijn dat jou haffie tijdens een buitenrit wel durft wat die in de paddock niet durft ! Lekker stoer. Beetje imponeren. Dus je zou dat gedrag eens eerst moeten observeren.
Wat kan je concreet doen tijdens de buitenrit als dit probleem de kop opsteekt ? Eerst en vooral olympisch kalm blijven. Zoek iets waarvan je weet dat ze het zeker niet graag doet. Negeren werkt zeer goed, maar als het de spuitgaten uitloopt, ja dan moeten we in actie schieten ! We blijven kalm. je paard wordt dan hitsig, zeg je ? Wel laat ze dan maar hitsig zijn, maar dit wel zolang jij dat wil ! Niet zolang zij het wil of wanneer zij het wil. Dit is heel belangrijk ! Hitsig zijn is leuk voor haar, zolang zij de regels bepaald. Maar als jij die nu plots gaat bepalen .... dan vindt ze der al gauw niks meer aan. Als Donna eens wat hevig is, en ze wil een cross-populair organiseren, mij goed ... Cross populair naar mijn normen. Welgeteld 2 minuten. EN de rust is wedergekeerd, iedem voor de
HB. Effe meegaan in haar denken. Wil je trippelen en lastig zijn, ok. Vooral doorgaan, doorgaan. Laat ze maar effe zweten. Voel je dan dat ze kalm wordt (en bij een haffie kan dat zeeer snel gaan) niet toegeven. Enkel jij zegt wanneer. Nog effe doordraven, doortrippelen. Tot jij zegt genoeg. het hoofdje gaat snel weer naar beneden en de rust is snel wedergekeerd. haar aandacht is verschoven, en ze leert dat het andere paard jennen, niks anders dan narigheid opleverd. Let wel, niet in de mond beginnen werken he ? Enkel iets de druk met de onderbenen opvoeren (niet schoppen in de flanken tssssst). Dat zou al voldoende moeten zijn. Dus niets paardonvriendelijks. Je geeft haar nu enkel een overdosis van hetgene dat ze op die moment aan het doen is. Veel is leuk, teveel on the other hand ? Meestal hebben ze dat wel snel door. Ze gewoon effe aan de gang houden (ook weer niet teveel druk op de benen), juist genoeg om ze in een hitsig drafje te houden. Dit herhaal je net zolang en zoveel nodig is. Effe niet leuk voor je mederuiter, maar achteraf des te leuker.
Het is echt een heel goed middel, en je moet er maar zeeeer weinig voor doen. geen getrek, geen geschreeuw, geen geschop. Effe druk en dat lost al zeer veel op. Succes
Groetjes,
Sabrina
Warboel
