Super schattig!

Waar kyl staat hebben ze 2 babygeitjes gekocht. Ze staan nog bij de moeder maar zodra ze oud genoeg zijn komen ze. Maar denk niet dat onze paarden zo rustig blijven liggen haha!

Even mijn eigen oude topic eens opgezocht. Ik wist me te herinneren dat ik dit gestart was toen ik vorig jaar in een moeilijke periode met Kyliam zat.
Jeetje wat is er veel veranderd sinds toen.
Het laatste berichtje was oktober toen ik net gestart was met academische rijkunst (grondwerk).
Het is een hele moeilijke weg vooraf geweest met veel vallen en opstaan. Vooral letterlijk vallen en veel vertrouwen kwijt raken in mezelf en mijn paard.
Maar vanaf mijn eerste les acadesch grondwerk voelde ik heel duidelijk dat dit mijn pad was. Dit was mijn manier om naar een paard te kijken, om mijn paard te begrijpen.

Vandaag had ik weer les. En vandaag heb ik gereden!!
Vorige les, een hele tijd terug, had ik er wel even op gezeten maar voelde het echt nog niet goed.
Maar vandaag was voor mij een groot eikpunt.
We hebben hier de afgelopen maanden echt naar toe gewerkt.
HIj is een stuk sterker en krachtiger geworden. Door het grondwerk heeft hij geleerd op eigen benen te lopen, aan een longe te lopen, een schouderbinnenwaards te doen aan de hand. Vandaag zijn we dan begonnen met travers aan de hand. Hij is een heel stuk soepeler geworden en brengt zijn achterbenen mooi onder het zwaartepunt.
Ook ik heb heel veel tussenstapjes nodig gehad om vandaag weer op te stappen. Zeker nadat ik vorige keer toch niet zo een heel goed gevoel had overgehouden aan de les. Te veel zenuwen, zelf niet geaard.
Vandaag was zo helemaal anders! Maar wel voelt het als echt opnieuw leren paardrijden.
Eerst had de lesgeefster hem aan de hand, later aan de longe en toen heb ik zelf beslist om helemaal los te gaan rijden. Even schoot Kyliam een meter of wat opzij maar even diep uitademen van mijn kant en ik kon spanning weg laten glijden en verder gaan.
HEERLIJK!
Ik ben heel erg blij dat ik heb doorgezet met hem, maar een weg gevonden heb die voor ons allebei lijkt te werken.
Ik ben een gelukkig paardenbezitster (raar woord eigenlijk) en ik heb een gelukkig paardje in de wei staan. Mooier kan het leven toch niet zijn!

joop schreef op zaterdag 7 mei 2011, 13:05:


Dat heeft hij altijd gedaan hé, Letje. Het was zelfs nog veel erger toen ik hem kocht.
Ik liet zelf ook nooit kinderen in zijn buurt uit veiligheidsoverwegingen.
Als hij geopereerd was afgelopen jaar, mocht hij niet bewegen en moest ik hem noodgedwongen ergens op een stalling zetten. Toen heb ik ook een groot bord op de staldeur gehangen met het verbod zelfs maar zijn deur open te maken. Niemand anders dan ik mocht hem toen ook voeren, hooi geven of de stal uitmesten van mij.
Puzzle sjot uit angst, naar mensen die hij niet kent of die hij niet vertrouwt of wanneer hij zich in het nauw voelt. En hij doet niet aan loze dreigementen.
Mensen die dat niet kunnen lezen of inschatten hebben echt niks in z'n buurt te zoeken.
En met rijden is hij net zo. Hele leuke rijpony, maar beschaam zijn vertrouwen en hij laat je direct weten dat je niet meer gewenst bent op z'n rug.

En hij is heel eenkennig. Ik kon er inderdaad zelf redelijk veel mee. Hij heeft bij mij nooit een voet verkeerd gezet wanneer ik hem reed en ik wist hoe ik met hem om moest gaan vanop de grond.
En toch heeft hij mij ook ooit 1 keer tegen de grond gesjot. Achteraf gezien erg dom en onvoorzichtig, in't donker met de kap van m'n jas over mijn hoofd ging ik snel even voeren... waarschijnlijk had hij mij niet herkend. Maar ik mag waarschijnlijk blij zijn dat hij mij op m'n rug had geraakt en niet in mijn buik of op m'n hoofd.

En langs de andere kant is hij net heel lief en open, enorm werkwillig en heeft hij een hele mooie uitstraling.
Wat het eigenlijk nog moeilijker maakt voor hem want veel mensen zijn aangetrokken tot hem. Terwijl veel van die mensen eigenlijk beter ver uit zijn buurt zouden blijven.

Ik geloof niet dat Puzzle nu anders is dan hij was bij mij.
Laten we zeggen, dat wat er gebeurd is bij zijn nieuwe eigenaresse mij niet geheel onbekend was. Ik heb hem ooit met een vriendin van mij exact hetzelfde zien doen. (Die moest hij ook niet.)
Zoals die dame schreef 'gewogen en te licht bevonden'. Het is 4 maanden zeer goed gegaan, tot er dingen tussen hen in gingen staan. En dan haakt hij gewoon helemaal af, op alle vlakken. Sneu voor hem hoor, want hij is dan erg ongelukkig. Hij zoekt echt iemand om hem te leiden.

Maar zoek daar maar eens een nieuw huisje voor? Er zijn simpelere dingen.
En hij heeft inderdaad een grote kans om als slachtpaard te eindigen, net omdat mensen zich in hem vergissen.
Ik geloof echt dat hij de grootste kans heeft bij een prof-iemand.
Want zelfs als je 100% eerlijk bent en uitdrukkelijk waarschuwt, liefde is jammer genoeg blind en mensen schatten zichzelf verkeerd (te hoog) in.