Tineke Nolet-Verdel schreef op donderdag 12 mei 2011, 15:40:
> Interessant.
> Weet je toevallig of er ooit wat aan de hoeven gedaan moet worden? Of is
> de groei en slijtage in evenwicht? Hoe worden deze paarden gehouden? Is
> dat op een zachte ondergrond of ook op een ondergrond met stenen?
De eigenaar vijlt af en toe cosmetisch wat rond, hij heeft de nb-cursus gedaan. Er is weinig te vijlen, want de hoeven zijn van staal en groei en slijtage houden elkaar in evenwicht. Er staat een klein randje hoefwand, dat wil de natuur blijkbaar zelf zo.
De paarden staan 24/7 buiten met een schuilstal met betonnen ondergrond, daar is ook de watervoorziening. Het weiland bestaat uit spaans gras op een rotsondergrond, het ziet er groen uit. Het voer bestaat uit dus gras, aanvullend 3/4 hooi met 1/4 alfalfa, verder niets dan een liksteen. De paarden worden naar believen ingezet voor lange en korte ritten in de omgeving. Soms 3x per week, dan weer 2 weken niet. Ze zijn volledig aangepast aan hun 'werk' en omgeving. Na afloop afgezadeld en zo terug de wei in, een keertje rollen en ze zagen er weer fit uit. Dit in tegenstelling tot onthutste moi, die de beelden van de klauterpartijen langs ravijnen nog strak op mijn netvlies had.
De merrie die ik reed, liep al jaren in die streek en het andere paard een jaar. De merrie was absoluut keihard op de benen. Dat andere paard had eerder dit jaar een keer gevoeligheid vertoond op de tweede dag van een driedaagse tocht (wat Karin ook al beschreef).
Het kost wat tijd om zulke rockcrushers te maken.
Maar dan heb je wel wat!
• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •
Warboel
