e m kraak schreef :>
> "Het mag gewoon niet" is geen logische statement.
> "Het mag gewoon niet" is helemaal opportuun en onvoorspelbaar.
> Het leidt niet tot gehoorzaamheid maar (bij mensen) tot hypocrisie en
> verborgen ongehoorzaamheid omdat er wellicht straf ontweken wordt (want
> "Het mag gewoon niet") maar nergens een motivatie is veroorzaakt die
> ondersteunt waarom het niet mag.
Als jij nou eens met geduld en zonder directe vooroordeling kunt luisteren naar wat anderen zeggen wil ik mijn bijdrage wel leveren. Of je het ermee eens bent of niet. Op dit moment ben je zó in de tegenactie dat er bijna niet met je te praten valt. Maargoed, ik zal het nog een keer proberen, op het risico af dat mijn schrijfsel weer op de weegschaal gelegd wordt....
Vanaf dag één met halster bij het veulen is er geen ruimte om te gaan eten. Zéér voorspelbaar. Net zoals er ook geen ruimte is om me omver te beuken, me mee te trekken etc. Geen ruimte betekent ook dat je niet hoeft te straffen, want het komt gewoonweg niet in het paard op om die dingen te doen.
> Als we stil staan mag mijn paard eten. Dat vond mijn ex-vrindin ook al zo
> ergerlijk. Haar paard mocht dat niet.
> Maar ik heb er nooit problemen mee. Ook niet met dat grote hoofd weer
> omhoog krijgen om door te rijden (want ook die vraag komt iedere keer weer
> terug, net als dit onderwerp).
Fijn dat jij er geen problemen mee hebt. Mijn paard BD mag ook eten als we tijdens een buitenrit stilstaan om beugels van de lessers in te korten of steentjes uit hoeven krabben. Ik ben degene die afstapt en dat dan doet, ik laat haar daarbij totaal los in het veld staan en ze kan ook zo naar huis lopen maar dat doet ze niet. Ik heb er bij haar ook geen moeite (meer) mee om haar te laten eten. Bij de lespaarden wel. Want rijders zijn niet consequent, timen te laat, en er ontstaan geregeld onveilige situaties. Bijvoorbeeld een paard dat op z'n gemakkie staat te grazen, rest van de groep loopt wel door, ineens paniek, rest groep is ver vooruit en je wordt ingehaald door een hard galopperend paard. Of mijn Stef die consequent zijn hoofd in het gras steekt als er net een auto passeert omdat hij weet dat de rijder dan meer op de auto let dan op hem. Stom natuurlijk, maar het is wel een stukje realiteit waar Stef prima mee wegkomt. Overigens doe ik daar helemaal niks aan, vroeger zei ik er wat van met oa dat doos koekjes verhaal, nu denk ik 'prima jongen, zo heb je weer een paar happen extra gras'. Maar helemaal veilig is het niet want Stef is sterk en gaat echt op z'n dooie gemak staan fretuh. bovendien heb ik de verantwoording over mijn paarden, niet die lesser.
> EN wat is dat "rijden" precies?
> En van wanneer tot wanneer geldt de definitie van "rijden"?
> Hoort op/afstappen er ook bij? Aan de hand meelopen? Poetsen?
Meer nog: Zodra het halster aangaat niet trekken, sleuren, stoppen, eten, omver duwen, hoofd beuken etc. Met poetsen, ernaast lopen, op- en afstappen, rijden idem, zowel halster als hoofdstel, zowel tijdens een wandelingetje, zowel met als zonder zadel. Dat begint dus al zodra het halster aangaat.
Ja, dat is heel wat en ik wil mijn paarden graag enigszins automatisch, daar kom ik gewoon voor uit. Op stap gaan met zo'n 10 paarden tegelijkertijd vereist enig automatisme en veiligheid én discipline van de paarden dus allemaal effe gewoon meedoen graag....
> Wat jij hier eigenlijk bedoelt is, denk ik, straffen als je paard wil gaan
> eten terwijl jij dat niet wil (Maar hoe weet je paard nou wat jij voor
> malligheid wanneer tussen je oren hebt?) en vervolgens belonen als je
> dociele knol zich door dat gestraf laat koeioneren. Naar mijn mening ben
> je op het moment dat je moet straffen per definitie al te laat, je hebt
> onvoldoende aangegeven welk gedrag je wél wilde.
> Dit proces zal altijd een strijd blijven omdat je paard wel een Kluge Hans
> maar geen helderziende is.
Een paard dat niet weet dat hij aan de hand mag eten zál ook niet aan de hand gaan eten.
Het komt ook niet in hem op om mij van zijn rug te bokken. Hij duikt ook niet in de drinkbak als hij er voorbij komt.
> Ik ken het wel van vroeger maar heb die strijd allang niet meer.
> Mijn hengst en ik denken de zelfde dingen te willen: regelmatig even
> stoppen om het gras te proeven, of wat langer waar veel gras is om te
> proeven
en voor mij dan tijd om een pijp te stoppen... en dan weer
> verder omdat ik verderop een plek met nog veel lekkerder gras weet en
> misschien wel een willige mooie merrie
Fijn voor je! Maar jij bent de enige met jouw hengst. Hier rijden wel meerdere mensen op mijn paarden en dan is het goed om één lijn te trekken, da's ook veel duidelijker voor de paarden zelf. Eten aan de hand, onder het zadel etc mag niet. Met mijn eigen BD die alleen door mij (en Evy) gereden wordt ben ik lang zo streng niet, wij zijn ook twee zielen, één gedachte. Dat kun je van een lespaard en lesser die eens per week komt niet verlangen.
Ander uitgangspunt Egon. Niet vergelijkbaar met jouw situatie.
Groet, Pien
Warboel
