Stephanie Pots schreef op vrijdag 6 mei 2011, 8:04:


En dat wordt het langzaam maar zeker steeds meer voor haar !

DIT is het 'Paard Natuurlijk' zoals ik het wil voor haar.

Quote;

Hi Marianne,
Just a quick update.She has healed perfectly and has now settled sufficiently to no longer be on a rope.She has found her place as part of the herd and I am happy to let her go with the rest of them.They roam the hills eating all night and come home for breakfast and shade every morning.I think and hope thats the end of the problems with her,fingers firmly crossed!
See you soon
Rob

Op dit moment dus een erg confused Pnenny Granny, ik kan haar geen hele kudde bieden en denk niet dat ik het over mijn hart kan verkrijgen om haar daar weg te halen.

Een oplossing komt wel denk ik. Hoop ik.

Wat het 'breakfast' is weet ik niet. Maar ze ziet er glanzend uit. Maya is het paard dicht bij het huis.

Nu Rob nog naar de bekappings cursus sturen en van bitloos en ijzerloos overtuigen en dan kunnen jullie allemaal op Maya komen rijden en op de Botev peak komen hiken/rijden en dan echte wilde paarden zien.

Groetjes Marianne

Maru schreef op maandag 30 mei 2011, 14:52:


Zo'n hal is hier ook, eigendom van een rijvereniging. Je kunt verenigingslid zijn en wedstrijden rijden, maar je kunt ook gewoon 'baklid' zijn. Dat laatste ben ik! Dan gebruik je de hal(len) wanneer je wil, al dan niet met je eigen lesgeefmens en met gebruikmaking van springmateriaal, pilonnen, etc. Je zorgt dat je buiten de lesuren en de wedstrijden blijft, dan is de kans groot dat je de hal voor jezelf hebt.
Er zijn sponsorborden en ook de wedstrijden brengen aardig wat op. Er wordt gewerkt met een corvee-rooster voor schoonmaken of kantinedienst. Het functioneert uitstekend.

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Ik ben ook bak-lid van de ponyclub van Schoorl. Ik kom NIET op donderdagavond en in de ochtenden van het weekend want dan is er les Er is gewoon nog een hele bak vrij dan, maar ik hoef dat geruk en getrek niet te zien, zum kotsen is het. "Pak hem door, hij neemt je in de maling, teugels goed kort en de sporen er even flink aan"

Bij mij is het nogal wisselend. Bij mijn eigen paard en zijn 'groepje' (allemaal ruinen) zwier ik alles gewoon erbij, het zijn allemaal nogal rustige paarden en onderling is de rangorde duidelijk. Ik zorg wel voor voldoende ruimte, dus niet op een klein stukje samen.

Bij de vzw wisselt het natuurlijk enorm qua paarden, als er eentje geadopteerd is komt er een nieuwe in de plaats. We hebben ook enkele permanente 'kneusjes' dus daar moeten we wel voorzichtig mee zijn. Hier doen we dus eerst een draadje tussen gedurende enkele dagen, gaat dit goed, dan is het kennismaking op de grote weide. We blijven erbij om eventueel in te grijpen. Tot nu toe is er nog maar één paard geweest dat we altijd achter een draadje hebben blijven houden, die viel de andere paarden zelfs door de draad heen aan. Omdat deze paarden zich amper kunnen verweren hebben we besloten hier geen risico te nemen.

Ik zou dus kijken naar je huidige groep, is de rangorde daar een beetje bevestigd? Gedragen ze zich eerder rustig naar elkaar of zijn ze gemakkelijk geïrriteerd? Dan kan je een beetje voorspellen hoe ze op een nieuweling gaan reageren.

Ik ken het. Ik heb in het verleden mijn baklidmaatschap opgezegd omdat ik het verdriet en de oneerlijkheid niet kon aanzien. Na enkele jaren heb ik mij daaroverheen gezet omdat ik de beschikking over een trainingsplek/gymnastiekzaal toen weer belangrijker vond dan mijn antipathie. Het is retehandig als je thuis slechts een baggerbak en een fietspad tot je beschikking hebt. (Ja ik weet dat je op het fietspad ook best veel kunt doen, maar geen voltes of galopwerk).

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op maandag 30 mei 2011, 20:17:
Na enkele jaren heb ik

Wat een leuke benaming! Ik zie Buck en Cadiz al in de ringen!

Liefs Marsha

Spirithorses schreef op donderdag 12 mei 2011, 11:25:


Veel beterschap voor Ophir en sterkte aan zijn baasje en jullie !