Bij mij is het nogal wisselend. Bij mijn eigen paard en zijn 'groepje' (allemaal ruinen) zwier ik alles gewoon erbij, het zijn allemaal nogal rustige paarden en onderling is de rangorde duidelijk. Ik zorg wel voor voldoende ruimte, dus niet op een klein stukje samen.

Bij de vzw wisselt het natuurlijk enorm qua paarden, als er eentje geadopteerd is komt er een nieuwe in de plaats. We hebben ook enkele permanente 'kneusjes' dus daar moeten we wel voorzichtig mee zijn. Hier doen we dus eerst een draadje tussen gedurende enkele dagen, gaat dit goed, dan is het kennismaking op de grote weide. We blijven erbij om eventueel in te grijpen. Tot nu toe is er nog maar één paard geweest dat we altijd achter een draadje hebben blijven houden, die viel de andere paarden zelfs door de draad heen aan. Omdat deze paarden zich amper kunnen verweren hebben we besloten hier geen risico te nemen.

Ik zou dus kijken naar je huidige groep, is de rangorde daar een beetje bevestigd? Gedragen ze zich eerder rustig naar elkaar of zijn ze gemakkelijk geïrriteerd? Dan kan je een beetje voorspellen hoe ze op een nieuweling gaan reageren.

Ik ken het. Ik heb in het verleden mijn baklidmaatschap opgezegd omdat ik het verdriet en de oneerlijkheid niet kon aanzien. Na enkele jaren heb ik mij daaroverheen gezet omdat ik de beschikking over een trainingsplek/gymnastiekzaal toen weer belangrijker vond dan mijn antipathie. Het is retehandig als je thuis slechts een baggerbak en een fietspad tot je beschikking hebt. (Ja ik weet dat je op het fietspad ook best veel kunt doen, maar geen voltes of galopwerk).

• Wie de lat hoog legt, leert nooit limbodansen •

Christel Provaas schreef op maandag 30 mei 2011, 20:17:
Na enkele jaren heb ik

Wat een leuke benaming! Ik zie Buck en Cadiz al in de ringen!

Liefs Marsha

Spirithorses schreef op donderdag 12 mei 2011, 11:25:


Veel beterschap voor Ophir en sterkte aan zijn baasje en jullie !