Frans Veldman schreef op dinsdag 31 mei 2011, 11:00:
> een mythische stof waarvan je zo ongeveer niet genoeg kan binnenkrijgen,
> en ongetwijfeld kun je hier veel van op Google vinden. Maar dat maakt het
> not niet per definitie tot een waarheid.
>
Kijk je kunt altijd zelf de test doen nietwaar. Schrijf een jaar lang op ALLES wat je eet, maak dan een schema wat voor vitamines je nou in werkelijkheid hebt binnengekregen en welke door andere zaken zoals b.v. koffie, cigaretten,stress weer afgebroken worden, kijk dan hoe je je voelt en wat voor gebreken, pijntjes, ziektes, verkoudheden etc etc je hebt gehad, kijk dan welke voedingsstoffen daar een relatie mee hebben. Heb je je persoonlijke onderzoek. Dat onze lichamen blijven functioneren zonder de benodigde voedingsstoffen zegt niet dat we ook optimaal gezonde lichamen hebben. Ziekenhuizen, dokterspraktijken spreken boekdelen over onze gezonde goede voeding. De mythische stof is ook duidelijk gewaardeerd op NIET over doseren. En zonder die rotsooi die we dan gestript van voedingsstoffen niet meer nodig hebben, zouden de voedingsstoffen ook in pilvorm genomen kunnen worden, maar dan wordt de normale werking van de darmen toch ook weer zeer ernstig beschadigd.
Het lichaam heeft zelfreparerende eigenschappen, maar daar heeft het wel de juiste Fuel voor nodig. Heeft het die Fuel niet dan merk je dat vanzelf wel. Of het nou mens of dier is.
Ik durf ook te beweren dat de dorps Bulgaar, man of vrouw, met al dat gevaarlijke ijzer en al die Rakia en al die ingemaakte zure zooi, en al die kruidentheetjes, en die snijden ook al hun sla, er toch wel zeer lang een gezond leven mee hebben. Er wordt mij regelmatig verteld wat ik wel niet allemaal uit de wei moet halen om gezond te kunnen leven. De 80-90-95 jarige die met de zeis op pad gaat en ook zelf de tuin omspit en zelf het hout hakt, is een normaal beeld hier. Opa Jordan ging nog elke dag zijn laatste zomer met de geiten op stap, hij is in february 5 dagen voor zijn 102ste verjaardag na nog een glas geitemelk gedronken te hebben overleden.
>
> Paarden eten van nature verdorde stengels, ze zijn ervoor gemaakt om zich
> daarmee te voeden, dus als er al "verlies" optreedt dan is daar al
> rekening mee gehouden.
>
Ik begin er sterk aan te twijfelen of Maya wel een echt paard is. Ik observeer haar nu sinds September 2010 en het enige dat ik zie, wat de weersomstandigheden ook zijn, is, dat ze voor zichzelf de hele dag een zeer gevarieerde maaltijd bij elkaar knabbelt. Soms een beetje van die droge verdorde zooi, maar toch maar heel weinig. Liever een beetje van dit lekker mals groen, beetje van dat, beetje takje, beetje klaver, beetje paardebloem, beetje rozebottels, beetje pruimen, beetje appels, beetje walnoten (als ze erbij kan) - varens nee die laat ze staan en nog wat andere dingen waar heel nauwkeurig met de lippen omheen geknabbelt wordt. Dus in hoeverre mijn dame er voor gemaakt is om droge troep te eten? En er staat genoeg hoor.
Zodra ik verhuisd ben ga ik toch met Emil naar de wilde paarden. Minstens 4 keer dus in elk seizoen en observeren wat die eten. Zij zitten wel 1500 meter hoog, dus de vegetatie is anders daar. Wordt interessant. Zeker wat die wilde paarden in de winter doen. Komen ze lager? Eten ze dan alleen takken etc? Alleen het verdorde gras dat nog boven de sneeuw uitsteekt? Als de sneeuw laag blijft tenminste. We gaan het zien. Ik zal Emil vast om zijn foto's vragen dan kunnen jullie zien wat de vegetatie daar is.
> Je kan ook stellen dat als een kat een muis slacht dat er dan bloed vloeit
> en er dus met het bloed waardevolle stoffen weglekken. Dat is dan wel
> waar, maar om daar dan de conclusie aan te verbinden dat katten dan dus
> wellicht te weinig voedingsstoffen binnenkrijgen is natuurlijk onzin. Je
> mag er van uitgaan dat dit "verlies" al is ingecalculeerd. Desnoods eet
> je een muisje meer.
>
Mijn hondjes vangen soms met veel trots een mol, weinig bloedverlies hoor, niks 'slachten' gelijk opeten en liefst met zijn tweeen ieder van een kant.

Tenzij ze de mol laten vallen, als er twee broertjes vechten om een mol ... dan zit Lovche er snel mee vol