Ilma Meijer schreef op donderdag 2 juni 2011, 12:39:


Weet niet of ik 'm goed lees, sorry . Bedoel je dat de uitdrukking daar 'ik zit onder paardrijden' ipv 'ik zit op paardrijden' is?

Ik heb als 5 jarige ofzo trouwens vaak genoeg onder m'n shetlander gehangen hoor

Zoe Veurman schreef op donderdag 2 juni 2011, 14:10:


Dat is ongelooflijk véél lichter. Ik heb maar één tip en dat is sowieso eerst de dvd bekijken, daar zie je het gebruik van diverse machines en zie je ook mensen die allang machinaal bekappen (oa Nils en Cedric) en anderen die nog nooit een machine in de hand hadden gehad.
Als je een dvd aflevert, kun je er niks meer aan veranderen.
Achteraf gezien had ik iemand die geen ervaring had met een slijper eerst laten oefenen op een blok hout, bv door dat netjes rond te laten schuren. Per slot van rekening doen we dat op de bekapcursus ook, eerst recht en vlak leren raspen op een plankje. Je krijgt je gereedschap dan beter in de hand.
Maar eigenlijk was het gemak waarmee het ging verrassend
Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

Lily haar benen was ik een keer per maand met ouderwetse sunlight zeep. Eerder had ze vaak jeuk in haar sokken, sinds ik met sunlight zeep was niet meer.

Monique

Anne Maria schreef op donderdag 2 juni 2011, 14:57:


En toch zit in de laatste zin toch het antwoord op je eerdere alinea. Ik ben er van overtuigd dat ook de baasjes van de hondjes met vreselijke gezwellen en versleten heupen er alles voor over hebben om hun hondje weer gezond te laten worden. Denk je ook niet?

Anja Seijn schreef op donderdag 2 juni 2011, 16:51:


Ja natuurlijk, en als je dat modelmatig doorrekent is dat puur eigenbelang. Maar wat is daarop tegen? Wat heeft het eigenbelang voor correlatie met het al dan niet meer willen leven van een gehouden dier?
Ik heb het meer dan eens meegemaakt, de keus te moeten maken om een dier "uit het lijden te verlossen" en altijd de keus aan mijn dieren gelaten. Dat kan. Met de woorden van de DA die destijds mijn lieve hengst Draupnir dood maakte: "vanochtend zag ik een paard dat weer stond en wou blijven. Nu is het over". Zo duidelijk kan het zijn, ook als het niet je eigen paard (of ander dier) is waar je veel emotionele binding mee hebt.
Ik ben een beetje bang voor mensen die daar "ethisch" over gaan zitten doen.

e m kraak schreef op donderdag 2 juni 2011, 17:10:


Ik ben de laatste die daar ethisch over ga zitten doen, ik ben eerder realistisch (denk ik). Ik vond het alleen de reactie wel "grappig" ... een soort van oordeel over de baasjes van de oude hondjes en tegelijkertijd blij zijn dat iemand er alles voor over heeft. Ik vind het ook fijn om te lezen dat Banjer van zijn kwelling af is en ik vind het super hoe Angelique het heeft aangepakt. Maar ik snap niet hoe iemand een oordeel kan hebben over andermans dieren en wat hij daar voor over heeft. En ja, je hoeft niet eens modelmatig door te rekenen dat "houden van" altijd en eeuwig eigenbelang is! Want jij ziet een dier, een mens, whatever, graag en jij wilt die persoon of dat dier niet missen. Het gedrag wat uit "houden van" voorkomt is uitsluitend het bewijs van de hoeveelheid "houden van". Ongeacht welk gedrag!

Trudy schreef op woensdag 1 juni 2011, 23:33:

Dank je!!! Tja, zo heb je een ´veulie´, en zo ben je opeens een paar jaar verder..

A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

Bedankt alllemaal voor de reacties, fijn om ook de goede dingen hier te kunnen delen.
Ik hoor ook vaak genoeg ´ga dr toch opzitten!´e.d. als ik wandel met Joe of Pip...
Maar laatst liep ik met Joe, met zadel op, want we waren het nieuwe zadel aan het proberen en ik wilde even zien hoe ie lag na er een tijdje op gezeten te hebben.Kwam een paar oudere dames en heer tegen, die vroegen waarom ik ernaast liep. ik legde het uit en hoorde ze even later tegen elkaar zeggen: wat zorgzaam! dat vond ik wel weer heel leuk.
A horse doesn't care how much you know, but he
knows how much you care !

Dit is écht een berichtje voor de kroeg hoor..(ik heb mijn pint erbij :))
Vandaag met Haflingster Joya op stap- leidtouw..nieuwe weg - weggetje - Op een graspad - waar voor mij lekkere rooie bessen stonden te glimmen - liet ik Joya even grazen...maar rechts is waaiend koren, links bosjes met daarachter stemmen.. en Joya draait - ik stond te ver achter haar...en dan rest mij : het touw over haar rug gooien zodat ze er niet optrapt en de gedachte...ze gaat over de weg lopen én (egotripper die ik ben) de buurman gaat haar zien aankomen..zonder mij... o o dat vrouwtje met haar paarden
Achteraan rennen heeft geen zin hé dus ik begon op mijn gemakske ook maar richting huis te lopen...5 stappen - en wie komt daar weer om de bocht gedraafd... Joya !! !Joepie! Ex en belonen !!
wordt vervolgd ...ik ben nu eenmaal geen ezel en stoot me dus nóg een keer...
Op een bospaadje gaan we samen draven... maar de Joya heeft vier benen en wil wel...ik hou te laat in...en ..zelfde scenario... Nu zeg ik Ex Ex Ex...
"Hé bekend geluid = belonen (gelukkig heb ik niet alleen de clicker gebruikt) ..Madame staat stil en wacht op haar beloning :) ...
Daarna zijn alle bospaadjes, graspaadjes, bergop bergaf, poortjes die op haar kont dichtvallen..goed gelukt Braaaaaf paard

Myriam

Piet schreef op donderdag 2 juni 2011, 15:58:


Bedankt. Ik zal de dvd maar is gaan bestellen dan.
Is er nog een bepaalde machine die het aller makkelijkste is? Of verschilt dat erg per persoon? Het zou eigenlijk handig zijn als ik het eerst kon proberen, zonder hem meteen te moeten aanschaffen. Voor het geval dat het totaal niet bevalt... Maar het lijkt me inderdaad handig eerst een beetje te oefenen op een stuk hout.

Zoë

Are horses really athletes, who said it ?
lundi 30 mai 2011 17:44
EPONA.tv says: "Horses are not athletes"
By: Julie Taylor and Luise Thomsen (originally written in swedish) 23-8-2008

A horse is not an athlete. It is an animal, that we use as a requisite in sport. And it makes a demand on much different ethical claims than an equal partner for hunting the medals. "The horse is an athlete, and must be treated like one", somebody says. And the ones who know about equestrian sport are nodding in agreement. An elite-horse has the same need for physiotherapy, correct food and perfectly timed plan for training, as an Olympic swimmer, marathon-runner or a gymnast. The horse is in a constant danger of being hurt and mentally exhausted. It travels the world for international championships, and obtains either immortality or will be forgotten, depending on how it acts on the crucial day.

But this doesn't make the horse an athlete. An athlete has chosen it's way, and understands and accepts the "costs" which are included when practicing sport on a high level. He or she pays the price, because the dream of getting honour, glory and money comes before anything else. This choice is a luxury that the horse doesn't have. It can never be called an athlete. Course anyway that it lives with the same resigns and risks that the two-legged sport performer, it never enjoys the victory. The motives, which drives the human athletes to brilliant presentations, isn't a horse-thing. If it was, we wouldn't see "disobedience", when medals can be won. No dressage-horse would raise on the hind-legs during a final - it would be the same as a handball-player throwing the ball besides of the goal on purpose. If a horse was an athlete, it wouldn't be hard to teach it to stand still during delivery of the prize. Instead it would stand pretty, receive the cheering from the audience, and proud as a peacock, make the experience last as long as possible.

If the horse was an athlete, it wouldn't be necessary to force it with a tight nose-band to keep the mouth shut during competitions. Instead it would freely close it's mouth and keep the tongue inside, hoping to impress the judges. If horses were athletes, you didn't have to dope them to win medals. Under the Danish coverage of the Olympic Games in Equine Jumping, the commentator said she had a "funny story" about the fact that it takes two men to make Jos Lansinks horse stand still during mounting (getting on the horse). What an athlete, that needs to be hold back in order not to attack it's partner.
You could almost get the idea that it's completely careless about winning a medal. And that's exactly what it is! The horses are animals, that we use as living sport accessories. It doesn't sound romantic. But why shouldn't we call a spade a spade? It's not necessarily wrong to use animals as a sport accessory. Just like it's not wrong using an animal for everything else, as long as you do it in a fair way.

Why are horse-owners such hypocrites? Why embellish the relationship with the horse by acting like it has an interest in flying to South China to win a price? Could it be, that the equestrian sport paints the horses actual rule, because what we allows ourselves to offer an athlete is something much different from what we allow ourselves to offer an animal as a living sport accessory? Sometimes it's seen by everyone that the horse isn't a willing athlete - also during the Olympic Games this year. Would a trainer tighten the nose-brand of the athlete, accept that the athlete was afraid during prize delivery, use pain to control the athlete and would a tv-commentator think it was funny if the athlete had to be forced by two men before going joining the competition. The explanations were "The horse is not ride-able". "The horse doesn't stay collected". "Stallions want to rule by nature". "The horse is running away".

When it's that clear that the horse isn't a willing athlete, there are no boundaries how much people try to cover the truth. What if the commentator said "The horse is confused". "The horse is being ridden too hard". "The horse thinks it's extremely uncomfortable". "The horse is afraid and tries to escape". But no - they try to cover the fact that the ethics doesn't exist.

Can a living sport accessory be happy and satisfied. Yes, absolutely. If it's basic needs, that motivates it's way of being, are fulfilled. Scientists in animal-welfare talks about five freedoms. Freedom for hunger and thirst. That kind of freedom exists to most horses. Freedom for discomfort - which means access to a shelter and a dry and soft place to lay down on. Most horses in Denmark have this as well. But the third kind of freedom is different. It's the freedom for pain, injuries and illness. We don't know precisely how much it hurts to be pulled in the mouth by an iron-bit or pricked by the spurs until the skin is really thin. But we know, that some of the vets that treats the horses in competitions are starting to "screaming" about the way horses get trained and used. Freedom number four deals with the fact that the horse has to be free to express it's normal and natural behaviour, and at this poing the elite can't follow. The freedom involves that the horse must have space and social contact - said in another way, a pasture with other horses. This is something that only a very few "athletes" have. Freedom number five, it the freedom for fear and drawback. This freedom doesn't seem to get near. Not as long as it being accepted that the horse is a passionate sport-practitioner, that values honour and medals to the same level as the rider.

As long as this believe is accepted, it's also accepted to offer the horse the same stress and the same resigns and the same physical pain and injury that the two-legged top-athletes accepts voluntary. Then it's actually for it's own need that it's being isolated and pushed right to the limit of what it can take - or a little bit longer. Course it's all done for the equipage as a whole. Right? With the horse as an equal partner, as a true athlete. Or what?

Stop the hypocrisy. Horses are not athletes. They are living sport accessories - animals. And if we choose to use them for hunting medals and prizes - or whatever may be, we need to speak honest about our egoistic purpose. We need to do everything, to offer the horse an optimal life. To give him the chance to be what he is. A horse.
Vertaald door: Donald U. Newe

Anne Maria schreef op donderdag 2 juni 2011, 15:05:


Yep, je hebt de uitdrukking goed begrepen...

Dat je onder je shet hebt gehangen oké, maar zitten??!!

Ans Jondral schreef op donderdag 2 juni 2011, 13:55:


Maar dan zou ze ook dikke benen moeten hebben toch want dat is er iets mis met de vochthuishouding in de benen.

Anne Maria schreef op donderdag 2 juni 2011, 14:41:


Ik heb idd geen moeite met olie. Als ze maar van de jeuk afkomt.
De zwavelolie maak ik zelf. Neemolie ken ik niet dus ik ga nog even googelen.

Dank voor alle tips..

Ilma Meijer schreef op donderdag 2 juni 2011, 19:40:


Nee, ze had daar geen dikkere benen door.
Je zag gewoon alle pezen en aders lopen, net als anders. (Mijn paard heeft uit zichzelf hele droge benen, dus elk vochtbultje valt op bij haar.) En de huid was ook niet verdikt ofzo.
Er zaten gewoon korsten met natte plekjes onder en kleine wondjes en het was een beetje kaal.
En het jeukte en irriteerde haar blijkbaar want ze beet eraan. En dan dus die vliegen die erop af kwamen. Het leek wel wat op rap eigenlijk.
Maar gewone middeltjes tegen huidinfecties etc... hielpen niet.
Ze heeft daar maanden mee rondgelopen tot mijn DA toevallig eens op bezoek was en er een blik op wierp.
En die zei direct dat het lymfe was die door haar huid lekte.
Waarschijnlijk had ze enkele maanden eerder een ontsteking gehad op dat lymfevat waardoor het stuk gegaan was. Het heeft 2 ab-kuren nodig gehad voor we het uiteindelijk weg hadden. Want na de eerste kwam het weer terug.
Achteraf gezien kon dat wel kloppen van die lymfevat-ontsteking, want enkele maanden eerder had ze enkele dagen een lichte zwelling gehad op dat been, zonder veel erg.
Dat was mij na het rijden eens opgevallen maar enkele dagen later verdwenen. Maar verder dus niks van gemerkt. Ze had er niet kreupel door gelopen en was niet ziek geweest. Maar een beetje daarna is het eigenlijk wel begonnen met die plek.
Maar omdat jij nu schrijft dat je paard wel koorts heeft gehad...?