Tineke Nolet-Verdel schreef op zaterdag 4 juni 2011, 13:27:


of gewoon een verschil in ervaring. Minder ervaren bekappers zullen misschien minder drastisch te werk gaan. Mijn ervaring is: gewoon met de tang de alle overtollige materie verwijderen, je hoeft dan niet te wrikken.

joop schreef op zaterdag 4 juni 2011, 13:35:


Ja, dat zou natuurlijk ook kunnen.

Hoe is het met Banjer Angelique?

Piet schreef op zaterdag 4 juni 2011, 10:37:


Ja natuurlijk moet je uiterst voorzichtig te werk want alles wat je niet uiterst voorzichtig doet veroorzaakt bij het beest extra veel pijn.
Wel eens een omloop of fijt aan een nagel gehad? Als je er naar kíjkt doet 't al zeer...


En dat snap ik dus niet. We hebben het over een dubbele zool die ontstaan, gegroeid is, vanuit de steunsels.
Die dubbele zool kan naar mijn ervaring, hoe voorzichtig je dat ook doet, echt in 1x weg want die dubbele zool doet helemaal niets. Voegt niets toe behalve wellicht extra druk die zeer doet. Er kan ook nog eens troep tussen zitten te rotten die je van buitenaf niet kan zien.

e m kraak schreef op zaterdag 4 juni 2011, 14:33:


als je bang bent voor perforatie toch beter die dubbele zool laten zitten? Ik durf dan zowiezo niet naar de zool te wijzen. Zelfs een hoevekrabber kan een drama veroorzaken.


een Xray is wel handig in dit soort gevallen. Tegenwoordig makkelijk te laten maken.

e m kraak schreef op zaterdag 4 juni 2011, 12:49:


En tóch moet je nmm (wie nog weet wie dat woord altijd gebruikte mag door naar de finale ) hiermee uitkijken.
Er kan namelijk zóveel druk op de "dubbele zool" ontstaan dat de échte zool zó dun, weggedrukt en zwak wordt dat die niet mooi wit, of blauw, meer is maar leuk zacht roze en ik kan je verzekeren dat dat flinke paniek bij een paardeigenaar die dat vanuit het doorgemaakte verleden niet wil zien.

Ik geloof dat je dit in een later bericht nog eens schrijft, ik kom er daar op terug

Niet vergroeid maar wel in elkaar geplet maar zoals ik hierboven schreef tot een min of meer vaste verbinding


Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

e m kraak schreef op zaterdag 4 juni 2011, 12:50:


Het gekke is dat dat wat jij kenmerkend vindt, ik niet met je eens ben. Maar zonder: "Kijk ff hier heb ik het over" is het allemaal ontzettend lastig om te snappen of we het nu over exact hetzelfde hebben.

Ik kom eraan in een volgend bericht van je


Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

e m kraak schreef op zaterdag 4 juni 2011, 13:14:


We gaan uit van de wilde voet van onze oude guru's. Als we ons geloof daarin verliezen is al verloren. Cursisten worden doorgezaagd hierover én door natuurlijke voorbeelden uit mijn doos van Pandorra ondersteund. ( het zou zo leuk zij om jou ooit een cursus van mij te laten meemaken. Bij deze nodig ik je hierbij uit, kan best als je eens twee daagjes vakantie wilt Zal niet lukken met die Hummer zeker?)

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teachig
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

joop schreef op zaterdag 4 juni 2011, 15:07:


Maar het is toch uitzonderlijk extreem als je zo bang voor perforatie bent?
Ik heb dat tenminste nog nooit meegemaakt, ook niet bij de wrakke zooi die destijds ter markt ging.


Tuurlijk, in extremiteiten is het heel fijn dat je met röntgen veel beter kan weten waar je aan toe bent.

Maar ondertussen schrijven we over aberraties waar de gemiddelde thuisbekapper zich zelf helemaal niet mee hoeft/moet bezig houden.
Gaat lekker zo... extreem bevangen, perforatie, extreem dubbele zool....

Ik had het idee dat ik op iets anders in sprong: een wél veel voorkomend beeld van dubbele zolen. Verder eigenlijk niets moeilijks aan.

Piet schreef op zaterdag 4 juni 2011, 18:10:


Daar denk ik inderdaad genuanceerder over. Erg gelovig ben ik sowieso al niet
Mijn ponies hebben geen mustangvoetjes want ik heb hier nu eenmaal geen prairie en bergen.
Ik zou je graag de hoeffies van mijn hengst laten zien waar ik sinds aankoop niet meer aan gesleuteld heb. Lijkt echt niet, zo op het eerste oog, op een mustanghoef maar ik blijf er verder lekker met mijn tengels af zoals het gaat. Niet kapot = niet repareren!
Maar die sleutelkenmerken waar je een hoef mee beoordelen kan blijven dezelfde, van mustangpoot tot moerasklomp. Er zit uiteraard, wat haast nooit vermeld wordt, ook nog een flink pak vererfing in. Goede hoeven zijn overal stiefkindje als het tegenwoordig om beoordelen gaat (spectaculair tölten, hoog springen, hard rennen, etc... allemaal véél belangrijker).


Nee maar er bestaan nog treinen ook. Ooit was dat een gerieflijke manier van eersteklas reizen... kopje koffie, krantje, pijpje. Maar weet je, ik kan hier niet weg, wel even voor een boodschap natuurlijk al schreeuwt dame geitlief dan de hele buurt bij mekaar maar geen dagen lang, moet voor mijn beessies zorgen iedere dag weer. Nee ik heb niemand die voor me kan invallen en vakanties doe ik niet aan.