e m kraak schreef op zaterdag 4 juni 2011, 12:50:


Het gekke is dat dat wat jij kenmerkend vindt, ik niet met je eens ben. Maar zonder: "Kijk ff hier heb ik het over" is het allemaal ontzettend lastig om te snappen of we het nu over exact hetzelfde hebben.

Ik kom eraan in een volgend bericht van je


Piet

Clicker training is a wonderful tool for teaching
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

e m kraak schreef op zaterdag 4 juni 2011, 13:14:


We gaan uit van de wilde voet van onze oude guru's. Als we ons geloof daarin verliezen is al verloren. Cursisten worden doorgezaagd hierover én door natuurlijke voorbeelden uit mijn doos van Pandorra ondersteund. ( het zou zo leuk zij om jou ooit een cursus van mij te laten meemaken. Bij deze nodig ik je hierbij uit, kan best als je eens twee daagjes vakantie wilt Zal niet lukken met die Hummer zeker?)

Piet

Clicker training is a wonderful tool for teachig
people to focus on the positive and have an
attitude of gratitude for every effort your horse
makes.

joop schreef op zaterdag 4 juni 2011, 15:07:


Maar het is toch uitzonderlijk extreem als je zo bang voor perforatie bent?
Ik heb dat tenminste nog nooit meegemaakt, ook niet bij de wrakke zooi die destijds ter markt ging.


Tuurlijk, in extremiteiten is het heel fijn dat je met röntgen veel beter kan weten waar je aan toe bent.

Maar ondertussen schrijven we over aberraties waar de gemiddelde thuisbekapper zich zelf helemaal niet mee hoeft/moet bezig houden.
Gaat lekker zo... extreem bevangen, perforatie, extreem dubbele zool....

Ik had het idee dat ik op iets anders in sprong: een wél veel voorkomend beeld van dubbele zolen. Verder eigenlijk niets moeilijks aan.

Piet schreef op zaterdag 4 juni 2011, 18:10:


Daar denk ik inderdaad genuanceerder over. Erg gelovig ben ik sowieso al niet
Mijn ponies hebben geen mustangvoetjes want ik heb hier nu eenmaal geen prairie en bergen.
Ik zou je graag de hoeffies van mijn hengst laten zien waar ik sinds aankoop niet meer aan gesleuteld heb. Lijkt echt niet, zo op het eerste oog, op een mustanghoef maar ik blijf er verder lekker met mijn tengels af zoals het gaat. Niet kapot = niet repareren!
Maar die sleutelkenmerken waar je een hoef mee beoordelen kan blijven dezelfde, van mustangpoot tot moerasklomp. Er zit uiteraard, wat haast nooit vermeld wordt, ook nog een flink pak vererfing in. Goede hoeven zijn overal stiefkindje als het tegenwoordig om beoordelen gaat (spectaculair tölten, hoog springen, hard rennen, etc... allemaal véél belangrijker).


Nee maar er bestaan nog treinen ook. Ooit was dat een gerieflijke manier van eersteklas reizen... kopje koffie, krantje, pijpje. Maar weet je, ik kan hier niet weg, wel even voor een boodschap natuurlijk al schreeuwt dame geitlief dan de hele buurt bij mekaar maar geen dagen lang, moet voor mijn beessies zorgen iedere dag weer. Nee ik heb niemand die voor me kan invallen en vakanties doe ik niet aan.